Rob van der Poel
Econoom

  1. IMF: Begrotingstekort? Boeien!
    Je hebt productieve schulden en improductieve schulden. Productieve schulden, zoals bedrijfsinvesteringen, genereren een toekomstige kasstroom die groot genoeg is om de oorspronkelijke hoofdsom af te lossen en de rente daarop te voldoen. Overheidsuitgaven zijn voornamelijk consumptief en vergroten toekomstige schuldproblemen.
    Sinds 2008 is er mondiaal sprake van schuldverzadiging. Vanaf zo’n moment groeit de publiek-private schuldquote sneller dan het BBP. De economie is dan niet meer in staat om via economische groei de schuldquote te verlagen (teller effect). Onderstaand artikel bespreekt de relatie tussen economische groei en publiek-private schuldniveaus.

    http://www.economie-macht-maatschappij.com/economische-groei.html

  4. ‘Crisis hakt erin bij werknemer’
    Dit zijn de symptomen die gepaard gaan met een gevecht om de afnemende hoeveelheid geldeenheden in omloop. Deze afname is het logische systeemgevolg van een schuldgedreven fiat-geldsysteem dat nu het einde van zijn levenscyclus heeft bereikt. Economische groei gaat gepaard met een toename van de hoeveelheid geld in omloop. Daar al het geld als schuld origineert op een bankbalans, komt er vroeg of laat een moment dat de bankbalans van geldpomp verandert in een verdwijnpunt. Vanaf dat moment blijft het verdienvermogen van de economie haperen, zodat het schuldensysteem meer en meer bezwijkt onder de opgebouwde schuldenlast. Nieuw geld als schuld in omloop brengen gaat goed zolang het nieuwe geld niet besteed wordt aan bestaande spullen. Consumptiegedreven geldcreatie en speculatie in bestaande activa, zoals onroerend goed, zijn uiteindelijk katastrofaal voor een geldsysteem waarvoor geldt: GELD = SCHULD.
    http://www.economie-macht-maatschappij.com/banken-schuldencrisis.html

  5. CDA dreigt met blokkade in senaat
    Dit kabinet heeft zichzelf klemgezet door niet te regeren, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Lubbers I. Rutte II is gaan polderen en heeft via wanstaltige akkoorden miljarden gestrooid in de richting van groepen die toch al sterk staan omdat ze onder een CAO vallen. De rekening kan nu betaald worden door de vogelvrije ZZP’er. Het recht van de sterkste wordt zo het onrecht van de zwakste.

    Directe versobering van de WW naar Duits voorbeeld en een snellere verhoging van de AOW-leeftijd, levert de benodigde miljarden in de vorm van hervormingen op en vermindert de ongelijkheid in de rechtspositie van hen die binnen het systeem zitten ten opzicht van hen die daarbuiten vallen. Mensen hebben niet op sociale partners gestemd, maar op politieke partijen.

    De specifieke Nederlandse financieel-economische problemen vinden hun oorsprong in de Paarse jaren. Toen is de kredietgeest uit de fles gehaald, waardoor de Nederlander nu mondiaal schuldenkampioen is via zijn hypotheek. http://www.economie-macht-maatschappij.com/poldermodel.html

  6. ‘Kabinet heeft ons erin geluisd’
    Geachte heer Biesheuvel,

    Op welke planeet leeft u? Kunt u niet rekenen? Beseft u wel wat er gebeurt als Nederland zich niet enigzins aan de afgesproken regels houdt binnen de eurozone? Frankrijk is al opportunistisch aan het schuiven. Wat zijn dit voor een wereldvreemde uitlatingen?

    Vraag me zo langzamerhand af hoe het met het kritisch denkvermogen van onze bestuurlijke elite gesteld is. De euro zal ontvlecht moeten worden. Met name Duitsland en Nederland krijgen dan een enorme rekening gepresenteerd. Bij zo’n deconfiture zullen allerlei papieren vorderingen sterk afgewaardeerd worden. Tel uit je verlies.

