Gedupeerden Belastingdienst: de bureaucratie slaat opnieuw toe

Als gedupeerden van de toeslagenaffaire kijken we met afgrijzen naar het nieuws over wat er nog naar buiten komt over wat er bij de Belastingdienst heeft plaatsgevonden. Jarenlang vroegen wij ons af waarom we als fraudeur zijn bestempeld. Nu blijkt dat er wél gekeken is naar tweede nationaliteit en dat er zelfs een zwarte lijst bestaat. We willen nu echt dat het stopt en dat alles opgebiecht wordt wat er nog verborgen wordt.

Inmiddels is het zes maanden geleden dat een groep van ons bij de Belastingdienst ons dossier opeiste. Toen werden we, na lange tijd fatsoenlijk te woord gestaan. De actiegroep heeft hun dossier gekregen, maar velen wachten al maanden op hun gegevens. Die zijn belangrijk om te kunnen reconstrueren waarom we alles moesten terugbetalen, waarom er geen normaal contact mogelijk was over onmetelijke schulden die velen van ons opeens hadden. Op 5 mei kregen we een standaard brief – notabene ook degenen die hun dossier al hebben – dat we nog langer moeten wachten. Standaardbrieven hebben we jaren gekregen, dit was echt weer een klap in het gezicht.

Het is twee maanden geleden kregen we te horen dat meer dan 20.000 ouders gedupeerd zijn en dat die of hun geld terugkrijgen of ook echt compensatie krijgen voor het aangedane leed. Wij begrijpen dit onderscheid niet goed, maar het maakt ons opnieuw onzeker. De één is een ‘zelfmelder’, de ander wordt benaderd door de crisisorganisatie. In welke groep val ik, en waarom? Krijg ik vergoeding voor geleden schade of moet ik een bureaucratisch traject in om toch nog kinderopvangtoeslag te krijgen van jaren geleden? Wanneer start het traject? Als we bellen krijgen we weer weinig antwoord, we moeten weer afwachten. Opnieuw moeten wij bellen en vragen aan de Belastingdienst of we worden gezien. Dit doet pijn, we herbeleven al die keren dat de deur dicht zat. Dat we ons eenzaam afvroegen wat er toch mis was moet ons. Dat mensen in onze omgeving dachten ‘waar rook is, is vuur’.

Doordat wij als gedupeerde ouders zichtbaar werden en onze pijnlijke verhalen vertelden, is er veel bereikt. Maar we willen niet opnieuw moeten optreden met ons leed om schot in de zaak te krijgen. Er is een staatssecretaris vertrokken, de minister-president en de minister van Financiën ging met ons in gesprek (er was zelfs een traan). De nieuwe staatssecretaris ging meteen met ouders in gesprek. Wij hadden goede moed na de beslissing om voor veel mensen de schade te gaan herstellen. Inmiddels herbeleven we de afstandelijke en bureaucratische behandeling van de Belastingdienst. De contactpersonen die we hebben, kunnen ons niet de antwoorden geven die we zoeken. En nu zakt de moed ons in de schoenen.

In maart spraken een aantal van ons u, staatssecretaris Van Huffelen. U gaf ons uw woord, nu willen we u vragen:

cc-foto: GVB