Rotterdamse peuter zit week onopgemerkt naast overleden moeder

In Rotterdam heeft een 3-jarig meisje vermoedelijk een week lang naast het lichaam van haar overleden moeder gezeten, zonder dat ook maar iemand iets in de gaten had. Dat schrijft RTV Rijnmond vrijdag. Op 20 januari werd het meisje ontdekt.

De onderburen kregen argwaan toen zij last kregen van waterlekkage. Dat was veroorzaakt doordat het meisje op zoek was gegaan naar eten en drinken en daarbij de kraan open had laten staan. De buren waarschuwden de huisbaas, die de politie inschakelde. Daar troffen zij de overleden vrouw aan, samen met het meisje en een hond.

Het meisje maakt het naar omstandigheden goed en is opgevangen in een pleeggezin. De 41-jarige moeder is een natuurlijke dood gestorven. De familie van de vrouw is ondertussen kwaad op de hulpverlening. Zij laten weten dat de vrouw meermaals hulp heeft ingeroepen van diverse instanties, die de familie hebben laten weten dat ze er bovenop zaten. ‘Hoe kan dit dan een week onopgemerkt blijven?’ vraagt een zus van de vrouw zich af. Ook zegt ze dat de familie alles heeft geprobeerd om de vrouw te helpen, maar dat die al het contact met de familie had verbroken.

Voor de gemeente Rotterdam, die bevestigt dat het gezin wel in beeld was bij hulpverleningsinstanties, is het een pijnlijke kwestie. In 2016 werd na een aantal schrijnende situaties aangekondigd dat er strengere maatregelen zouden worden om te voorkomen dat mensen voortaan uit het zicht van de hulpverlening zouden vallen. Dat blijkt nu toch nog niet op orde te zijn.

Week van het vergeten kind De tragische gebeurtenis is Rotterdam is echter bij lange na geen zeldzame gebeurtenis. De afgelopen week stond dan ook in het teken van het vergeten kind. Tienduizenden kinderen die opgroeien in probleemgezinnen dreigen te weinig aandacht te krijgen. ‘Het probleem met vergeten kinderen is dat je niets bijzonders aan hen ziet,’ waarschuwt directeur Joep Verboeket van de Stichting Het Vergeten Kind.

Naar schatting zijn er in Nederland zo’n 100.000 kinderen die in zulke gezinnen opgroeien. Gezinnen waarin de ouders bijvoorbeeld met een verslaving kampen, een verstandelijke beperking hebben, psychische problemen hebben, of in armoede leven. Voorheen was de begeleiding bij dergelijke gezinnen vooral gericht op vrouwen, zegt Verboeket. Hij wil dat er ook meer aandacht komt voor de kinderen: ‘Het is vaak niet goed te zien welk kind vergeten is. Maar als je het wilt zien, dan zie je het.’

Wie iets wil doen voor vergeten kinderen kan op de website van de stichting  een boodschap achterlaten. Van alle berichten wordt vervolgens “één lange digitale supportsjaal” gemaakt.

‘Maar we zijn ook op zoek naar pleegouders,’ laat Verboeket weten. ‘Dat kan alleen in de weekenden, maar ook zeven dagen per week, 24 uur per dag. Kijk alsjeblieft niet weg. Maar doe iets.’