Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Het pijnlijke verhaal achter onze kleding

  •  
03-04-2015
  •  
leestijd 2 minuten
  •  
259 keer bekeken
  •  
label.jpg
Canadese fair trade organisatie zet ware en schokkende verhaal van de makers van onze kleren op het label
We knippen ze eerder af dan dat we ze lezen, de labels in onze kleren. Negen van de tien keer letten we niet op wat erop staat. Hooguit kijken we vluchtig naar de wasvoorschriften of de de naam van de stof waar het van is gemaakt. Maar waar onze kledingstukken vandaan komen, wie ze heeft gemaakt en onder welke omstandigheden, daar staan we nauwelijks bij stil.
Dat schrijft de Canadese Huffington Post.
RTEmagicC_ware_label_01.jpg
Hoewel er steeds meer bekend wordt over de erbarmelijke omstandigheden waaronder kleding wordt gemaakt, hebben veel mensen daar geen idee van. De Canadese fair trade organisatie CFTN probeert daar nu verandering in te brengen door op het kledinglabel het hele verhaal te vertellen van de persoon die het heeft gemaakt.
Logisch gevolg is dat het label veel langer is dan een standaardlabel. Een voorbeeld:
100 % katoen. Gemaakt in Bangladesh door Joya die op achtjarige leeftijd van school ging om haar twee broers en haar moeder te helpen. Haar vader was overleden door een brand in de katoenfabriek waar hij werkte. Joya werkt nu in de fabriek tegenover de fabriek waar haar vader stierf. Zo wordt ze constant herinnerd aan het risico dat ook zij loopt. En dit label vertelt niet het hele verhaal.
Ieder verhaal op elk label eindigt met die laatste in: ‘dit label vertelt niet het hele verhaal.’ Want vaak zijn de verhalen nog schrijnender dan wat er in het label staat. Neem dat van Behnly:
100 % katoen. Gemaakt in Cambodja door Behnly van negen. Behnly staat elke ochtend om vijf uur op voor zijn werk in de kledingfabriek. Hij komt altijd in het donker thuis als hij klaar is. Hij draagt weinig kleding omdat de temperatuur op zijn werk vaak dertig graden is. Het stof op zijn werk kruipt dagelijks in zijn neus en mond. Hij verdient minder dan een dollar per dag en daarvoor moet hij dus langzaam stikken op een ongezonde werkplek. Een masker kost zijn opdrachtgever tien cent, maar hij krijgt het niet. En dit label vertelt niet het hele verhaal.
De verhalen op de labels zijn niet precies de verhalen die bij het betreffende kledingstuk horen waar het label in is genaaid, maar in de praktijk komt het erop neer dat bij vrijwel ieder kledingstuk dat in deze landen wordt gemaakt wel een soortgelijk droevig label past. Oplossing
Hoe onlogisch het misschien klinkt: geen kleding meer kopen die door deze mensen in deze landen is gemaakt, is ook niet de oplossing. Want dan verdienen de mensen die de kledingstukken maken helemaal geen geld meer en dat geld hebben ze juist zo hard nodig om te (over)leven. Wat wel helpt is het kopen van kleding die wel op een eerlijke manier is geproduceerd. Of kleding met een label waarin het echte verhaal staat, niet het mooie reclamepraatje.

Meer over:

nieuws, groen
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.