    Als Nederland in het traject naar deze ontvlechting zelf de teugels laat vieren, dan is het hek in Latijns Europa van de dam. De eindrekening via het EMS, de ECB, de target2-saldi et cetera zal dan nog veel hoger zijn. Ons land heeft nog genoeg mogelijkheden om zichzelf te versterken en de economie te stimuleren, zonder Brusselse regels te schenden. http://www.economie-macht-maatschappij.com/begrotingstekort-nederland.html

  7. ‘Kabinet heeft ons erin geluisd’
    Geachte heer Vandamme,

    De situatie waarin de eurozone zich bevindt, en die bovendien samenvalt met een mondiale monetaire crisis, vereist iets meer inhoud dan uw reacties. Als Nederland de begrotingsdiscipline laat varen gaat Latijns Europa los. Deze landen wilden zelf de euro met het bijbehorende stabiliteitspact toen ze in gemeenschap van goederen met Germaans Europa getrouwd zijn.

    Als we de periferie van de eurozone niet via interne devaluaties richting begrotingsdiscipline en een primair begrotingsoverschot manoevreren, dan ontvangen Duitsland en Nederland een rekening van meer dan 2.000 mrd respectievelijk 500 mrd euro. Ooit van target2-saldi gehoord? Het proces waar we ons in bevinden is te typeren als een zorgvuldige ‘damaging limitation act’, richting een beheersbare deconfiture van de euro. Gelukkig heeft Berlijn zijn hersens er nog bij.

    Het begrotingstekort in Nederland is dit en volgend jaar meer dan 3%, bij een economie die krimpt. Dit betekent dat de staatsschuld als % van het BBP sterk zal blijven toenemen. De totale publieke plus private schuldquote van Nederland is al meer dan 370% van het BBP. Dit % is historisch ongekend, en na Ierland het hoogste % binnen de eurozone.

    Kom eens met wat meer feiten en omstandigheden in uw reacties ipv een paar losseschoten uit de heup.

  8. Samsom: slacht de spaarvarkens!
    Beste Diederik,

    De Nederlandse consument heeft, vanaf het moment dat jouw grote voorganger – Wim Kok – aan het roer stond, al zijn koopkracht al verkwanseld aan hypotheekschulden die uiteindelijk niet gedekt werden door voldoende tegenwaarde. Daarom ging het zo goed onder Paars. De private schuldposities vlogen de lucht in en de consumentenuitgaven schoten overeenkomstig omhoog.

    Helaas kan deze goedkope truc niet nog eens van stal gehaald worden, omdat de Nederlandse consument inmiddels allang mondiaal schuldenkampioen is. http://www.economie-macht-maatschappij.com/poldermodel.html

    Daarom dit welgemeende advies van een van je medelanders: ga je eens verdiepen in ons geld- en bankwezen, en dan in het bijzonder in de systematiek waarmee geld als schuld in omloop wordt gebracht. Wellicht dat je dan inziet waarom er een zogenaamde conjunctuurgolf bestaat, die uiteindelijk onherroepelijk uitmondt in een allesverlammende mondiale schuldencrisis.

    Deze problematiek is vanuit Nederland niet op te lossen, maar een intelligent geluid vanuit de Lage Landen kan zeker geen kwaad. Het volgende artikel: “heeft de economische wetenschap gefaald?”, is een mooie inleiding. http://www.economie-macht-maatschappij.com/economische-wetenschap.html

    De betreffende site neemt je vanzelf bij de hand in de wondere wereld van ons fiat-geldsysteem, en allerlei afgeleide financieel-economische gevolgen. Deze materie is een “walk in the park” voor iemand die gezegend is met een goed stel hersens.

    Met vriendelijke groet,
    Rob van der Poel

    PS Het is misschien wel handig als er enkele volksvertegenwoordigers zouden zijn met enige kennis op dit gebied.

