Jolande Sap bij Een Ander Nederland

Tekst speech Jolande Sap:

Beste mensen,

Ik dank Job Cohen van harte voor zijn uitnodiging. Ik vind het een eer om jullie hier te mogen toespreken. Als kersverse leider van de GroenLinks-fractie knok ik samen met alle andere progressieve krachten in het parlement voor een groener en socialer Nederland.

Dit is een mooie dag. Ik voel de energie, de strijdlust, de betrokkenheid. Het is goed dat allerlei mensen met verschillende achtergronden vandaag hiernaartoe gekomen zijn en zich inzetten omdat ze zich zorgen maken over ons land. Dat is goed, want de toekomst van dit land wordt gelukkig niet alleen door de politiek bepaald. Krachtige maatschappelijke coalities maken een belangrijk verschil.

Hoe kunnen wij vanuit de politiek daaraan een bijdrage leveren?

Het gaat natuurlijk om het verzamelen van macht. Dat hebben we afgelopen zomer weer kunnen zien. Wij hebben ons uiterste best gedaan, maar dat rechts 76 zetels in de Tweede Kamer heeft gekregen, is de belangrijkste reden waarom het in de zomer niet gelukt is om een PaarsGroen kabinet te maken.

De uitdaging is nu om op 2 maart ervoor te zorgen dat VVD, CDA en PVV geen meerderheid halen in de Eerste Kamer. Als dat lukt, wordt de macht van het kabinet stevig beperkt.

Waarom ben ik zo ontevreden over dit kabinet?

Dit kabinet houdt zich bezig met schijnoplossingen, symboliek en valse retoriek. Wat heeft Nederland aan een boerkaverbod en caviapolitie? Wat moeten we met kernenergie en 130 kilometer per uur?

Is dit kabinet wel geïnteresseerd in de toekomst van onze jongeren?

Is dit kabinet wel geïnteresseerd in mensen die willen werken, maar de kans niet krijgen?

Is dit kabinet wel geïnteresseerd in de toekomst van onze natuur en onze leefomgeving?

Is dit kabinet wel geïnteresseerd in de toekomst van Nederland?

Het antwoord is nee en dat is mijn belangrijkste kritiek op dit kabinet. Het kabinet is niet met onze toekomst bezig. Terwijl we in de grootste crisis van de laatste tachtig jaar leven, terwijl we echte problemen hebben, werkt dit kabinet aan schijnoplossingen.

Dit kabinet vergroot de werkloosheid terwijl met de vergrijzing in aantocht juist iedereen nodig is. Dat is onvoorstelbaar. Onvoorstelbaar kortzichtig.

Dit kabinet laat mensen met de krapste beurs de rekening betalen van de aanpak van de crisis. Dat is onvoorstelbaar. Onvoorstelbaar hard.

Dit kabinet bezuinigt op cultuur en investeert niet in onderwijs. Dat is onvoorstelbaar. Onvoorstelbaar dom.

Politiek gaat om macht. Zeker. Maar vervolgens gaat het erom wat politici doen met de macht om de toekomst een handje te helpen. Om het lot van mensen te verbeteren. Om beter onderwijs en betere zorg. Om een groenere economie en meer ontspanning. Om een eerlijkere verdeling van welvaart, hier en in de wereld.

Kortom, waar politiek echt om gaat, om zou moeten gaan, is de toekomst. Om de verbeelding van de toekomst en om effectieve stappen vooruitzetten.

De wereld verandert in hoog tempo. We laten ons niet meer de waarheid zeggen door autoriteiten en mastodonten. We genieten het hele jaar door van producten uit de hele wereld. We bellen, mailen, sms’en, twitteren, alsof we nooit anders gedaan hebben. Met vakantie trekken we de wijde wereld in.

Al die veranderingen waarderen we, maar ze stellen ons ook voor uitdagingen. Als we minder kinderen krijgen, hoe houden we dan het pensioenstelsel betaalbaar? Als we geen brieven meer versturen, wat voor werk gaan de postbodes dan doen? Als wij alles hier en nu op ons bord krijgen, hoe zorgen we er dan voor dat er overal en ook straks genoeg is? Als we meer energie gebruiken, hoe zorgen we er dan voor dat die schoon is?

Ik ben ervan overtuigd dat we deze uitdagingen aankunnen als de politiek bereid is om de wereld eerlijker en mooier te maken. Om iedereen te laten profiteren van toenemende welvaart. Om de belofte van vooruitgang voor alle generaties waar te maken. Dat is wat optimistische, progressieve politiek bindt: het geloof in vooruitgang.

Als ik me ergens zorgen over maak dan is het dat dit kabinet zich zo weinig bekommert om de toekomst.

Het lijkt wel alsof VVD, CDA en PVV bang zijn voor de toekomst. Alsof zij vooral achterom kijken in plaats van vooruit.

Het lijkt wel alsof zij bang zijn voor veranderingen. Alsof elke verandering een verslechtering is.

Het lijkt wel alsof pessimisme de motor van hun debat is. Alsof optimisme niet is toegestaan.

Vrees en pessimisme helpen ons niet verder. Ik wil een bondgenootschap van mensen die iets willen bereiken. Ik wil zelfbewustzijn en machtsvorming van mensen met ideeën. Laat ik hier daarom een oproep doen:

Laten we een einde maken aan het tijdperk van gemor en gemopper.

Laten we een coalitie smeden van optimisten, van mensen die ja zeggen in plaats van nee.

Laten we werken aan een groene, sociale en hoopvolle toekomst van Nederland.