Bedrijven onwetend over vervuilingsafkoper

Veel Nederlandse bedrijven weten niet dat zij dubieuze emissierechten gebruiken om aan hun uitstootplafond te voldoen. Dat schrijft de Volkskrant. De VN is een onderzoek gestart naar projecten die op een twijfelachtige manier emissierechten genereren.

De Volkskrant schrijft dat uit een rondgang langs bedrijven blijkt dat zij in veel gevallen niet weten waar de uitstootrechten die zij kopen, vandaan komen. Hun emissiehandelaren geven daar geen informatie over.

Het Kyoto Protocol verplicht industrielanden om de uitstoot van broeikasgassen met tientallen procenten terug te dringen. Voor elk land is een nationale emissiequotum vastgesteld. Zo moet Nederland 6 procent emissies reduceren tussen 2008 en 2012. De Nederlandse overheid verdeelt de emissies tussen sectoren en bedrijven.

Bedrijven die niet uit de voeten kunnen met hun maximum quota, moeten emissierechten bijkopen. Op de markt van de emissierechten lopen echter handelaren rond die samenwerken met zogeheten HFC-23-projecten. Dat zijn fabrieken in voornamelijk China en India, die naast hun eigenlijke product (koelvloeistof) grote hoeveelheden broeikasgassen genereren om ze vervolgens af te breken. Deze manier is aantrekkelijk voor westerse bedrijven omdat ze meer kunnen uitstoten. Voor de vuile fabrieken is de bijverdienste aan deze emissierechten een lucratieve business. De methode ligt al jaren onder vuur. Pas sinds kort doet de klimaatcommissie van de VN onderzoek naar dit onderwerp.

Het is eigenlijk de bedoeling dat westerse bedrijven die zich op de markt van de emissiehandel begeven, ‘schone’ projecten ondersteunen, zoals het Clean Development Mechanism (CDM) . Dit initiatief uit het Kyoto Protocol houdt in dat westerse landen en bedrijven geld steken in efficiënte fabrieken in ontwikkelingslanden die daardoor minder broeikasgassen uitstoten.

cc-foto: FaceMePLS