Bert Vlierman

  1. Geert Wilders vertegenwoordigt iets geheel nieuws in de politiek: hij is een merk
    Vooropgesteld dat vergelijkingen van Wilders met fascisme enige nuancering behoeven, en vergelijkingen met de NSB onterecht zijn, mag ook worden vastgesteld, dat als er een is die zijn hand niet omdraait voor vergelijkingen met fascisme en nazi-goed, Geert Wilders zelf is.

    De islam is voor hem een fascistische ideologie,
    de Koran is voor hem een Mein Kampf,
    en in zijn verkiezingsprogramma staat: “Op vier mei herdenken wij de slachtoffers van het (nationaal) socialisme”

    Overigens mogen vergelijkingen alleen worden gemaakt op grond van identieke of vrijwel identieke factoren in een sterk overeenkomende context. En in dat geval gaat de vergelijking van Wilders met de nazi’s veel en veel te ver. De nazi’s riepen bijvoorbeeld op tot onmiddellijke destructie, en Wilders wil volstaan met verwijdering, na eventueel een knieschot hier en daar.

    Een en ander neemt niet weg, dat zijn demonisering van de islamitische nederlanders en de niet-westerse allochtonen leidt tot haat.

    Over Wilders als merk:

  2. Het schaakspel van Verhagen
    Van Jole, de strategie is ingenieus genoeg om uit kwade trouw te zijn ontstaan, maar er wordt één sleutelfactor gemist: de positie van de VVD. De VVD kan het zich niet veroorloven in een kabinet met de PvdA te stappen, hoe dubbelhaaks de laatste ook door de boscht gaat.
    De VVD kan zich dat niet veroorloven, omdat de houding van rechts tegenover links ronduit vijandig en behoorlijk agressief is. Rutte zelf is een van de architecten van die relatie. Voor hem is alles fini op het moment dat met de PvdA over dezelfde drempel stapt.

  3. Verhagen wil naar midden, Lubbers gaat naar rechts
    Het lijkt me, dat voor de PvdA ook maar naar de onderhandelingstafel kijkt, het CDA en de VVD er eerst hun breekpunten af moeten halen.

    Het gaat niet aan, dat twee partijen, die een enorm sociaal-economisch gebied afsluiten voor welk gesprek dan ook, van de derde partij eisen dat ie maar over z’n eigen schaduw heen springt.

    Of staan hier de arrogantie van de oude en van de gedroomde macht het landsbelang vierkant in de weg?

  4. Ook ik kan ‘een vieze pedofiel’ zijn
    Op weg van school naar huis word ik aangesproken door een man die vraagt of ik even tijd heb, en die, voor ik ja of nee kan zeggen, van wal steekt met een verhaal over zijn buurmeisje, leerling van mijn school.

    Elke avond is het raak, zegt ie. Licht aan op Mientje’s slaapkamer, kind huilen, papa praat boos, papa praat lief, kind wil niet, kind moet. En gisteravond was het echt wel duidlijk, want papa zei dat mama het ook lekker vond, en dat ze nou moest.

    Doorgegeven aan de vertrouwensarts. Zaak voorzichtig onderzocht. Bleek te gaan om een vies drankje dat de dochter wel moest, maar niet wilde slikken.

  5. Hirsch Ballin laat asielzoekers uitzetten naar onveilig Somalië
    Verdonk was slechts een verschijningsvorm van de ontstellende genadeloosheid die het Nederlandse uitzettingsbeleid kenmerkt. Wat Verdonk onbeholpen en schreeuwerig presenteerde, schuift Hirsch Ballin bijna achteloos onder de radar door.

    Uitzetten, oké. Maar dan vanuit de verantwoordelijkheid die je nu eenmaal hebt als ze hier zijn. Zorgvuldig, en naar een veilige en houdbare situatie. En als die er niet is, maar wel kan worden gecreëerd, dan moet dat maar.

    De voorheen gekoloniseerde wereld, waar bijna alle vluchtelingen vandaan komen, heeft ons in het verleden dankzij geweld zonder maat genoeg opgeleverd.

  6. Paars-plus: rode vlekken, blauwe plekken
    Het was onbegrijpelijk, onterecht en, zoals nu blijkt, buitengewoon contraproductief van Mark Rutte om PvdA, D66 en GL als links weg te zetten, sterker, als het links waarvoor de samenleving moet worden behoed, omdat het een groot gevaar is voor alles wat er gered moet worden.

    In de eerste plaats zijn D66 en GL in sociaal-economisch opzicht gewoon gematigd rechtse partijen, in de tweede plaats is de PvdA op z’n sterkst zeer gematigd links, en in de derde plaats zit Rutte nu in de situatie die was voorzien: zonder tenminste één van deze ‘levensgevaarlijke’ linkse partijen kan hij geen kabinet vormen.

