Claudia de Breij: in het vluchtelingendebat regeert de onderbuik te veel

Claudia de Breij heeft als gasthoofdredacteur van de Varagids het blad in thema van vluchtelingen geplaatst. Naar aanleiding van haar boze column in oktober – over het verloop van het debat – werd zij uitgenodigd om de teugels tijdelijk over te nemen. In haar betoog kaart ze onder andere aan dat het vluchtelingendebat te losgetrokken van de feiten gevoerd wordt door politici en media.

In de uitzending leest de Breij en stuk voor uit haar column:

Het is tijd, lieve politici, lieve radio- televisie- en internetmakers, lieve journalisten. Het alarm is afgegaan en het is genoeg. Stop maar met het ongebreideld uitmelken van ieder weetje over weerstand tegen vluchtelingen, stop maar met het in beeld brengen van elke boze burger die weet wat er te doen staat als een verslaggever vraagt naar de emoties. Hou op politici met het oogluikend goedkeuren van geweld door te zeggen dat je voor of tegen kunt zijn maar van mensen blijf je af. Alsof de emotie gerechtvaardigd is maar de uitvoering niet, alsof het reuzetof is van ons dat we niet allemaal met een brandbom naar de dichtsbijzijnde azc rennen.

De Breij vertelt de column gemaakt te hebben omdat emotie dominant schijnt te zijn en de feiten weinig aanwezig zijn. 

Ik ben een handelaar in emotie. Ik ben geen journalist. Ik ben een cabaretier maar ik wil dat baseren op feiten en niet andersom. Ik heb nu vaak het gevoel dat wij ons bang voelen doordat er mensen komen die wij niet kennen. We associeren die mensen die vluchten voor IS zelf met IS. En dan zoeken we feiten om die emotie te boekstaven in plaats van emotie baseren op wat de feiten zijn.

In de uitzending wordt een fragment van Steenbergen getoond waarbij een deel van de inwoners hevig protesteerde tijdens een bijeenkomst over opvang asielzoekers. De Breij vindt dat het debat te veel gevoerd wordt door de extreem-rechtse Nederlanders en dat zij onterecht representatief staan voor de ‘bezorgde burger’. 

Ook wordt er de ‘andere kant’  getoond waarbij vluchtelingen in Duitsland warm onthaald worden met knuffels en gejuich. Daarvoor zegt de cabaratier dezelfde weerstand te voelen.

Je moet het allebei laten zien maar het blijft zo dat ik dit ook niet helemaal geloof. Dat dit de mens is.

Maar je kunt wel van politici verwachten dat ze een helder idee hebben over hoeveel mensen er komen, hoe dat in verhouding is. Ik heb zo iemand als bijvoorbeeld advocaat Wil Eikelboom geÏnterviewd en hij is een van de weinige mensen die de onrust van politici meekrijgt en er cijfers uit de jaren 90 tegenover kan zetten en prognosen kan stellen. Niemand kan in de toekomst kijken en het is eeen enorm probleem maar ik mis ‘the voice of reason’.”