A de Vries

  2. 45.000 demonstranten op de been in Brussel bij Catalaanse demonstratie
    Als niet-nationalist, of erger nog, als oorspronkelijke Spanjaard, voel je je in Catalonië vaak nog minder welkom dan als atheïst in Molenbeek. Ging die demonstratie hierover?

    Je kunt democratie inderdaad altijd zo interpreteren dat het onvrijheid voor anderen meebrengt, maar het is een beetje zielig om jezelf als slachtoffer te presenteren van de interpretatie van de ander, terwijl je eigen interpretatie minstens zoveel slachtoffers kost. Na 21 december zal blijken dat de Catalanen niet zitten te wachten op stijgende werkloosheid, lagere pensioenen, een braindrain, een nog massalere vlucht van bedrijven, chaos enzovoort.

  5. Politie-escorte voor demonstranten naar vrijheidsmanifestatie Dokkum
    Terwijl elders in de wereld mensen honger lijden, als slaaf verhandeld worden en onder de gevolgen gebukt gaan van natuurrampen, godsdienstwaanzin en oorlog, verspillen wij publiek geld aan beroepsgekwetsten die aan de andere kant van het land hun racistische praatjes over witte mensen willen spuien. Iedereen weet inmiddels wel dat hij racist is en verantwoordelijk voor slavenhandel. Dit punt hoeft niet meer gemaakt te worden.

  9. Waarom Catalonië alle democraten aangaat
    De democratische rechten van de tegenstanders van onafhankelijkheid worden juist vertrapt door de tamelijk agressieve voorstanders ervan. Op hun werk, op school, op straat, in het café en in verenigingen kunnen tegenstanders van onafhankelijkheid werkelijk niet openlijk hun mening geven. De leiders die in het gevang zitten, zitten daar niet vanwege hun mening, maar voor het negeren van uitspraken het hooggerechtshof en omdat zij grote sommen publiek geld uitgegeven hebben aan hun particuliere hobby. Aangezien Catalonië sinds de Big Bang nog nooit een zelfstandig land is geweest, altijd een onderdeeltje is geweest van andere, wisselende, grotere naties/staten/koninkrijken/imperiums valt het volgens mij reuze mee met die onderdrukking. Deze is vergelijkbaar met de al eeuwen durende onderdrukking van Texel. In de Spaanse Burgeroorlog zijn in het hele land vele doden te betreuren geweest en onder Franco waren ongelovige niet-fascisten in het hele land hun leven niet zeker.

  12. Rajoy kan eisen stellen, Puigdemont niet
    Bertus, om even over democratische processen te spreken en een maatschappij waarin iedereen vrijelijk zijn mening kan geven in het openbaar zonder repercussies, denk ik met weemoed terug aan Spanje (inclusief Catalonië) in de periode 1975 – 1985. Na de dictatuur was het een genot om in Spanje te leven, een bruisend land dat de vrijheid aan het verkennen was en waar veel mogelijk was. Ouderen durfden weer in het openbaar over sociaalpolitieke onderwerpen te discussiëren, jongeren verkenden alle kansen die de herwonnen vrijheid bood. Helaas duurden deze weldadige omstandigheden kort. De oorzaak was nationalisme: in Baskenland durfde tijdens de moorddadige nationalistische terreur, niemand meer zijn mening te geven in het openbaar. In Catalonië is de situatie nu – en al enige tijd – vergelijkbaar. Als je in Catalonië openlijk je bedenkingen uitspreekt over onafhankelijkheid, ben je aan de goden overgeleverd. De tegenstanders van onafhankelijkheid houden wijselijk hun mond, en het is dan ook pijnlijk om te lezen dat sommigen in dit forum de luidruchtige nationalisten verslijten voor een democratisch tot stand gekomen meerderheid. In 1978, toen er een referendum werd gehouden, was de meerderheid voor de nieuwe grondwet in Barcelona het allerhoogst van het hele land. Van de 2,3 miljoen uitgebrachte stemmen in Barcelona waren 2,1 miljoen vóór de nieuwe grondwet. En ja, dat was die grondwet die Puigdemont met voeten treedt.

