Taal is de manier om met andere mensen te communiceren. Om deel te kunnen nemen aan de samenleving in een land waar je niet geboren bent is het dus van groot belang dat je de taal leert. Dat vergemakkelijkt je kansen op werk, geeft je de mogelijkheid je verder te kunnen ontwikkelen middels een studie en helpt je bij bijvoorbeeld de opvoeding van je kinderen. Ook voor de samenleving is het van belang dat mensen de taal van het land spreken: elkaar direct kunnen begrijpen bevordert al het intermenselijke verkeer. Taal verkleint de afstand tussen mensen en bevordert de integratie.

Afgelopen weekend heb ik bezoeken gebracht aan de vreemdelingendetentiecentra in Rotterdam en op Schiphol. Het grootste deel van de vluchtelingen in honger- en dorststaking is inmiddels gestopt met hun protest tegen het inhumane vreemdelingen­beleid van dit kabinet. Sommigen houden vol. Enkelen zijn zelfs vrijgelaten. Maar al die tijd is de aandacht van de media en van politiek Den Haag teveel gericht op de hongerstaking zelf en veel te weinig op het de reden van hun staking.

Het zijn economisch moeilijke tijden. Mensen raken hun baan kwijt of zijn bang deze te verliezen. De crisis raakt ons allemaal hard. Migranten worden nóg harder geraakt. Het Centraal Bureau voor de Statistiek concludeert dat de werkloosheid onder niet-westerse migranten drie keer zo hoog is als onder autochtonen en migrantenkinderen groeien vaker op in armoede. Migranten zitten vaker in de problemen, maar de andere kant is even waar: migranten veroorzaken ook vaker problemen. De criminaliteitsstatistieken liegen er niet om.

‘Niet je afkomst telt, maar je toekomst’. Deze leus is gemeengoed geworden in Nederland. In verkiezingstijd vatten politici van PvdA- en VVD-huize hiermee hun integratiestandpunt bondig samen. Een mooi uitgangspunt voor de coalitie-onderhandelingen, zou je denken. Toch is daar maar weinig van terug te lezen in het Regeerakkoord met de titel ‘Bruggen slaan’. Dit Kabinet haalt juist van alles uit de kast om de kloof met migranten te verbreden.

Ook in tijden van crisis is aandacht voor emancipatie geen overbodige luxe. Veel vrouwen willen wel meer uren werken. Maar ja, de kinderen, de schooltijden, de kosten van de kinderopvang. Veel mannen willen minder uren werken. Maar ja, de carrière, het inkomen, de baas.

In deze wet wordt het bewonen van een leegstaand pand strafbaar gesteld met een maximale celstraf van een jaar. In de Anti-kraakwet worden volgens de indieners nieuwe bevoegdheden gegeven aan de gemeenten om leegstand actief aan te pakken. In de praktijk blijken deze bevoegdheden karig en niets nieuws onder de zon te zijn, terwijl door het kraakverbod de leegstand snel zal toenemen. Creatieve alternatieven om leegstand tegen te gaan zijn dus noodzakelijk.