Wat het Westen kan leren van China in Afrika

Dinsdagavond zat journalist Marcia Luyten aan tafel bij Pauw en Witteman om haar boek ‘Dag Afrika’ te presenteren. Hierin omschrijft ze de ontwikkelingen op het continent. Vooral de komst van de Chinezen is een interessante. Terwijl de blanke hulpverlener nog het superioriteitsgevoel uitdraagt, zijn de Chinezen puur zakelijk in hun omgang met Afrikanen. Er zit ‘een gelijkwaardigheid in die de witte man nooit is gelukt’, aldus Luyten.

Tien à vijf jaar geleden trokken Chinezen naar Afrika op zoek naar grondstoffen. Om deze te vervoeren werden asfaltwegen aangelegd. Met de Afrikanen wordt op een gelijkwaardige manier gehandeld. De Chinezen hebben geen boodschap aan mensenrechten of zielige situaties. En na jaren van kolonisatie door het Westen, gevolgd door de komst van hulpverleners die het superioriteitsgevoel maar niet van zich af kunnen schudden, vindt de Afrikaan de handelswijze van de Chinezen fantastisch.

Pauw spreekt zelfs van ‘betuttelracisme’ door de witte man. Luyten vertelt over hoe de Chinezen zich mengen met de Afrikanen en over hoe de blanken zich juist afzonderen. Met als gevolg: een minderwaardigheidsgevoel bij de Afrikanen.

Je kunt jezelf afvragen of de Chinezen Afrika niet uitbuiten, maar met hun komst is er wel sprake van economische groei op het continent. En wij westerlingen mogen onszelf best een klopje op de schouders geven, want ‘zonder de jarenlange ontwikkelingshulp, was dit allemaal niet mogelijk’, aldus Luyten.