  9. Bratwurst, lederhosen und minijobs
    De eurozone: een geopolitiek experiment, gebouwd op monetair drijfzand

    Duitsland was, mede als gevolg van de lasten van de Duitse hereniging, de zieke man van Europa rond de millenniumwissel. Terwijl éénieder feestvierde in Europa, werd bij onze Oosterburen de broekriem stevig aangehaald. Deze documentaire is mede daarom zeer eenzijdig. Zeker daar waar het de vergelijking tussen Duitsland en de perifere landen van de eurozone betreft.

    Allereerst hebben Griekenland, Portugal, Spanje en Ierland ver boven hun stand geleefd vanaf de invoering van de girale euro op 1 januari 1999. De regelmatig terugkerende valutadevaluaties in deze landen bleven na de invoering van de euro achterwegen en werden niet gecompenseerd door loonmatiging en een zwaardere belastingdruk. Politiek opportunisme leidde enkel tot het toekennen van steeds meer rechten zonder extra verplichtigen.

    Nu het fout gaat dreigt Duitsland overal de schuld van te krijgen. Dat is precies wat de euro zo gevaarlijk maakt. Binnenlands falen leidt binnen de eurozone namenlijk tot het beschuldigen van andere landen. Makkelijk voor de zittende politiek in betreffende landen, maar dit leidt enkel tot datgene wat men met het naoorlogse Europese project wilde voorkomen: animositeit tussen landen.

    Daarnaast gaat het niet om de concurrentiekracht van de Europese landen onderling, maar om Europese conurrentiekracht in relatie tot de rest van de wereld. De kracht van de Duitse industrie komt dan ook meer en meer tot uiting buiten Europa.

    Het probleem is de eenheidsmunt zelf. Bij de invoering van de euro waren de Germaanse landen inmiddels beleidsmatig op monetair en fiscaal vlak redelijk naar elkaar toegegroeid. Daar het stabiliteitspact monetair en fiscaal op de Duits-Nederlandse traditie is geschoeid, moest het Latijnse deel van de eurozone zich aan deze tradities conformeren. Het tegenovergestelde is gebeurd.

    De Latijnse landen kenden historisch een minder strak fiscaal regime, waarbij het monetaire beleid eerder een flexibele fiscale sluitpost was, dan een gefixeerd uitgangspunt. Het gebrek aan fiscale en monetaire discipline werd telkens gecompenseerd door valutadevaluaties. Zo bleef de concurrentiekracht van de industrie redelijk behouden.
    Daar politiek lastige interne devaluaties uitbleven in de periferie van de eurozone, terwijl men wel profiteerde van de koopkracht van een sterke munt, is de euro nu veel te duur voor de Latijnse economie en te goedkoop voor het Germaanse deel van de muntunie. http://www.economie-macht-maatschappij.com/eurozone-duitsland-frankrijk.html

    De euro begint daarom steeds meer te lijken op een perfect georganiseerde ramp, waarbij het technische succes uiteindelijk resulteert in een algemene mislukking, zodat geldt: “operatie geslaagd, patient overleden”.



    Deze is te goedkoop voor Germaans Europa en te duur voor het Latijnse deel.

  10. Gelukkige Fransen hoeven Dijsselbloem niet aan te horen
    De Franse-Duitse as

    De Franse politieke elite en haar chauvinistische electoraat zijn wel heel erg kort van geheugen. Het was Francois Mitterrand die de integratie van het Europese continent onomkeerbaar wilde maken via een gemeenschappelijke munt.

    Na de val van de Berlijnse muur in 1989 werd de Duitse herenigingswens geblokkeerd door een Frans veto. Dit veto kon Duitsland slechts afkopen via een afscheid van zijn nationale munt: de Dmark. http://www.economie-macht-maatschappij.com/duitse-hereniging.html

    Mitterrand dacht dat hij van de Duitse kracht een Europese kracht kon maken. De Duitse kracht vertaalde zich in een euro waarvan de koers per saldo steeg ten opzichte van de dollar. Dit was een ongekend fenomeen voor de Latijnse landen van de eurozone. Daarnaast waren deze landen hun devaluatiewapen kwijt.

