Van zwervers tot moslima's, van Els Plasterk tot Chinees nieuwjaar
Zijn naam heb je wellicht al eens gelezen op Joop, onderaan een artikel achter de aanduiding cc-foto, waarmee aangegeven wordt dat een foto ‘vrij’ gebruikt mag worden. Roel Wijnants komt uit Den Haag en is fotograaf. Wat op 12-jarige leeftijd begon als hobby, is uitgegroeid tot een dagelijkse bezigheid. Wijnants fotografeert veel en met de Hofstad als thuisbasis levert dat vaak prachtige en interessante beelden op.
Door: Redactie Joop
Sinds 2006 is Roel Wijnants actief op Flickr, de sociale fotosite. Iedere dag trekt hij erop uit om te fotograferen. Soms gaat hij doelbewust af op een evenement, maar meestal fotografeert hij gewoon wat hij tegenkomt. Zijn foto’s deelt hij met de wereld en wie ze wil gebruiken mag dat vrij doen, mits onder naamsvermelding.
Het komt wel eens voor dat zijn foto’s door derden worden gebruikt zonder de broninformatie, maar wanneer dat kleine bloggers zijn, vindt hij dat niet erg. “Die weten niet altijd wat de regels zijn.” Vervelend wordt het wanneer grote bedrijven als uitgeverij Wegener of Elsevier er met zijn werk vandoor gaan. “Soms gaat het fotograferen me dus te goed af,” grapt hij. “Dan moet ik bekvechten met juridische afdelingen om naamsvermelding.”
Wijnants kocht op zijn 12e zijn eerste camera, een Kodak. Met uitzondering van een tussenpauze van een aantal jaar, heeft hij altijd gefotografeerd. Toen hij met pensioen ging, pakte hij de camera weer op. Eerst analoog, maar al gauw schakelde hij om de kosten te drukken over op digitaal.
Wijnants:
Ik kan niet leven van mijn fotografie, maar ik ben met pensioen dus dat hoeft ook niet. Wel heb ik me ingeschreven bij de Kamer van Koophandel, maar of ik daarmee automatisch een professionele fotograaf ben, dat kan ik niet zeggen. Mijn foto’s worden vaak gebruikt door anderen, dus ik denk dat ik wel een redelijk tot goede fotograaf ben.”
De foto’s zijn weliswaar de uitkomst van de fotografie, maar het gaat Wijnants ook om het leggen van contact. In het verleden werkte hij onder meer in een bijf-van-mijn-lijfhuis en met straatprostituees, waar hij heeft geleerd makkelijk aanspreekbaar te zijn. De kern van zijn fotografie noemt hij “het menselijke”. Van een mooie vrouw tot zwervers, het passeert allemaal de revue.
Contact leggen gaat me makkelijk af. Ik ga gerust naast een zwerver zitten. Ik maak er een praatje mee, haal wat te eten voor hem […] Sommige zwervers volg ik al jaren. Wanneer ik ze dan weer tegenkom, maak ik weer een praatje met ze en kijk ik hoe het met hen gaat. Soms doe ik boodschappen voor ze. Als ik ze fotografeer, wil ik hun verhalen vertellen.
Naast een fascinatie voor daklozen, heeft Wijnants ook een fascinatie voor moslima’s. Wie door zijn Flickr-foto’s scrollt komt menig hoofddoekje tegen. “Dat doe ik om te laten zien dat zij ook in Den Haag leven. Er is niets abnormaal aan. Ik ben een Hagenaar en dat zijn zij ook.”
Met een foto van een aantal Chinese meisjes in de Haagse China Town haalde hij zelfs een Australisch museum. “Ze wilden de foto gebruiken voor een tentoonstelling. Dan ben je natuurlijk wel trots.”
Toch heeft Wijnants geen voorkeur voor bepaalde foto’s. “Ja, sommige foto’s zijn mooier dan andere, maar eigenlijk vind ik ze allemaal wel mooi. De foto van Els Plasterk [vrouw van Ronald Plasterk, red.] vind ik wel heel bijzonder. Haar heb ik al vaker gefotografeerd.” En dan trots: “Zelf vindt ze het ook een mooie foto.”