Witten minder bang voor niet-witten, discriminatie neemt toe

Nederlanders met een migratie-achtergrond doen het steeds beter. Zo stijgt het opleidingsniveau en eigen huizenbezit. De witte bevolking is ook minder bang voor hen. In 2006 vreesde nog meer dan de helft van de witte bevolking dat er ‘etnische spanningen’ zouden ontstaan in Nederland, nu is nog maar een op de drie Nederlanders bevreesd voor niet-witte Nederlanders. Maar bijna een derde van de witte Nederlanders blijft een diverse samenleving waar wit en niet-wit op basis van gelijkwaardigheid naast elkaar leven, afwijzen.

De inspanningen van de niet-witte Nederlanders worden ook niet beloond. Discriminatie op de arbeidsmarkt is gestegen. Veertig procent van de niet-witte Nederlanders doet ‘flexwerk’ (krijgt geen vaste baan). Onder witte Nederlanders is dat 24 procent. Jonge niet-witten hebben het nog moeilijker, de jeugdwerkloosheid is drie keer zo hoog als onder witte leeftijdgenoten.

Dat blijkt uit een rapportage van het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP). Het rapport Integratie in zicht? is onderdeel van een jarenlang lopend onderzoeksprogramma.

Witte Nederlanders zijn steeds meer in hun nopjes met de eigen samenleving. Ze vinden dat die in deze eeuw ‘opener’ en ‘gelijkwaardiger’ is geworden. Niet-witten constateren dat het tegenovergestelde het geval is. Ze vinden de maatschappij steeds harder en voelen zich steeds minder geaccepteerd.

Het rapport laat ook zien dat witte Nederlanders veel tijd nodig hebben om te wennen aan niet-witte landgenoten. De Nederlanders met een Surinaamse achtergrond, die vanaf hun komst begin jaren zeventig met argusogen werden beschouwd, worden inmiddels gezien als ‘gezellig’ en ‘goed geïntegreerd’. Overigens ziet een fors deel van die ‘gezellige’ Surinaamse-Nederlanders (41 procent) dat de witten hen discrimineren. Dat is een verdrievoudiging vergeleken met tien jaar geleden, een mogelijke verklaring is het verkleinen van het taboe op dat onderwerp. Marokkaans-Nederlandse jongeren hebben het meeste last van een gebrek aan acceptatie. Zij lijden het meest onder vooroordelen en kunnen niet rekenen op een positieve dan wel onbevangen houding onder witte Nederlanders.

Het verspreiden van discriminerende opvattingen door witte politici en media blijkt ook effectief. Steeds minder niet-witte Nederlanders voelen zich nog thuis in eigen land. Onder Marokkaanse en Antilliaanse Nederlanders is dat aantal gestegen tot veertig procent.

Tot zo ver enkele conclusies van het rapport en de opstellers. In de gebruikelijke bedekte termen, waarbij het signaleren van wit racisme angstvallig vermeden wordt, valt het rapport hier terug te lezen.

cc-foto: Hans Splinter (uitsnede)