Congo schreeuwt, media zwijgen

Volgens een bericht in het Algemeen Dagblad trekken Congolese rebellen van M23 zich terug uit de oostelijke stad Goma. Hoofd VN-vredesoperaties Hervé Ladsous verklaarde dinsdagavond dat rebellen ermee hadden ingestemd om de hoofdstad van de provincie Noord-Kivu te verlaten. Het AD sluit het artikel af met aankondiging dat de rebellen – op zijn laatst – drie dagen later met de uittocht zullen beginnen. Maar is dat een teken dat er betere tijden aan lijken te komen voor Congo. De cijfers van het aantal doden en verkrachtingsslachtoffers vertellen een ander verhaal.

De vraag rijst waarom deze grote humanitaire crisis op weinig media-aandacht mag rekenen. Dat het een ingewikkeld en slepend conflict is, moge duidelijk zijn. Activist Vava Tampa, oprichter van Save the Congo, doet zijn beklag op de website van CNN:

Als er een kompas zou bestaan die op morele gronden zou kunnen beslissen welke conflicten internationale aandacht zouden verdienen, dan zou Congo de afgelopen twaalf jaar de lijst aanvoeren.

De Verenigde Naties hebben Congo, Afrika’s tweede grootste land, als verkrachtingshoofdstad van de wereld getypeerd. Maar de cijfers waar de VN over beschikken vallen in het niet bij de onderzoeksresultaten van Tia M. Palermo. Zij is als assistent-professor verbonden aan Stony Brook University. Uit haar schokkende rapport, gepubliceerd in The American Journal of Public Health, blijken alleen al tussen 2006 en 2007 400.000 vrouwen tussen de 15 – 49 jaar door leden van milities zijn verkracht. Dat zijn er volgens Palermo 1152 per dag, 48 per uur. Ook het aantal doden ligt schrikbarend hoog. Tampa:

In Congo vallen er per dag evenveel doden als bij 9/11. Tel daar de genocide in Rwanda in 1994 bij op, plus de etnische zuivering in Bosnië, inclusief de slachtoffers in Darfur en de doden door de tsunami in Azië en de atoomaanvallen in Hiroshima én Nagaski. Verdubbel dat aantal en je hebt het aantal slachtoffers in Congo.  

Tampa vraagt zich af waarom de media wel massaal aandacht besteden aan het geweld in bijvoorbeeld Israël en Syrië, maar voegt daar aan toe een vermoeden te hebben:

De vraag is niet welk conflict meer aandacht verdient, maar waarom Congo geen aandacht krijgt. Dat er geen beelden zijn om de noodzaak te bewijzen is het niet; waarschijnlijk is er een geografische of culturele afstand. En bovendien is er geen bondgenoot in gevaar.

Tampa vervolgt dat zolang de camera’s van westerse journalisten weg blijven, en beleidsmakers de ogen bewust sluiten, het moorden en verkrachten door zal gaan.

CNN: Why the world is ignoring Congo war

Stony Brook Medicine: If numbers could scream Algemeen Dagblad: M23 lijkt begonnen aan aftocht uit Goma