De afgelopen week groeide een protest dat begon als een bezetting van het Gezi Parki aan het centrale Taksimplein in Istanbul uit tot massale straatprotesten tegen de regering in grote delen van Turkije. Terwijl de protesten aanvankelijk van vreedzame aard waren, kregen ze dit weekeinde een gewelddadig karakter, na excessief geweld en traangasgebruik van de politie.

De afgelopen week was het twee keer raak. Eerst beletten ordetroepen op de Dag van de Republiek een menigte van tienduizenden met waterkanonnen en traangas naar het mausoleum van Atatürk in Ankara te lopen. Vervolgens herhaalden deze taferelen zich in verschillende steden toen Koerdische burgers aandacht vroegen voor de grootschalige hongerstaking van honderden Koerden in Turkse gevangenissen. Beide confrontaties staan symbool voor de groeiende polarisatie en de steeds verder oplopende spanningen in de Turkse politiek.

Terwijl de Nederlandse verkiezingscampagne voorbijging alsof Nederland louter buitenlandse betrekkingen onderhoudt met Griekenland, bracht Minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal onlangs een tweedaags bezoek aan Turkije. Het lastige vaarwater waarin Rosenthal zich de afgelopen twee jaar manoeuvreerde staat in schril contrast met de problemen die zijn collega Ahmet Davutoğlu voor zijn kiezen krijgt. Zijn gedurfde toenadering tot landen in het Midden-Oosten blijkt nu een beleidswijziging met te veel onvoorziene risico’s.