    Hierdoor werd de euro van een voordeel tot een economisch nadeel voor Frankrijk en de periferie van Europa. Frankrijk is de facto financieel en sociaal-economisch failliet. Het land kan anderen goed de maat nemen, maar heeft moeite met het opleggen van voorwaarden aan zichzelf. http://www.economie-macht-maatschappij.com/eurozone-duitsland-frankrijk.html

    Kortom, Frankrijk is een land om in de gaten te houden. Op een rare manier trekt het land telkens weer een veel te grote broek aan in relatie tot haar werkelijke geopolitieke betekenis. En als het fout loopt wast Frankrijk de handen in onschuld. Dat was zo bij de Vrede van Versailles, en de idiote Franse/Belgische inval in het Ruhrgebied in 1923, en dat herhaalt zich nu bij de deconfiture van de euro.

    Het is nota bene geestelijk vader Frankrijk, die elke binnenlandse verantwoordelijkheid uit de weg gaat om de euro te redden en zich naast Duitsland te manifesteren als dragend land. Het land zit helaas gevangen in waanbeelden over La Grande Nation. Frankrijk, bedankt.

  11. CBS: Nederland blijft in recessie
    De financieel-economische dynamiek die de gemoederen sinds 2008 bezighouden, is niet de schuld van de huidige generatie politici. Was dat maar waar, dan zou de oplossing waarschijnlijk binnen handbereik liggen. Nee, het is ernstiger. De manier waarop de staatshuishoudingen in de Westerse wereld fiscaal en monetair bestierd zijn sinds de jaren ’60 is de boosdoener.

    Het systeem van rondpompen van belasting- en schuldengeld is uiteindelijk fiscaal en monetair gebouwd op drijfzand (http://www.economie-macht-maatschappij.com/geldsysteem-faalt.html). Het monetaire failliet is nu waarneembaar in het banksysteem, en het fiscale failliet blijkt uit het feit dat overheden hun begroting niet meer onder controle krijgen. Deels versterkt het monetaire failliet het fiscale probleem, omdat de monetaire dynamiek uiteindelijk dominant is.

    Zorgelijk is het feit dat individuele landen zelfstandig niet meer kunnen ontsnappen aan deze malaise. Geen enkel land kan definitief ontsnappen aan de negatieve financieel-economische krachten en zo anderen de weg wijzen. Dit gold voor de jaren ’30 en is nu nog meer het geval dan toen. Het monetaire systeem is te geinternationaliseerd.

    Wat ons te wachten staat is een spiraal die van kwaad tot erger gaat, totdat de nood zo hoog is dat nationale en elitaire particuliere belangen aan de kant geschoven worden en er een nieuwe grondslag geformuleerd wordt voor het monetaire systeem. De geschiedenis laat zien dat dit soort veranderingen pas plaatsvinden nadat onnodig veel armoede is verdeeld, kapitaal is vernietigd en talent is verspild. Het wordt hoog tijd dat het debat gebaseerd wordt op de werkelijke objectieve feiten en omstandigheden.

    De specifieke Nederlandse problemen, die vandaag weer via het CBS tot ons komen zijn een direct gevolg van de Nederlandse consumentenschulden. Met zo’n 130% van ons BBP zijn wij wat dit betreft wereldkampioen. Gefeliciteerd, en met dank aan die geweldige polderjaren onder Paars. De oorzaken hiervan worden hier besproken (http://www.economie-macht-maatschappij.com/begrotingstekort-nederland.html)

  12. Britse evenknie PVV wint flink bij regionale verkiezingen
    Geachte redactie,
    Ik heb moeite met de duiding ultrarechts in relatie tot UKIP . Nigel Farage is niet anti-islam, waardoor ook de vergelijking met de PVV mank gaat. Dat een partij opkomt voor een bestuurs- en reguleringsmodel gebaseerd op nationale soevereiniteit, betekent nog niet dat zo’n partij anti-Europa is.

    Nigel Farage is een voorstander van onaantastbare burgerrechten, vrijhandel en vriendschappelijke relaties met eenieder. Daarnaast is hij voorstander van ‘sound money’ en verfoeit hij de uitwassen van het vigerende geld- en banksysteem.

