Martijn de Haan

  1. 0,5% wereldbevolking bezit 38,5% vermogen
    Eerste drie vraagstellingen;

    1) Welk land heeft de hoogste waardering voor de term ‘bankgeheim’?
    2) Welk land heft het laagste tarief voor vermogensbelasting?
    3) Welke idioot heeft verzonnen dat een dergelijke tabel gebaseerd kan worden op absolute cijfers en niet op relatieve cijfers?

  2. Brief aan Brenda Stoter over Job Cohen
    Nelle, Brenda, Job… What’s in a name?

    Het is 2011. Met redelijk wat getuigen heb ik op 1 januari van het huidige jaar 2011 uitgeroepen tot het jaar van ‘wees lief voor elkander’. Wat zou het prettig zijn als iedereen hier de laatste paar weken van het jaar aan meewerkt…

  3. Wie is er bang voor vrijheid van meningsuiting?
    De vrijheid tot het uiten van een mening geeft niemand het recht om daar acties aan te verbinden. Als het uiten van een mening beperkt blijft tot een verbaal proces, is er niets aan de hand.

    Heel diep denkend, moet ik constateren dat meningen, als ik tevredenheid uitsluit als mening, voornamelijk ontstaan door beperkingen. Misschien is het alleen in mijn sociale kring zo maar als ik alle artikelen en reacties hier op Joop.nl lees, heeft iedereen alleen een duidelijk formuleerbare mening over dingen waar ze het niet mee eens zijn of zaken waardoor ze beperkt worden in hetgeen ze daadwerkelijk zouden willen. Ik moet dus constateren dat een mening eigenlijk altijd een negatieve achtergrond heeft.

    Zo verder redeneren, kom ik dus op de stelling: “hoe meer meningen hoe meer ontevredenheid”. En nee, ik ben geen aanhanger van het communisme.

    Wellicht moeten we pas prat gaan op onze “vrijheid van meningsuiting” als we vrij genoeg zijn om de mening van een ander te respecteren en niet te willen bestraffen. Waarom mogen ‘wij’ eeuwen lang kerken neerzetten in welk inheems dorp dan ook en de plaatselijke bevolking ons geloof opdwingen en hebben we er zoveel bezwaar tegen als mensen het andersom ook bij ons proberen?

    En om even terug te komen op de politiek; waarom stemmen we allemaal op mensen waar we het niet voor 100% mee eens zijn en vervallen we de komende 4 jaar in het klagen over de mensen waar we zelf voor gestemd hebben? Ik vraag me af of we het stemmen op zich nog serieus nemen…

    Fortuyn werd groot door zijn vinger op een aantal zere plekken te leggen. Wilders werd groot door zout in de grootste wond te strooien. Het is nu tijd voor een goeie dokter die alle wonden gaat helen…

  4. Occupy is niet alleen van de jeugd
    We willen eigenlijk allemaal protesteren. We doen het ook dagelijks. Vooral onze naasten moeten dit aanhoren en wederzijds natuurlijk.

    ‘Vroeger’ hadden we duidelijke keuzes tussen links, rechts, gereformeerd, cultureel, sociaal, enz. Tegenwoordig kunnen we niet meer kiezen hoe we als volk vertegenwoordigd willen worden. We moeten kiezen hoe we willen dat er met de staatskas omgegaan wordt. Onze volksvertegenwoordiging is een staatskasvertegenwoordiging geworden.

    De moralen van weleer zijn de financiën van nu. Rechts is ‘de baas verdiend’ en links is ‘de baas betaald’. Er wordt nergens meer gesproken over mensen maar iedereen heeft een titel en een categorie. Ik denk dat het nut van protesteren door veel mensen ook zo beoordeeld wordt.

    Hey kerel, laag 6.2.1 van de bevolking heeft zich verzameld om hun ongenoegen tegen artikel 2 lid 5 te uiten. Schattig toch dat er wat voetvolk is dat nog een idee heeft wat wij doen…

  5. Bejaarden krijgen nog steeds levenslang
    Beperkte visie om dit ‘recht’ toe te kennen aan ‘ouderen’. Als zij onder druk van verminderde kwaliteit van leven mogen besluiten om er een einde aan te maken, waarom mogen minder ouderen dat niet? Waar ligt de grens?

    Moeder natuur heeft vele paden geplaveid welke we vrijwillig dan wel verplicht, kunnen bewandelen. Toen kwamen er wat eigenwijze mensen die de strijd aangingen met moeder natuur en vonden dat de gemiddelde levensduur drastisch verlengd kon worden. De mensheid kreeg hier lucht van en besloot deze ‘levensverlengers’ met onbegrip te gaan bestoken omdat ze nog steeds geen levensverlengende of levenskwaliteitverbeterende oplossing hadden voor onszelf of onze naasten. ‘Dan maar dood’ is vervolgens de oplossing…

    Niet heel lang geleden werden maar weinig mensen ouder dat 40. Nu begint het leven pas bij 40. Wat is uiteindelijk het doel? Het leven begint pas bij 100…?

    Om het even kort samen te vatten; waarom een discussie over het beëindigen van het leven terwijl we op alle fronten bezig zijn om het leven juist zo lang mogelijk te laten duren… Contraceptie?

  6. Nederlandse vrouw werkt hard maar wordt niet gewaardeerd
    Laat ik voorop stellen dat mensen die dezelfde prestatie leveren daar ook hetzelfde voor beloond moeten worden. Het geslacht mag daar geen rol in spelen.

