Aso kledingmerk Abercrombie & Fitch nog tikkeltje erger dan gedacht

De afgelopen weken haalde het Amerikaanse kledingmerk Abercrombie & Fitch het nieuws omdat de eigenaar wil dat alleen slanke mensen zijn kleding dragen. Vrouwen met maat 42 mochten er niet in. Dat zou teveel afstoten. Uit een nieuw verhaal van een van zijn ex-medewerkers, bleek hoe erg het was er te werken.

Abercrombie & Fitch kwam de afgelopen weken in het nieuws toen de Amerikaanse schrijver en filosoof Greg Karber een confronterende actie tegen het kledingmerk startte: hij ging kleding van Abercrombie & Fitch uitdelen aan arme sloebers en zwervers. De actie zorgde voor wereldwijde aandacht. Alleen al de oproep van Karber op Youtube werd meer dan zeven miljoen keer bekeken. De eigenaar van Abercrombie & Fitch, Mike Jeffries, werd onder andere weggezet als een bruut en een man die een lang gevecht met zijn plastisch chirurg was aangegaan maar zichtbaar als verliezer uit de strijd was gekomen.

J e zou denken dat het niet erger kan, maar in Salon staat nu het verhaal van een oud-medewerker van het modemerk. Kjerstin Gruys werkte als verkoopster bij Abercrombie & Fitch en vertelt hoe ze er werd behandeld.

Het personeel bij Abercrombie & Fitch moet verplicht de nieuwste A&F kleding dragen tijdens het werk. Iets wat voor Kjerstin ‘moeilijk’ was gezien haar figuur. Hierover zegt ze:

Ik propte mezelf in de tweede grootste A&F vrouwenmaat (maat 38) en bleef permanent op dieet in de hoop dat alles zou blijven passen, uit angst om anders slecht zittende T-shirts voor mannen en truien met kappen te moeten dragen zoals andere ‘grotere’ vrouwen.

Want dat is het beleid bij A&F: hoewel de vrouwen die bij A&F werken worden geselecteerd op hun verkoopkwaliteiten, worden ze gedwongen de mannenmode te dragen als ze te ‘dik’ blijken te zijn.

Kjerstin Gruys ging uiteindelijk lichaamswetenschappen studeren na haar baantje bij A&F en schreef het boek ‘Mirror, Mirror Off the Wall: How I Learned to Love My Body by Not Looking at It for a Year’.

Gruys vindt dat het afgelopen moet zijn met ‘maat-inflatie’, wat zoveel betekent dat merken de maten steeds ‘kleiner’ worden. In Salon geeft ze hiervan een voorbeeld:

“Marylin Monroe had maat 42 met haar mini taille van 60 centimeter. Bij A&F heb je nu maat XS met die afmetingen.”

Uit onderzoek blijkt dat de taille van een Amerikaanse vrouw van 19 jaar gemiddeld 85,9 centimeter is. De grootste maat bij A&F (‘large’ of ’12’) is 78,7 centimeter. Met andere woorden: het gemiddelde meisje in Amerika is per definitie te dik om bij A&F te winkelen.

Tegelijk worden kledingmaten ook steeds vaker aangepast aan de ijdelheid van de koper, het zogenaamde ‘vanity sizing’, ijdelheids-maatvoering. Dat houdt in dat de maten net iets kleiner in het label staan dan ze officieel zouden moeten zijn. Iemand met maat 40 heeft dan bijvoorbeeld opeens maat 38. Dat geeft de koper een beter gevoel, het is goed voor zijn zelfvertrouwen, blijkt uit psychologisch onderzoek.

Uiteindelijk pleit Kjerstin Gruys voor een eerlijke en transparante maatvoering die voor ieder merk hetzelfde is. En ze vindt ook dat we de beschuldigende vinger niet alleen naar merken als Abercrombie & Fitch moeten wijzen, maar ook naar het gedrag van vrouwen zelf moeten kijken:

Als zoveel vrouwen ‘vanity sizing’ accepteren en we zelfs smeken dat modemerken ons voorliegen met ‘gunstige’ maatvoeringen, waarom worden we dan zo woedend als we ontdekken dat die modemerken net zo fobisch met grotere maten omgaan als zijzelf?

Lees haar hele verhaal op Salon.com