Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Blijf-van-mijn-lijf jaagt slachtoffers in schulden

  •  
06-07-2017
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
1107 keer bekeken
  •  
Winterkou: extra bedden voor Haagse daklozen

© 2012-01-30 00:00:00 DEN HAAG - Badslippers van een dakloze staan te drogen onder de verwarming in de tijdelijke nachtopvang in Den Haag. De Kesslerstichting heeft vanwege de kou een extra opv

Blijf-van-mijn-lijf huizen zijn in het leven geroepen om vrouwen die in een moeilijke situatie zitten, bijvoorbeeld mishandeling op het thuisfront, te helpen. Dankzij feministen uit de Tweede Feministische golf kunnen vrouwen een veilig heenkomen vinden. Die solidariteit met vrouwen die te maken hebben gehad met bijvoorbeeld huiselijk geweld is inmiddels verworden tot een industrie waar veel geld in rondgepompt wordt. En de vrouwen? Die merken weinig van de solidariteit die voorheen de basis van de opvang vormde.
Uit onderzoek van de Nationale ombudsman blijkt namelijk dat de hulp vaak leidt tot forse schulden. De administratieve rompslomp waar deze vrouwen mee te maken krijgen en een gebrek aan adequate schuldhulpverlening in de opvang, leidt volgens Reinier van Zutphen tot de forse schulden.
Bij binnenkomst krijgen de vrouwen direct een berg papierwerk voorgeschoteld waar een handtekening onder gezet moet worden. De inhoud en de consequenties van de contracten beseffen ze nauwelijks. Benadrukt moet worden dat het vaak gaat om vrouwen die uit een crisissituatie de overstap naar een blijfhuis maken. “Ook ontvangen de vrouwen geen schriftelijk bewijs van opname, waardoor ze vaak niet weten dat zij een eigen bijdrage moeten betalen. Onafhankelijke financiële hulp is er volgens de Ombudsman niet”, schrijft de NOS.
De NOS illustreert de problematiek met het verhaal van de hoogzwangere Sandra (gefingeerde naam). Zij en haar drie kinderen kwamen vanwege huiselijk geweld terecht in de vrouwenopvang in een andere gemeente. Haar recht op een uitkering en op toeslagen vervielen, maar de vaste lasten van haar oude woning bleven wel van haar rekening afgeschreven worden. Haar echtgenoot woont nog op dat adres. De oude gemeente wil bovendien dat Sandra de helft van de uitkering terugbetaalt; maar dat geld is al uitgegeven aan de vaste lasten. Om de huur van de woning niet meer te hoeven betalen, moet Sandra scheiden van haar man. Daar is een advocaat voor nodig, maar die begint pas als de eerste nota betaald is. Het lukt Sandra niet om te scheiden en dus ook niet om van de vaste lasten af te komen. Meer inkomen regelen lukt evenmin, terwijl de schulden iedere maand weer toenemen. Mocht ze uiteindelijk zover zijn om met haar kinderen uit het blijf-van-mijn-lijf huis te komen, dan is de kans op een huurwoning zo goed als nihil, gezien haar schulden.
Van Zutphen pleit dan ook voor betere begeleiding van de vrouwen:
"Ik doe een dringend beroep op de zorgplicht van het ministerie van Volksgezondheid om de knelpunten aan te pakken, en het voor deze kwetsbare groep vrouwen makkelijker te maken […] Uitgangspunt is niet de wirwar aan regelgeving, maar de problemen van de mensen: dáár moeten we beginnen. Zodat deze vrouwen later in staat zijn – want dat is het doel – de opvang te verlaten en weer zelfstandig te gaan wonen."
Jaarlijks belanden zo’n 12.000 vrouwen, vaak met kinderen, in de vrouwenopvang. In veel gevallen zijn de vrouwen (en kinderen) mishandeld en hebben ze psychische klachten.
Het is niet de eerste keer dat aan de bel wordt getrokken over de vrouwenopvang. In 2015 trok de organisatie Femmes For Freedom al aan de bel over misstanden op de Blijf Groep. “Cliënten”, zoals de vrouwen genoemd worden, klaagden destijds al dat er van adequate hulp geen sprake was. Een aantal vrouwen moest voor voedsel zelfs een beroep doen op de voedselbank – terwijl de Blijf Groep jaarlijks gemiddeld zo’n 14 miljoen euro aan subsidie ontvangt om de zorg voor de gevluchte vrouwen te verzorgen. Andere vrouwen kozen er door broodnood voor om hun lichamen te verkopen en gingen de prostitutie in.
“Dit was geen incident, dit gebeurt met vaste regelmaat. Soms in het gebouw zelf, maar andere keren in auto’s of busjes voor de deur van het Blijfhuis. De vrouwen doen dit uit nood, omdat ze geld nodig hebben om eten te kunnen kopen voor zichzelf of hun kinderen”, vertelde een voormalige bewoonster destijds aan Joop.

Meer over:

leven, nieuws
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.