    Allereerst is voltijd werken in Nederland niet zo moeilijk. Alleen vergt dat duidelijke afspraken binnen het gezin. Zowel mannen als vrouwen maken daarin een keuze. Het is niet erg realistisch om een keuze te maken dat de vrouw voor een groot deel voor de kinderen zorgt en vervolgens de verantwoording bij de openingstijden van de kinderopvang te leggen als je niet tevreden bent over de keuze die je gemaakt hebt. De openingstijden waren vooraf bekend dus heb je een verkeerde keuze gemaakt.

    Waar ik me ook wel eens over verbaas is dat er zowel voor mannen als voor vrouwen bepaalde beperkingen zijn. Helaas, het is niet anders. Waarom mogen we in bijvoorbeeld sport, ik noem maar even boksen als voorbeeld, wel een verschil maken tussen mannen en vrouwen maar zodra dit er een economische achtergrond is, is de perceptie ineens anders. Er is al vele jaren een groot tekort aan stratenmakers en stucadoors. Kom op dames, deeltijd is geen probleem en er is zat te verdienen…

    Wat ik uit bovenstaand artikel en helaas veelal in het dagelijks leven ook proef, is dat vele mensen (de dames voeren de strijd helaas op het niveau van geslacht) graag een lui baantje willen en daar veel geld voor willen krijgen. Werktijden die goed uitkomen, geen vieze handen en vooral een beloning die gelijk ligt aan de mensen die wel een deel van hun privéleven opofferen.

    Ik ben, zoals ik als eerste vermeldde, helemaal voor gelijke rechten. Gelijke rechten brengen ook gelijke plichten. Vrouwen kunnen in Nederland volop werken en evenveel dan wel meer verdienen dan hun mannelijke collega’s. Het leven bestaat uit keuzes. Je werkgever melden dat je zwanger wilt worden, betekend simpelweg dat je binnenkort enkele maanden afwezig bent. Kinderen hebben betekend dat je binnen het gezin keuzes moet maken. Minder geld en meer tijd met het gezin of meer geld en minder tijd met het gezin.

    Bedrijfskundig gezien zal een deeltijd-werker nooit een toppositie binnen een bedrijf gaan bekleden. In mijn bedrijf zelfs louter ondersteunende functies. Een bedrijf valt of staat bij communicatie. Het blijft lastig communiceren als iemand een (groot) deel van de tijd niet aanwezig is. Er staat dan dus een deel van het bedrijfsproces stil. Als dit stilstaande deel te belangrijk wordt, staat het bedrijf stil.

    Als ik kijk naar de situatie zoals deze al jaren is, ben ik er redelijk van overtuigd dat er geen salarisverschillen tussen mannen en vrouwen tot ca. 23 jaar zijn. Wellicht interessant om een keer een onderzoekje te wagen aan wanneer nou de verschillen in salarissen ontstaan…

    Het is een beetje hak-op-de-tak verhaal geworden. Dat komt omdat ik vandaag al een vrij heftige discussie heb gehad over dit onderwerp met een dame die haar verhaal kracht bijzette met: “ik heb ook recht op een eigen leven”.

    Je koos voor de man van je dromen, je kreeg er kinderen mee, je kocht een leuk huis en je wilde eens een avondje weg met je vriendinnen. Het salaris van je man is ‘gezamenlijk’ geld, jouw salaris is jouw geld. Je man wilde wel thuis blijven bij de kinderen maar dat vertrouwde je hem niet toe. Hij had een net iets betere baan en verdiende meer dus hij moest wel fulltime blijven werken om de levensstandaard die je had, te continueren. En nu, enkele jaren later, besef je jezelf dat het leven dat je hebt, anders is dan dat je jezelf voorgesteld had. Maar het is nog steeds jouw leven. Je hebt ervoor gekozen. Net als voor deeltijd werken en voor het niveau waarop je functioneert. Ooit waren er andere dingen belangrijker dan werk. Het is niet terecht om dit neer te leggen bij mensen die destijds andere keuzes maakten. En ook niet bij de mensen die nu andere keuzes maken. EN natuurlijk zijn er schrijnende en extreme gevallen die hier absoluut buiten vallen. Ik denk niet dat die geslachtsgerelateerd zijn.

    Mannen moeten constant een strijd leveren als ze een in de kinderopvang willen werken, vrouwen moeten constant een strijd leveren als ze timmervrouw willen worden. Helaas, het is niet anders. Er zijn gewoon verschillen tussen mannen en vrouwen. De een moet soms veel harder werken dan de ander om dezelfde waardering te krijgen. Helaas, het is niet anders….

  8. De fiets is een oplossing, geen probleem
    Het laten ervaren van de fiets is als oplossing of probleem wordt bepaald door de berijder van de fiets.

    De meeste stallingsplekken waar ik kom, kan ik zo’n 30 tot 40% meer fietsen kwijt als er de berijders zijn/haar fiets op een nette manier ‘parkeert’.

    Wellicht lossen we al een heleboel problemen op met passende fietsenrekken, locatie-aanduidingen en het aanspreken van fietsberijders die hun vervoermiddel niet op correcte wijze stallen.

    Fietsen krijgt van mij twee duimen omhoog. Het zijn in mijn ervaring veelal de fietsers die opgevoed moeten worden…