Kletskoek van 'klimaatsceptici' populairst in Nederland

Nederlandse media misleiden de bevolking als het gaat om klimaatverandering. Ze geven veel te veel ruimte aan zogeheten ‘klimaatsceptici’ die aantoonbaar onzin verkopen en ten onrechte wetenschappers verdacht maken. Dat stelt een nieuw boek over de wereld en werkwijze van de klimaatsceptici.

“Week na week komen er weer lijken uit de kast, blijken er weer beweringen niet te kloppen.” Met die harde kritiek viel Matthijs van Nieuwkerk op 15 februari 2010 minister van Milieu Jacqueline Cramer (PvdA) aan, zie de video hierboven. “Er zijn gewoon wetenschappers die hebben gelogen!”

De immer charmante presentator doelde op Climategate, een hele reeks ‘onthullingen’ die door klimaatsceptici de wereld in werden geslingerd om het werk van het internationale onderzoeksteam dat klimaatverandering onderzoekt onderuit te halen. En op een reesk fouten in het rapport die aan het licht kwamen. Later bleek van die zogenaamde onthullingen weinig te kloppen maar toen was het kwaad al geschied.

Ondernemer Jan Paul van Soest zag met stijgende verbazing aan hoe de kritiek van de klimaatsceptici klakkeloos werd overgenomen en hoe deze steeds feller begon te worden. Hij besloot te onderzoeken wat hen dreef en hoe ze te werk gaan. in zijn boek ‘De Twijfelbrigade’ zet hij uiteen hoe geraffineerd de campagne in elkaar steekt. In de Verenigde Staten is een club van zo’n honderd klimaatsceptici actief, veelal gefinancierd door de olieindustrie die inkomstenderving vreest door milieumaatregelen. De ‘kritiek’ van deze harde kern wordt door Nederlandse klimaatsceptici als Hans Labohm geïmporteerd en hier zonder enige eigen toevoeging verspreid. Dat was een van de ontdekkingen die Van Soest deed: de Nederlandse critici kopiëren alleen maar, van eigen onderzoek of analyses is geen sprake. De auteur spreekt tegenover Trouw van een geraffineerde campagne die respect verdient omdat die zo effectief is gebleken. De sceptici slaagden er in op grote schaal twijfel te zaaien. Iedere euro die de olieindustrie er aan besteedde was effectief, merkt hij op.

De sceptici zelf zijn vaak heel oprecht, ontdekte hij. Overtuigd van de juistheid van hun zaak. “Sommigen zijn sceptisch vanuit streng-religieuze opvattingen: het kan toch niet zo zijn dat de mens in staat is Gods wondere wereld te verstoren. Maar de meesten hebben een extreem libertair wereldbeeld, zijn wars van overheidsingrijpen en geloven in het heil van de vrije markt. De theorie van de klimaatverandering zien ze als een aanval daarop. Als de theorie waar is en de voorspellingen correct zijn, dan heeft de vrije markt gefaald en moet de overheid wel ingrijpen. Dat idee is zo onacceptabel, dat ze niet anders kunnen dan de theorie verwerpen.” (…) Nogmaals, je hoort hem niet zeggen dat klimaatsceptici bewust de boel bedonderen. Zijn aanval is ook niet persoonlijk bedoeld. Sterker, hun ideeën mogen dan kletskoek zijn, hij begrijpt hun zorgen. “Iemand als Hans Labohm zegt dat het klimaatbeleid hem te veel geld kost. Dat is een legitiem argument. Daar zou het debat ook over moeten gaan.” 

Trouw:  Klimaatsceptici verkopen goed verpakte kletspraatjes