    Hij heeft groot respect voor de voormalige republikeinse presidentskandidaat Ron Paul uit Texas. Ook Ron Paul werd in de Nederlandse mediaafgedaan als een extreem rechtse dwaas. Het lijkt een beetje op “Wat de boer niet kent, dat vreet hij niet”.
    Als er al een etiket geplakt kan worden op beide heren, dan is dat de in Nederland vrij onbekende libertijnse stroming. Wie zeer beknopt meer wil weten over Ron Paul, de geestverwant van Nigel Farage, kan terecht bij het volgende artikel, dat een verrassend inzicht geeft in wat hier te lande als ultra rechts wordt weggezet. http://www.economie-macht-maatschappij.com/ron-paul.html

  13. Brusselse coulance: feit of fictie?
    Indien Nederland enigzins geloofwaardig haar eurobelangen wil verdedigen tegenover het Latijnse deel van Europa zal het zelf het goede voorbeeld moeten geven. Gegeven het huidige publieke en private schuldenniveau van Nederland en de westerse wereld is het aangaan van meer schulden voor het bestrijden van de vraaguitval gelijk aan het bestrijden van alcoholisme met alcohol. Er wordt dan een symptoom bestreden op een manier die de oorzaak veregert. Dit zijn de jaren ’30 en niet de jaren ’80. Deflatiekrachten duiken overal op en kondigen een Japan scenario aan. Een intelligente schuldenherstructurering zal uiteindelijk onvermijdelijk blijken te zijn.
    http://www.economie-macht-maatschappij.com/wiegel-bolkestein.html

  14. Brusselse coulance: feit of fictie?
    Beste Hugo en A Leeuw,

    Ik spreek slechts over Latijns Europa in relatie tot Nederlandse belangen. Overigens lenen Italie en Spanje ook nog steeds via de kapitaalmarkt. De rente is voor deze landen nog nooit zo laag geweest. Desalniettemin is de muntunie een farce. De openstaande target2-saldi spreken wat dit betreft voor zichzelf.
    Begrotingstechnisch valt niet te ontkennen dat Nederland Zuid-Europese trekjes krijgt. Wij lijken nu ook op een hond die in zijn eigen begrotingsstaart probeert te bijten. Dit wordt voor een groot deel veroorzaakt doordat Nederland veruit het hoogste consumentenschuldenniveau heeft van de gehele eurozone (130%) tegen bijvoorbeeld 45% in Italie (http://www.economie-macht-maatschappij.com/italiaanse-economie.html).

    Onder de Paarse kabinetten is een duivelse kredietkraan opengezet. De realiteit is dat Nederland tijdens deze zogenaamde glorieuze polderjaren financieel-economisch volkomen op het verkeerde been is gezet en sociaal-economisch een veel te ruime jas heeft aangetrokken.
    Rutte I en II hebben inmiddels 46 miljard aan voornamelijk lastenverzwaringen doorgevoerd. Het accent had inderdaad veelmeer moeten liggen op echte bezuinigingen die leiden tot een grondige herinrichtring van Nederland. Cijfers van Eurostat maakten gisteren duidelijk dat het overheidsaandeel in de Nederlandse economie in 2012 door de fatale grens van 50% is geschoten.

    De nul procent rente van de centrale banken geeft aan dat we echt een probleem hebben. Het rentemechanisme als sturingsinstrument is om zeep geholpen. Nagenoeg nul procent rente tbv de bancaire sector leidt to speculatie, activa inflatie en ‘front running’ van zakenbanken op het monetaire beleid van centrale banken. Dit is immoreel en ondermijndt de fysieke economie. Dat de economie ondanks dit lage renteniveau op slot blijft zitten geeft aan dat we in een klassieke ‘liquidity trap’ zitten. Deze impasse wordt veroorzaakt door het hoge schuldenniveau van de ontwikkelde landen. Dit niveau is nu als % van het BBP zelfs veel hoger dan in de jaren ’30. In deze fase van de schuldencyclus blijkt dat je een solvabiliteitsprobleem via QE-operaties niet met liquiditeit kunt oplossen. We zijn aan het einde gekomen van een super-schulden-cyclus. Dit wordt ook wel een Minsky-moment genoemd; naar de econoom Hyman Minsky. Zolang er geen monetaire ‘reset’ komt in combinatie met een ‘debt jubilee’ zal iedere economische opleving ‘the bounce of a dead cat’ blijken te zijn (http://www.economie-macht-maatschappij.com/debt-jubilee.html).

