Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Scènes uit een gedwongen huwelijk

  •  
06-07-2013
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
rutte_samsom.jpg
Kranten analyseren het wel en wee van de coalitie: de skepsis groeit
Het was bepaald geen liefde op het eerste gezicht. PvdA en VVD leverden een harde verkiezingsstrijd. Maar toen er na de stembusuitslag nauwelijks een alternatief bleek werd het huwelijk snel gearrangeerd, onder voorwaarden, gevat in een regeerakkoord. Hoe ziet het stel er aan het einde van het eerste parlementaire jaar uit?
In de Volkskrant analyseren Jan Hoedeman en Remco Meijer de ‘geheime codes’ van de coalitie. Hoe komt het dat ondanks al het gemor de samenwerking intact blijft? Volgens de krant zijn de korte communicatielijnen essentieel. Daardoor kon bijvoorbeeld de faux pas van Samsom om eind februari ‘zonder overleg’ bij Pauw & Witteman de Oranje-coalitie voor te stelllen, een soort variant op het Kunduz-akkoord waarbij coalitie en oppositie samenwerken, snel hersteld worden. Na een paar telefoontjes met de getergde VVD-partners waarin Samsom boete deed, trok de PvdA-leider zijn voorstel in en werd hem de flirt vergeven. Dat gebeurt ook andersom. Toen de VVD met een ‘met ons valt te praten’-suggestie Samsom in de wielen reed bij het bezweren van de partijopstand tegen het tot crimineel maken van illegalen, deed Rutte het massagewerk om de kramp bij de PvdA weg te wrijven.
Er wordt streng gewaakt voor herhaling. Interviews die coalitiepartners geven worden voor publicatie door beide partijen gelezen. Rutte, Samsom, Asscher en Zijlstra voeren iedere maandagochtend overleg.
Een ander aspect is de heiligverklaring van het regeerakkoord. Samsom en Rutte weten dat de boel gaat schuiven en mogelijk wankelen als daar aan getoornd wordt. Iedere poging daar iets in te veranderen wordt neergeslagen, bij de PvdA zoals gebruikelijk met wat meer openbaar spektakel dan bij de VVD waar de conflicten liever binnenshuis worden opgelost.
En tot slot: geen vergezichten, geen grote alomvattende plannen, geen ideologische visies maar alles stapje voor stapje doorvoeren. In het komende parlementaire jaar moet duidelijk worden of dat gaat lukken, dan komt er een lading nieuwe wetten los. Als die de wildwaterroute van Raad van State naar Tweede Kamer en tot slot Eerste Kamer overleven, dan blijft het huwelijk overeind.
In dezelfde krant constateert columnist Martin Sommer, die beroepsmatig tegen optimisme is ingeënt, dat de skepsis weer overheerst in Nederland. Het enthousiasme voor de coalitie, gedreven door de snelheid van de onderhandelingen, lijkt volledig verdampt. Hij constateert dat het kabinet naar de media toe heel onderdanig opereert -“blijven glimlachen, wat er ook gebeurt” maar achter het gordijn naar iedereen een lange neus trekt.
In het AD stelt Frank Hendrickx, de parlementair journalist die met zijn frisse kijk de laatste tijd snel aan invloed wint, dat het personeelsbeleid van Rutte goed is maar de marketing beroerd. Hij vertelt dat om de teamgeest de bevorderen de bewindslieden samen een sportclubje hebben. Staatssecretarissen, die normaal buiten de ministerraad worden gehouden, mogen na afloop meelunchen. Het toont volgens de krant het vakmanschap van voormalig personeelsmanager Mark Rutte.
Verder zijn de partijen ondanks alle innige samenwerking erg verschillend. Zo zijn het vooral de PvdA-ministers die bij de oppositie bedelen om akkoorden. VVD’ers houden daar niet van. Het irriteeert ze in toenemende mate.
Hendrickx ziet ook het intern functioneren anders dan zijn collega’s van de Volkskrant. Hij neemt waar dat het mis gaat met de communicatie en dat de onvrede daarover groeit. Wie zijn analyse leest krijgt de indruk van een club die wel overeind weet te blijven ondanks alle scheve schaatsen maar dat het geen fraai schouwspel oplevert. Dat laatste kan wel eens fataal worden.
In Trouw analyseert Leo Oomkes dat het kabinet dol is op het sluiten van akkoorden maar dat die juist de doelstellingen van de regering doen verwateren. Het bekendste voorbeeld is het sociaal akkoord waarmee een deel van de hervormingsplannen voor de arbeidsmarkt verdampte. Dat loslaten van doelstellingen gaat bij ieder akkoord zo. Het kabinet tracht iedereen te vriend te houden maar dat proces gaat ten koste van de vooruitgang. Het kan bijna niet anders. Oomkes vergelijkt de situatie met die van de boer die de kool, de geit, en de wolf een voor een heelhuids naar de overkant van de rivier moet weten te krijgen. “Het lukte hem uiteindelijk, maar pas na heel wat hoofdbrekens.” De vraag is nu of het kabinet Rutte net zo goed is als die boer.

Meer over:

politiek, nieuws
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.