Het huidige kabinet maakt het de ouderen en alleenstaanden lastiger om financieel de eindjes aan elkaar te knopen, dat is inmiddels wel bekend. Toen ik vorig jaar met een werkgever te maken kreeg die acht maanden lang mijn salaris niet wilde betalen, terwijl ik ernstig ziek was, werd plots een heel ander Nederland voor mij zichtbaar. Je kunt in ons land waar alles zo ‘goed’ is geregeld toch duizelingwekkend snel huis en haard verliezen. En een hele hongerige buik hebben.

‘Van mij mogen ze alles weten, ik heb niets te vrezen en dus ook niks te verbergen.’ Dat is een populaire opvatting als het om privacy gaat. Maar hoe gaat de wereld er uit zien als alle informatie over iedereen wordt opgeslagen en die data ook daadwerkelijk geanalyseerd en gebruikt wordt? Wat kan er gebeuren als er van iedereen een elektronisch burger dossier wordt bijgehouden? En als grote bedrijven daarbij evenveel macht hebben als de overheid. Dat is een wereld die niet eens zo ver meer weg is.

Het is Valentijnsdag, er is de première van 50 Shades of Grey en er is ook nog de gedetailleerde berichtgeving over de DSK-zaak, een schandaal dat stijf staat van de seksuele uitspattingen. Voeg daarbij dat het spontaan een lente-achtige dag is en je begrijpt dat er wel wat bij me op borrelde. Dus zin had ik wel en natuurlijk kan muziek je dan net dat extra zetje geven, zodat je bijvoorbeeld toch weer spontaan dat oude contact ff belt, ook al had ik nog zo tegen mezelf gezegd dat niet meer te doen.