    Dit tijdsgewricht neigt tot het uitdelen van zwarte Pieten. Hiermee komen we niet verder. Verontrustend is het niveau van de heren economen. Men zit bijkans religieus opgesloten in een neo-Keynesiaanse bijbel. Daaron gaf ik aan dat het bestrijden van de vraaguitval via de schatkist leidt tot het bestrijden van een symptoom op een wijze die de oorzaak, zijnde het schuldenniveau, verergert.

    Stimulering van de economie moet zoveel mogelijk plaatsvinden buiten bezwaar van de schatkist. Op dit moment heeft Nederland heel veel institutionele besparingen via de pensioenfondsen uitstaan in het buitenland. Daar het Europese bankwezen vrijwel al zijn kruit verschoten heeft, en met name richting het midden-en kleinbedrijf te weinig krediet verstrekt, kunnen pensioenbesparingen een interessante optie zijn voor Nederland.

    Het kabinet heeft inmiddels twee belangrijke stappen gezet ter adressering van ons falende banksysteem. Allereerst wordt de mogelijkheid verkend van een hypotheekinitiatief gefinancierd door pensioenfondsen. Vervolgens is inmiddels bekend geworden dat het kabinet en sociale partners tijdens het overleg rondom het sociaal akkoord besloten hebben te onderzoeken of pensioenreserves ingezet kunnen worden ten behoeve van kredietverlening aan het midden- en kleinbedrijf. Dit zijn goede initiatieven zolang deze reserves op een bedrijfseconomisch verantwoorde wijze worden aangewend.

    Daar waar het gaat om hypotheekportefeuilles en pensioenreserves moet de overheid ervoor waken dat dit slechts voor nieuwe hypotheken geldt. Indien bestaande portefeuilles van banken worden overgenomen zetten de banken geen extra hypotheek in de markt. De overname van bestaande hypotheekportefeuilles zal namelijk slechts een druppel op de gloeiende solvabilitietsplaat van het bankwezen blijken te zijn.

    Tot slot. Japan laat zien hoe hardnekkig een schuldencrisis is. Dit land is het schulden-deflatie-station 15 jaar eerder binnengereden dan de rest van de ontwikkelde landen. Dit fiat-geldsysteem moet terug aan banden. Daarom sprak ik over een monetaire ‘reset’ in combinatie met een intelligente ‘debt jubilee’

    Groeten,
    Rob

  15. Econoom Bas Jacobs: schrijnende restschuld overnemen
    Het probleem is het hoge publieke en private schuldniveau (overheid, burgers, bedrijven en banken). Dit niveau ligt op 370% van onze economie en is daarmee binnen de eurozone op ierland na het hoogst! We blijven maar in termen van schulden denken. Enerzijds het verplaatsen van schulden van de hypotheekgever naar de overheid (Bas Jacobs), anderzijds via het gewoonweg verder verhogen van schuldenniveau, zoals de heren professoren en nu zelfs VVD-prominenten voorstellen. Dit is hetzelfde als alcoholisme met alcohol bestrijden.

    Het verhogen van het schuldenniveau in deze fase van de schuldencyclus verlicht de SYMPTOMEN in de vorm van economische stagnatie tijdelijk, maar vergroot het probleem in de vorm van het schuldenniveau als % van onze economie PERMANENT.
    Afgezien hiervan geeft het loslaten van de 3%-norm een verkeerd signaal richting Frankrijk en de periferie van de eurozone. We zijn immers binnen de eurozone in gemeenschap van goederen getrouwd.

