Ons gezinsleven volgens Google

De automatische aanvulfunctie van Google toont waar mensen het meeste naar zoeken. En dat geeft een wonderbaarlijk inkijkje in het privéleven van Nederlanders. Waar zoeken mensen bijvoorbeeld naar als ze iets over hun gezin of familie willen weten?

Als ouders naar informatie over hun kind zoeken dan willen ze vooral weten of het te dik is. Of hoogsensitief, oftwel de overgevoeligheid die er toe leidt dat kinderen nogal teruggetrokken zijn. Verder is de vraag of ze dyslectisch zijn en natuurlijk ook hoogbegaafd, een fenomeen dat op basis van de zoektermen en interesse van andere media wel enorm wijdverbreid moet zijn in Nederland.

Anders wordt het plots als de zoekvraag wordt gesplitst naar geslacht. Hoogsensitief en dyslectisch maken dan bij een dochter plaats voor depressief en autistisch.

Bij een zoon ligt dat weer anders. Psychische stoornissen zijn dan ineens minder belangrijk en lichaamsgewicht doet er ook niet meer toe. Autisme scoort weliswaar hoog maar dat wordt meteen gevolgd door een cultureel fenomeen: ‘is mijn zoon een macho’. Je zou denken, vraag het hemzelf en je weet het meteen. 

Lichaamslengte wordt plots een bron van zorg. Want kleine mannen, daar houdt de wereld niet zo van. En verrassend is de laatste vraag over verzekering. Het blijft toch een risico, zo’n zoon.

We lijken een land van vermoedelijke autisten want dat is ook wat we willen weten over onze man. Maar met stip op een staat toch de vraag of hij alcoholist is. Hij gedraagt zich ook een beetje vreemd en daarom willen we weten of hij misschien overspannen is. En over vreemd gesproken, ja dat ook.

Bij vrouwen ligt dat weer anders. Daarvan willen we weten of ze zwanger is. Een narcist (goh, ze praat kennelijk graag over zichzelf), verliefd op een ander (opvallend die wat andere vraagstelling dan bij mannen) en of ze depressief is. 

Ook van onze vader willen we weten of hij een narcist is, of net als onze man een alcoholist. En een veel fundamentelere vraag: is het wel onze vader? Ja, hij snijdt wel altijd het vlees maar is het ook écht onze vader?

De tijd dat mama vooral de liefste van de hele wereld was, lijkt in de participatiemaatschappij voorbij. Nu willen we op de eerste plaats weten of ze onze toeslagpartner is. En is ze misschien dement? Verder is ze net als vader wellicht een narcis of alcoholist. It’s all in the family.

Vrolijk word je er niet van: het klinkt allemaal als de verzameling vragen en zorgen van een disfunctionele familie. Maar vergeet niet dat de vragen misschien meer zeggen over de steller van de vraag dan over het onderwerp.

Als we dat aan Google vragen dan lijkt dat meteen duidelijk te worden. Dat we collectief een beetje van lotje getikt zijn. Tot we op de link klikken. Dan wordt duidelijk dat we gewoon gezellige mensen zijn die alleen maar graag samen spelletjes spelen. Net als dit.

cc-foto: Bob Vonderau