Hét Groot Woordenboek der Nederlandse taal staat bol van seksisme. Hoewel in 1999 het woordenboek nog ‘geneutraliseerd’ is, blijkt uit een kleine inventarisatie van dagblad Trouw dat het woordenboek wel degelijk vrouwonvriendelijkheden bevat.
Dagblad Trouw maakte een inventarisatie nadat de Oxford Dictionary bekritiseerd werd omdat er seksistische voorbeeldzinnen in zouden staan. Het dagblad vroeg zich af hoe het met onze eigen Dikke van Dale zit. Niet al te best, is de conclusie. Maar dat deert hoofdredacteur Ton den Boon niet: “De historische dominantie van de man straalt gewoon af op de taalontwikkeling, dat raken we niet zomaar kwijt”, aldus Den Boon.
Het woord ‘vrouw’ komt in het woordenboek vooral voor in relatie tot uiterlijke zaken: de lijvige, slobberige, slonzige, struise, aanlokkelijke of aantrekkelijke vrouw bijvoorbeeld. Innerlijke eigenschappen worden veel sneller aan de man gelinkt. Denk aan de deugdelijke, hoffelijke, geestige, eerbare, rechtschapene, robuuste, drukbezette, geleerde of geletterde man.
In Trouw zegt Den Boon dat hij zich hier weliswaar bewust van is, maar er weinig mee te kunnen. Het is immers de taak van het woordenboek om de taalwerkelijkheid te vertalen. Je kunt wel kritiek hebben op seksistisch taalgebruik, maar niet op het woordenboek dat slechts reflecteert op hoe wij omgaan met taal. Den Boon:
"Hier zou je vanuit een hedendaags standpunt wel kritiek op kunnen leveren. Maar wij ontlenen onze voorbeelden en beschrijvingen nu eenmaal aan de taalwerkelijkheid. We beschrijven niet alleen de taal van nu maar ook woordcombinaties uit in het verleden gebruikte idiomen – een woordenboek draagt een erfenis mee […] Primair is onze taak als woordenboek de betekenis van woorden te beschrijven. Politieke correctheid heeft daar niets mee te maken. Een woord dat minachtend of beledigend is maar toch gangbaar, moeten we beschrijven, juist omdát het deel is van de taalwerkelijkheid."