    De zogenaamde groei onder Kok I & II werd enkel veroorzaakt door het snel laten oplopen van met name de hypotheekschulden. Onder Kok werd het toekomstige geld door met name de burger uitgegeven. Dat leverde tevens veel tijdelijke belastinginkomsten op. De academische wereld was toen muisstil. Het was immers een geweldig poldermodel. Alles werd afgekocht ten laste van toekomstige koopkracht.

    Nederland zal investeringen moeten aantrekken buiten bezwaar van de schatkist. Pensioenreserves kunnen hierbij een doorslaggevende rol spelen. Er moet dan wel sprake zijn van bedrijfseconomisch verantwoorden projecten.

    Inproductieve schulden in de ontwikkelde landen, Japan voorop, hebben het vigerende geldsysteem zodanig beschadigd dat centrale banken zelfs het inflatie-medicijn niet meer op een beheersbare manier in stelling krijgen.

    De oplossingsrichting heeft helaas een internationale dimensie en zal een reset van het monetaire systeem omvatten. Een soort Verdrag van Bretton Woods, voorafgegaan door een ‘modern debt jubilee’. Tot die tijd is het ‘l’histoire se repete’ met valuta- en handelsoorlogen zoals in het interbellum. Japan gaat net als in 1931 als eerste land vol op het gas. Dit belooft niet veel goeds. Neo-Keynesiaans geleuter zal deze keer niet helpen (zie symptoombestrijding)
    http://www.economie-macht-maatschappij.com/index.html

  16. ‘Pak zwakke banken nú aan’
    Het is verbazingwekkend om te zien dat de heren economen na 5 jaar crisis nog steeds niet door hebben wat er fundamenteel aan de hand is. Inderdaad het is geen aanbodcrisis, maar het is ook geen vraagcrisis. De vraaguitval is slechts een symptoom van een geld-schuldensysteem dat aan het einde van zijn levenscyclus is. Dat is de volgorde der dingen, of wel het causale verband.

    Dit systeem brengt fiat-geld via de banken als schuld in omloop via bancaire balansverlenging. In zo’n systeem ontstaat per saldo geen kapitaal! Vanaf het moment dat het schuldenniveau als % van het BBP een critische grens passeert (Minsky-moment), crasht het geldsysteem. Krachten die geld laten verdwijnen worden dan sterker dan monetair beleid dat geld in omloop poogt te brengen. De snelheid van de crash hangt van de centrale banken af. In de jaren ’30 ging het snel (laisser faire beleid), nu gaat het iets langzamer (geldverruimingsbeleid in de vorm van QE). Het eindstation is onvermijdelijk en helaas hetzelfde: een deflationaire depressie zoals in de jaren ’30 en sinds 20 jaar in Japan. Overheidsstimulering (Keynesiaanse crap in deze fase van de schuldencyclus) is slechts uitstel executie. Hierdoor nemen de schulden slechts toe. Zie het VK en de VS. Het enige dat helpt is a ‘modern debt jubilee’, die opgevolgd wordt door een nieuw monetair systeem dat geldschepping koppelt aan (bedrijfs)investeringen ipv consumptie in de vorm van overheidsuitgaven en hypotheken. Men zou voor de oplossing ook kunnen denken aan het Chicago-plan uit de jaren ’30 (m.i. te politiek gekleurd), of een goudstandaard, maar dan wel 100%.

    Indien het niet zo ernstig was, zou het niveau van de economische wetenschap als lachwekkend kunnen worden afgedaan. Helaas leidt dit bijna religieus geleuter tot onnodig veel menselijk leed. Nogmaals neo-Keynesiaanse onzin werkt slechts totdat het schuldenniveau het einde van een super-schulden-cyclus heeft bereikt. Daarna veroorzaakt het economisch slechts “the bounce of a dead cat” tegen zeer hoge kosten.

    http://www.economie-macht-maatschappij.com/index.html