Uitgeroepen tot beste columnist van Nederland. Belezen, intelligent en bovenal: een geweldige schrijfstijl. Bas Heijne heeft zich ontwikkeld tot de spiegel der natie en het geweten van eenieder die slimme dingen wil zeggen. Hij stelt veel vragen, maar geeft weinig antwoorden. Daar lijkt hij zelfs boven te staan: “De stukjes vóór of tegen lees je maar ergens anders”, zei hij onlangs tegen Vrij Nederland.

In het afgelopen decennium zijn de grenzen van de polder opgezocht. Het CDA werd een ‘conservatieve partij’ (Hans Hillen), de PvdA wilde de ‘ideologische veren’ terug (Wouter Bos) en populistische partijen als de PVV en de SP werden groter dan de sociaaldemocraten en christendemocraten bij elkaar. Die laatsten waren in 1963 nog goed voor 76 zetels; in de recente peilingen houden ze er nog 13 over. De sociaaldemocraten behaalden in 1977 nog 53 zetels – nu staan ze op 18. De twee traditionele regeringspartijen hebben samen minder dan de helft van het benodigde aantal zetels om te kunnen regeren.

Inmiddels houden politici van rechts én links zich bezig met non-problemen. Of het nu de hoofddoekjes, de boerka’s of de weigerambtenaren zijn: de individuele vrijheid wordt langzaam opgeofferd aan de gelijkheidsdwang.

Het zijn geluiden die we al een tijdje horen. Ter linkerzijde, van oudsher de kant van de grote verhalen, dringt steeds verder door dat we leven in een zielloze tijd. Hoewel de PvdA het probleem inmiddels heeft erkend, vertonen de sociaaldemocraten, bij monde van Job Cohen, nog altijd de ergste symptomen.