'Participatiesamenleving leidt tot gettovorming'

Koning Willem Alexander kondigde in de Troonrede een belangrijke verandering aan. Dit kabinet heeft ervoor gekozen om de verzorgingsstaat in de toekomst af te breken en van Nederland een participatiesamenleving te maken. De burgers moeten niet alleen meer voor zichzelf zorgen, maar ook voor hun omgeving. TNS Nipo onderzocht wat dat betekent en concludeert dat lang niet iedereen mee zal kunnen komen in deze nieuwe maatschappij.

Onderzoeksbureau TNS Nipo meent dat zo’n 80 procent van de bevolking de omschakeling wel zal kunnen maken. Veel mensen zorgen al voor hun naasten of doen al eens een boodschapje voor de oude buurvrouw. Maar de arme wijken, waar de bewoners nauwelijks onderling contact hebben, dreigen de dupe te worden van het nieuwe beleid. Dat schrijft de Volkskrant.

In de arme wijken zijn bewoners het minst bereid om zich in te zetten voor hun buren en hun leefomgeving. Als de overheid zich hier terugtrekt, betekent dat grote kans op gettovorming. Peter Kanne van TNS Nipo:

Als de overheid van alle mensen verwacht dat bewoners taken van de overheid gaan overnemen, zal dat in sommige wijken goed gaan. Maar andere buurten kunnen afglijden en getto’s worden zonder extra inzet van de overheid.

Hein Albeda, TNS Nipo-medewerker gespecialiseerd in burgerparticipatie verklaart:

De burgerkracht is niet overal gelijk. In de ene wijk zullen buren eerder de poten uit hun lijf rennen voor de gehandicapte buurvrouw, in de andere buurt zal men dan achteroverleunen. Zo kan de nadruk op eigen kracht de ongelijkheid versterken. Wie in de verkeerde wijk woont, heeft pech.

Het onderzoeksbureau onderzocht of burgers bereid zijn bepaalde taken te vervullen. Uit het onderzoek blijkt dat veel mensen al voor elkaar en de omgeving zorgen. In buurten waar veel onderling contact is, gebeurt dat het meest. De onderzoekers becijferen dat zo’n 20 procent van de bevolking geen zin heeft om zich in te zetten voor anderen. Van die 20 procent bestaat de ene helft uit ‘armere passieven’ en de andere helft uit ‘welgestelde passieven’. De welgestelde passieven zijn vaak relatief jong, met goedbetaalde banen. Ze zijn weinig bereid om iets voor anderen te doen, maar wanneer de nood aan de man is, kunnen ze altijd iemand inhuren. De armere passieven zijn volgens het onderzoek mensen met weinig geld, die vaak in flats wonen waar ze hun buren nauwelijks kennen. “Dit zijn meestal de wijken met zwerfvuil, hangjongeren en bekladde muren”, aldus de Volkskrant.

cc-foto: Greetje Kamps