    Hoezeer hij heeft misgekleund zal Mark Rutte zien, als hij, onverhoopt, op het bordes mag staan. Zijn aanhang zal worden gehalveerd vanwege het zogenaamde linkse karakter van PaarsPlus en haar programma, GL zal tientallen procenten verliezen van de aanhang die dacht dat de partij stond voor iets dat links is, en de PvdA gaat GL voor in het verlies, of volgt haar op de hielen.

    Als de verkiezingscampagne wat minder was gericht op schromelijke overdrijving van verschillen, en wat meer op raakvlakken, dat was elk door Rutte gewenst kabinet al lang aan de slag gegaan. Uitgezonderd, natuurlijk, een door de overgrote meerderheid verafschuwd, kabinet met de PVV.

  7. Oppositie niet blij met ‘nieuwe stijl’ Paars-plus
    Er wordt niet gekozen voor een akkoord op hoofdlijnen om het parlementaire debat te bevorderen, maar omdat een gewenst akkoord, namelijk een akkoord waarin alles tot in detail is vastgelegd, onmogelijk is. Een ieder die het akkoord op hoofdlijnen bejubelt omdat het zo goed is voor het parlementaire debat, jubelt voor een illusie, voor een smoes die een gemis moet verhullen.

    Roemer heeft het natuurlijk bij het rechte eind als hij zegt, dat deze keuze een flauwekulkeuze is. Je beperken tot hoofdlijnen biedt alleen een oplossing voor het onderhandelingsprobleem van nu, maar niet voor de samenwerkingsproblemen die er uit voortvloeien. Integendeel.

    Een voorbeeld
    als de hypotheek-renteaftrek een zaak van het Parlement wordt, en het Parlement besluit om de aftrek af te schaffen, en de VVD-minister van financiën moet dat vorm gaan geven, dan heeft de VVD een enorm imago-probleem dat langs de ene of de andere weg moet worden opgelost, waarbij ongetwijfeld van de coalitiepartners ter compensatie een offer wordt gevraagd dat wel eens een maatje te groot zou kunnen uitvallen.

    Het is waar: verschillen overbrug je niet door er tijdelijk over te zwijgen. Integendeel, door er tijdelijk over te zwijgen komen verschillen in onvoorspelbare vorm terug.

  9. ‘VVD heeft akkoord op hoofdlijnen over Paars Plus op zak’
    WW terug naar één jaar;
    ontslagbescherming afschaffen;
    ambtenaren status gewone werknemers, niet salaris gewone werknemers;
    ambtenarensalarissen op de nul-lijn;
    verlaging ambtenarenpensioenen;
    verhoging eigen bijdrage zorg tot 300 euro;
    zorg- en huurtoeslag 20% naar beneden;
    huurwaardeforfait 50% omhaag;
    rijkstaken naar gemeenten en provincies, met lagere vergoeding ivm meer efficientie;
    zorgpremie 20% hoger;

  10. Paars Plus: na gesnuffel de eerste kwispel
    De informatiebesprekingen zijn even noodzakelijk als een wassen neus.

    De coalitie VVD-PVV-CDA is technisch wèl mogelijk (76 zetels), maar omdat het CDA daardoor ploft, praktisch niet.
    De coalitie VVD-PvdA-CDA is technisch wèl mogelijk (82), maar omdat de PvdA dan halveert, praktisch niet.
    De PVV en de combinatie PvdA-CDA vallen buiten alle coalities.

    De dichtst bijliggende mogelijkheid is vervolgens PaarsPlus. Alle andere mogelijkheden leiden tot coalities van 5 of meer partijen, en daar waagt geen zinnig mens zich aan.

    Het is dus voor de hand liggend om uit te gaan van de komst van PaarsPlus. Het geval wil, dat de VVD daarbij te maken heeft met drie partners die het in de verkiezingscampagne heeft verketterd als links. Op dit moment grenst de rechtse afkeer van links bijna aan haat. Rutte krijgt daardoor bij PaarsPlus te maken met een enorme weerstand vanuit zijn partij. Als je die weerstand combineert met de voorspelbare oppositie van Wilders en het CDA, dan is volgens mij de uitkomst voorspelbaar: PaarsPlus kost de VVD de kop.

    Gegeven dit alles, denk ik, dat je mag vaststellen, dat de onregeerbaarheid van het land, die De Hond al tijden voorspelt, eigenlijk een feit is geworden. Immers, de enige regering die kans heeft om een tijdje te regeren (PaarsPlus) is een regering van partijen die in zekere zin lijnrecht tegenover elkaar staan, èn die een afbreukrisico lopen waarvan, om met Johan Derksen te spreken, een paard de hik zou krijgen. Echter, omdat deze keuze de enig mogelijke is, is ie onvermijdelijk. Tenzij er wordt gekozen voor het teruggeven van de informatieopdracht.

