De waarheid achter standbeelden van racistische Amerikaanse 'helden'

Een week geleden kwam het in het Amerikaanse Charlottesville tot rellen nadat neonazi’s tegendemonstranten aanvielen. Daarbij reed een van de neonazi’s met zijn auto op de andere groep in waarbij een vrouw om het leven kwam. Waar het allemaal mee begon is het voornemen om een standbeeld van generaal Robert E. Lee te verwijderen, een beslissing waar in extreemrechtse kringen woedend op gereageerd werd. Als reactie daarop werd een ‘Unite The Right’ demonstratie aangekondigd door verzamelde neonazi’s, nationalisten en andere extreemrechtse lieden.

Robert E. Lee wordt in de zuidelijke staten onder witte nationalisten beschouwd als een icoon, een held uit de Amerikaanse burgeroorlog. Lee was bovenal een fervent voorstander van slavernij en was van mening dat zwarte mensen minderwaardig zijn ten opzichte van witte mensen en dat de zwarte mens voorbestemd is de witte mens te dienen.

Reden genoeg dus om de standbeelden van “helden” als Lee en gelijkgestemden weg te halen uit de openbare ruimte. Wie bang is dat daarmee ook de geschiedenis van mensen als Lee dreigt te verdwijnen – een veelgehoord tegenargument – doet er goed aan eens op te zoeken waar musea en bibliotheken voor dienen, om maar een paar voorbeelden te noemen.

En over het aantasten van de geschiedenis gesproken: hebben de gewraakte standbeelden eigenlijk wel zo’n enorme historisch waarde? Nee, zo betoogt redacteur van Mic Jack Smith. De beelden van de generaals dateren niet van vlak na de burgeroorlog, of zelfs maar enigszins in de buurt van die tijd. In plaats daarvan werden de beelden massaal geproduceerd en neergezet in twee specifieke periodes: de invoering van de Jim Crow-wetten en de hoogtijdagen van de burgerrechtenbeweging. Puur bedoeld om zwarte Amerikanen te treiteren dus, ‘omdat het kon’.

The truth behind most of the Confederate monuments being torn down tells an even larger story than you’d realize — @JackSmithIV explains. pic.twitter.com/Ppu2ojdO71

— Mic (@mic) 19 augustus 2017

cc-foto: Tom Saunders