Daniël had kanker. En nu is hij boos

Daniël had kanker. Hij is 21 jaar en studeert. Het ziet ernaar uit dat hij de ziekte overwonnen heeft. Toch heeft hij een probleem met zorgverzekeraars die hem niet willen accepteren. Een zorgverzekeraar noemde hem een ‘een brandend huis’. En nu weet Daniel niet meer wat hij moet doen. Daarom schreef hij een open brief aan minister Schippers. Als iemand hem kan helpen, dan is zij het wel. Maar, is dat wel zo?

Op internet wordt inmiddels veelvuldig gereageerd op de brief.

Volgens Spitsnieuws is de brief inmiddels viraal gegaan.Volgens de Amsterdamse televisiezender AT5 is de brief inmiddels meer dan 10.000 keer bekeken.

Zo zegt oud Tweede Kamerlid Myrthe Hilkens:

 

Lees hier Daniëls brief:

Open brief aan minister Schippers van Volksgezondheid, Welzijn en Sport

Geachte mevrouw Schippers,

Als ik het goed begrijp laten we in Nederland marktwerking toe om de kwaliteit van zorg te optimaliseren en toch zo goedkoop mogelijk te houden. Zinnige en zuinige zorg, zoals u het zelf zegt. Ik vraag mij af of de marktwerking zoals die nu bestaat zich wel leent voor betaalbare zorg van goede kwaliteit die oog heeft voor mensen.

Ik ben een jongen van 21 die studeert in Amsterdam en naast het studeren graag sport. Ik wil net als alle andere jongens en meisjes van 21 kunnen wisselen van zorgverzekering en mezelf aanvullend kunnen blijven verzekeren voor fysiotherapie, tandarts etc. Mijn huidige verzekeraar vergoedt namelijk niet meer alle ziekenhuizen en artsen volledig. Maar overstappen is voor mij niet meer zo makkelijk, ik moet namelijk eerst uitzoeken of een zorgverzekering mij wel wil hebben. Een jaar geleden kreeg ik van de dokter te horen dat ik een Hodgkinlymfoom had. Een jaar later is het lymfoom weg en ben ik weer een gezonde jongen. Zorgverzekeraars denken daar echter anders over. Veel verzekeraars die ik heb gebeld ‘denken’ dat ik met mijn verleden wel wordt toegelaten maar kunnen daar geen zekerheid over geven: dan moet ik eerst een aanvraag indienen. Het Zilveren Kruis, Avéro en ONVZ weigeren mij ronduit. Het ONVZ karakteriseert mij zelfs als ‘een brandend huis’. Voor Zorgverzekeraars Nederland kennelijk heel gewoon, de koepelorganisatie serveert mij af als ‘een schrijnend geval’.

Ik begrijp natuurlijk ook wel dat brandende huizen niet verzekerd kunnen worden. Toch wrikt er iets. Het gaat hier om gezondheid. Verzekeraars hebben dan ook een acceptatieplicht. Maar ze kunnen makkelijk aan risicoselectie doen, blijkt nu: via de aanvullende verzekering. Dat treft mij dus nu ook. Terwijl ik me niet eens aanvullend wil verzekeren omdat ik kanker heb gehad, maar omdat ik graag rugby. Het kan zijn dat ik wel eens een blessure oploop, en dus fysiotherapie nodig heb. Dat heeft niks te maken met mijn kanker, maar ik word vanwege die kanker wel geweigerd bij drie verzekeraars en misschien wel meer.

Wat ik dus eigenlijk wil vragen is het volgende. Waarom wordt het mij niet mogelijk gemaakt vrij te kunnen kiezen tussen zorgverzekeraars? Ben ik anders gedwongen om het te doen met alleen een basisverzekering die steeds verder wordt uitgekleed? Omdat ik toevallig kanker kreeg op mijn twintigste? En hoe past dit binnen uw visie van zo goed mogelijke zorg voor zo min mogelijk? Hoe kan het dat u wilt dat de zorg van goede kwaliteit is en oog heeft voor mensen, maar zorgverzekeraars mensen als mij kunnen afschilderen als brandende huizen  en schrijnende gevallen? In andere woorden, worden de doelen die u voor ogen had wel bereikt met marktwerking in de zorg?

Hoogachtend,

Daniël de Rijke

De brief van Daniel staat op zijn website.