  13. Catalaanse premier zoekt middenweg: roept onafhankelijkheid niet uit
    Die wijze oude man wist niet dat ook 300 jaar geleden Catalonië niet onafhankelijk was? Driehonderd jaar geleden was de graaf van Barcelona in de Spaanse Successieoorlog tegenstander van de Bourbons, van de huidige koninklijke familie, en hij moest zich na het beleg van Barcelona overgegeven. Catalonië is eigenlijk nooit een onafhankelijk land geweest, maar altijd onderdeel van andere mogendheden. In 1641 werd door een vazal van Frankrijk (Pau Claris i Casademunt, een verre voorganger van Puigdemont) de republiek Catalonië uitgeroepen, maar toen deze na tien dagen overleed, viel Catalonië weer gewoon onder de Franse Koning. De Catalaanse elite heeft een ruim 1200-jarige geschiedenis van heulen met een reeks van niet-Catalaanse machthebbers. Wegens volledig gebrek aan historische bestuurlijke infrastructuur is een betrekkelijke noviteit als ‘Onafhankelijke republiek Catalonië’ onbetaalbaar en onrealistisch. Over geschiedenis gesproken: de huidige graaf van Barcelona is de koning van Spanje. Ik verbaas me dan ook over al die Catalanen (onder wie voornoemde wijze, oude man) die onafhankelijkheid van hun regio als een soort historisch recht ervaren, zonder zich af te vragen waarom hun voorvaderen in meer dan 1200 jaar daarvan nooit en te nimmer gebruik hebben gemaakt.

  14. Spaanse oplossingen voor Spaanse problemen
    Wat een bizarre vergelijking. Alsof er in andere delen van Spanje, Madrid incluis, niet geleden is door degenen die Franco nooit gesteund hebben. In heel Spanje is door de fascisten veel dood en verderf gezaaid.

    Catalunya is bij mijn weten nooit een zelfstandige staat geweest, maar altijd onderdeel van andere koninkrijken. In het huidige Spanje worden voldoende mogelijkheden geboden aan autonome regio’s om hun eigenheid te bewaken. Met name Catalunya heeft in onderwijs en cultuur alle touwtjes in handen. De nationalistische machthebbers in Catalunya hebben zich de afgelopen 40 jaar overigens niet onbetuigd gelaten als het om corruptie, nepotisme en geheime Zwitserse bankrekeningen gaat. Van de Catalaanse elite, die elite is omdat door hun ouders en grootouders lekker met de fascistische dictatuur is gecollaboreerd, heeft de gewone man dus niets te verwachten in geval van onafhankelijkheid.

    Het is dan ook een goede zaak dat de niet-nationalistische meerderheid vandaag van zich heeft laten horen. Spanje is een rechtstaat. Dat nationalisten een fakeverkiezing organiseren die niet aan basiseisen voor verkiezingen voldoet, geeft hen geen enkel recht om de rechten van de niet militante nationalisten te vertrappen en economische schade te veroorzaken. De handelwijze van de rechtse regering van Spanje is overigens ook erg onverstandig. Misschien zijn nieuwe landelijke verkiezingen een oplossing, en nieuwe regionale verkiezingen voor Catalunya. De huidige regering voor deze Autonome Regio heeft namelijk alleen een meerderheid door het kleine partijtje CUP, een club van ecologische zelfverklaarde antifa’s, communisten, krakers en voormalige Rara-achtige terroristen, die eigenlijk het liefste een etnische zuivering in de regio willen uitvoeren. Alleen al het feit dat de coalitie voor onafhankelijk Catalunya alleen op deze manier een regering kon vormen, geeft al aan hoe smal de basis voor onafhankelijkheid is.

  15. Intercollegiale consultatie
    Dat van die gebroken vingers is aantoonbaar nepnieuws. Dit kun je op de facebookpagina van Marta Torrecillas terugvinden. Zij vond het een nuttige bijdrage leveren om te verzinnen dat ze was mishandeld en betast. En het wordt door jou kritiekloos naverteld. Je hebt er vast ook bewegende beelden van gezien;-)