Woorden in plaats van wapens

We hebben het beste communicatiemiddel uit de geschiedenis onder handen, dus waarom gebruiken we dat niet beter om elkaar te begrijpen en tot betere inzichten en standpunten te komen? D66-Kamerlid Wassila Hachchi start met veel passie een website waar dat bereikt moet worden. Joop sprak met haar.

Ze gelooft in dialoog. Dat klinkt als het cliché van een politicus maar in het geval van D66-Kamerlid Wassila Hachchi is het een oprecht geloof. Bij een TEDx-presentatie toonde ze een foto van twee vrouwen die woedend tegenover elkaar staan: een Israëlische militair en een Palestijnse burger. Hun ogen op elkaar gericht als zoeklichten, klaar om te vuren. Het is zo’n foto waarvan je je afvraagt wat er gebeurde nadat de fotograaf afdrukte. “Ik zie hier het begin van een dialoog,” verklaart Hachchi. En ja, als je goed kijkt dan zie je dat ze aan de grens van geweld staan maar er niet overheen stappen. En als je heel erg optimistisch bent dan zou het kunnen zijn dat de twee zich een moment in elkaar kunnen verplaatsen en er wederzijds begrip opbloeit. 

“Een dialoog betekent luisteren, nadenken, spreken”, zegt Hachchi bij een groene ijsthee in een Haags café. Ze wil praten over haar project, Dialogue Digital , een website die ze is gestart om mensen en meningen online samen te brengen. “Wij, de nieuwe generatie, hebben een prachtig communicatiemiddel, internet. Waarom gebruiken we dat niet om dichter bij elkaar te komen? Terwijl de tegenpartij dat wel doet. Kijk naar IS, die ronselen hun mensen via Facebook. Als zij het kunnen dan moet het ons toch ook lukken, om met internet het tegenovergestelde van hun missie te bereiken?”

Er zijn toch al veel plekken op internet waar mensen discussiëren? “Ja, maar Facebook en Twitter zijn niet echt geschikt voor discussie. Bij Twitter draait het voornamelijk om zenden, eenrichtingverkeer, en is de ruimte beperkt. Bij Facebook zie je dat mensen vooral gelijkgestemden opzoeken, ze versterken zo de opvattingen die ze al hebben, daar is het hele systeem op gericht.”

Ze zette Dialogue Digital op van haar eigen spaarcenten. “Het is een plek waar mensen met elkaar in debat kunnen gaan. Niet om punten te scoren maar om echt ergens te komen, om nieuwe inzichten te verwerven. Ik sprak met een omroep die me vertelde hoe ze zitten te springen op nieuwe geluiden. Die kunnen bij ons ontstaan en zich dan verder verspreiden.”

Toen ze vijf jaar geleden zonder enige ervaring in de Kamer kwam, ontdekte ze al heel snel hoe de hazen lopen. “Het eerste debat dat ik voerde ging over het parlement zelf. Ik was verbaasd dat de Kamer amper op internet aanwezig was. Een verouderde website en niks met social media. Dus daar maakte ik een punt van, dat werd prompt aangenomen. Zelf leek me dat niets bijzonders maar het haalde meteen de krant. Ok, dacht ik toen, zo werkt het dus in de politiek. Je moet je profileren, punten scoren en dan kan je naar huis gaan.”

Dat veranderde toen ze in 2013 deel ging uitmaken van de parlementaire enquetecommissie Woningcorporaties. “Dat was een verademing. Daar gaat het niet om scoren maar om het naar mensen luisteren, om het achterhalen van de feiten. Zodat je kunt begrijpen wat er werkelijk is gebeurd. Met dat idee ben ik Dialogue Digital gestart.”

Maar bij de meeste conflicten zijn het niet de mensen die bereid zijn tot dialoog die de dienst uitmaken maar juist degenen die grijpen naar geweld. Kijk naar het Israëlisch-Palestijns conflict. “Ik ben daar geweest, heb er rondgereisd. En ja, daar maken de hardliners de dienst uit maar de gewone mensen zijn al het geweld zat. Die willen geen oorlog. De enige die wint in een oorlog is de wapenindustrie”, aldus Hachchi die zelf marineofficier is geweest. “Geloof me, geen militair wil oorlog. Je hebt een krijgsmacht nodig omdat er altijd gekken zullen zijn die naar wapens grijpen maar het is geen middel om vooruit te komen.”

Maar waarom kiezen mensen dan toch voor de haviken als ze de kans krijgen, kijk naar de verkiezingen in Israël of Gaza? “Ja, dat moet je dus zien te achterhalen. Dan kun je proberen het weg te nemen. Dat lukt je niet als je je op de haviken richt. Neem Wilders. Die gaat iedere dialoog uit de weg want hij denkt alleen aan stemmen winnen. Maar dat is dus ook meteen zijn zwakke plek, hij heeft kiezers nodig. Met hen kan je in dialoog gaan om ze van hem los te weken.”

Dialogue Digital moet overigens niet alleen gaan over politieke conflicten. Ook maatschappelijke onderwerpen kunnen aan de orde komen. Gebruikers stellen zelf onderwerpen voor, de deelnemers stemmen er over en als er voldoende animo is dan zet de redactie, die naast Hachchi zelf uit twee medewerkers bestaat, de dialoog in de steigers.

De website draait nu enkele maanden en ze is een crowdfunding-actie gestart om het project groter aan te pakken. Het streven is 13.000 euro ophalen. Ze heeft nog een maand te gaan om 10.000 aan te boren want de teller staat nu op 3.000. “Het is zwaar”, zegt ze. “Ik ga nog al mijn collega’s en Europarlementariërs mailen. Want daar krijg ik best enthousiaste reacties van en zij hebben geld.” Met de investering wil ze de site verder professionaliseren. “En de suggesties verwerken die gebruikers aandragen. Want als je gelooft in dialoog moet je dat zelf ook praktiseren.”

Wil dit project zeggen dat ze na de volgende verkiezingen niet meer terugkeert in de Kamer. “Nee, daar is geen sprake van. Al weet je in de politiek nooit iets zeker.”

beeld: TEDx