    Als de (in)formatieopdracht wordt teruggegevem, ontstaat er nieuwe mogelijkheden, van een zakenkabinet dat gedoogsteun krijgt, tot en met nieuwe verkiezingen. Daarbij moet er rekening mee worden gehouden, dat grote groepen van de Nederlandse bevolking met gebalde vuisten tegenover elkaar staan, en dat nieuwe verkieingen zullen leiden tot een enorme zege voor de PVV.

    Maurice, het land IS onregeerbaar. De toekomst heeft ons ingehaald.

  11. Paars Plus: na gesnuffel de eerste kwispel
    Rutte heeft geen keus, want de enige optie is deze.

    Een kabinet met de PVV is uitgesloten, want daarvoor is ook het CDA nodig, en die overleeft zo’n combinatie niet.
    Een kabinet met het CDA is uitgesloten want daarvoor is ook de PvdA vereist, en die wordt bij deze combinatie gehalveerd. Denk aan de situatie vóór de komst van Cohen.

    Zodoende wordt Wilders door Rutte gratis voorzien van het zwwarste geschut dat de politiek kent, het steekhoudende verwijt van bedrog. Wilders zal het keer op keer vertellen, bij elke maatregel van Paars, sowieso een in rehtse kringen besmet begrip, en als Wilders daarbij de steun krijgt van het CDA, dan wordt dat varkentje nog eens gewassen, tot er geen staat meer van over is.

  13. Oppositie niet blij met ‘nieuwe stijl’ Paars-plus
    Kees,
    ik geef geen waardenoordeel over een open of gesloten akkoord.
    Ik stel, dat er niet wordt gekozen voor een open akkoord omwille van het parlementaire debat en de kwaliteit van de democratie, maar omdat een ander akkoord onmogelijk is.
    Ook stel ik, dat een open akkoord in deze omstandigheden op de korte termijn problemen voorkomt, die op de lange termijn in onvoorspelbare vorm en onvoorspelbare setting zullen terugkomen.

    Een open akkoord op grond van een principiële keuze voor een open parlementair debat en ter bevordering van de democratie heeft mijn voorkeur, verre, boven elk gesloten akkoord, enkele constitutionele noodsituaties daargelaten.

  14. Oppositie niet blij met ‘nieuwe stijl’ Paars-plus
    Rouane,
    het gaat me niet om de reactie van de minister, maar om hoe deze actie valt bij zijn achterban. Hoe belangrijk dat gegeven is, heeft de laatste kabinetscrisis bewezen, toen de PvdA nog eens een draai, hoe begrijpelijk ook, niet meer kon verdedigen bij de achterban, en dat terwijl de steun voor de PvdA ook nog eens dramatisch laag was.

  16. Paars Plus: na gesnuffel de eerste kwispel
    Wout,
    als er één ministerie is dat d66 wil, dan is dat wel het Ministerie van Economische zaken, waar de partij in Paars 1 Hans Wijers had zitten om een einde te maken aan allerlei hinderlijke regelgeving, en om het bedrijfsleven anderszins te dienen.
    Economische zaken, of d66 doet niet mee.

  17. Paars Plus: na gesnuffel de eerste kwispel
    Mostafa,
    De uitslagen van opiniepeilingen zijn feiten, zolang je die peilingen ziet als wat ze zijn: indicaties. Zodra je peilingen gaat zien als exacte voorspellingen, misleid je jezelf.

    Om aan te geven, hoe interessant peilingen zijn, het volgende:

    Maurice de Hond verwachtte dat:
    de VVD de grootste partij zou worden,
    de PvdA de tweede partij zou worden,
    het verschil tussen VVD en PvdA erg klein zou zijn,
    het verlies van het CDA gigantisch zou zijn,
    de SP rond de 15 zetels zou krijgen,
    D66 en GL rond de 10 zetels zouden krijgen.
    de CU zo ongeveer gelijk zou blijven.

    Al deze verwachtingen kwamen uit.

    Waar De Hond naast zat, dat was de groei van de PVV. Hij verwachtte een groei van 100%, en het werd een groei van 170%. Maar dat was dan ook de enige misser.

    Deze gegevens zijn voldoende reden, om de peilingen, mits goed uitgevoerd, uiterst serieus te nemen. Zoals politici ook doen. Gegeven de uitslagen van de meest recente peilingen, en meer nog: gegeven de trend in deze peilingen, loopt Rutte het overwinningsgebak de pijpen uit.