Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

27 jaar geleden geloofde ik nog in wereldvrede

  •  
15-11-2016
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
79 keer bekeken
  •  
1500164165_b66f86c747_z
Maar nu vrees ik dat een wereldoorlog dichterbij is dan ooit
9 november 1989. Ik was 25 jaar. De Muur viel. Euforie in de westerse wereld. De democratie had het gewonnen van het communisme. Blijheid in Oost-Europa. Men was vrij. De Koude Oorlog, die ik zelf van zó dichtbij had meegemaakt, was voorbij. De wereld zou in vrede leven. Oost en West. Samen verder. Bouwen aan een democratische toekomst.
Tegelijkertijd stak een nieuwe wind de kop op: het neoliberalisme. Globalisering en winst waren de toverwoorden. The sky is the limit. Multinationals konden zich ook in het voormalige Oostblok gaan vestigen. Hun expansiedrang, gesteund door de neoliberale regeringen in Amerika en West-Europa, werd grenzenloos. Grondstoffen werden goedkoop uit Afrika en het Midden-Oosten gehaald. De door het westen in het zadel geholpen regeringen in die gebieden zorgden ervoor dat alleen de upper class daar kon profiteren van deze economische boost. De gewone man profiteerde daar niet van mee.
Een nieuwe economie werd geboren: de financiële handel. Voor het eerst in de geschiedenis was de handel in kapitaal groter dan die in goederen.
2008: de financiële zeepbel spat uiteen. De wereld wordt in de kredietcrisis gedompeld. Banken vallen om, met alle desastreuze gevolgen van dien. Andere banken worden met miljarden aan gemeenschapsgeld gered. Miljoenen mensen raken hun baan kwijt. Bedrijven gaan failliet.
Ondertussen komen in de Arabische wereld mensen in opstand tegen hun, niet democratische regeringen en de westerse overheersing. Extremisten profiteren daarvan. Al eerder dan de economische crisis begon. Nadat de Twin Towers waren vernietigd, wees George W. Bush naar Irak en Afghanistan als schuldigen en sleurde de westerse wereld mee in een illegale oorlog, waar de voedingsbodem werd gelegd voor nog meer extremisme.
De westerse militairen waren nog niet weg of de extremistische milities begonnen een burgeroorlog die zijn weerga niet kent. In navolging van Tunesië, Egypte en Libië komt ook de Syrische bevolking in opstand tegen haar regering. Deze drukt de opstand echter met harde hand de kop in. Brandbommen en gifgas op de eigen bevolking. ISIS gaat daar tegenin. Extremistische moslims bezetten Aleppo, Homs en andere Syrische steden. Niet om ze te bevrijden van Assad, maar om ze te onderwerpen aan hun ridicule vorm van de islam. Iedereen die het daar niet mee eens is, wordt verkracht, mishandeld en vermoord.
Miljoenen mensen vluchten voor dat geweld. Naar het vrije westen onder andere. Het vrije westen dat zelf in een crisis verkeert, ziet miljoenen mensen naar zich toekomen. Een nieuwe crisis dient zich aan.
Rechtse populisten steken de kop op. Zaken worden omgedraaid. Niet het neoliberalisme, maar de islam zou de oorzaak zijn van de wereldwijde crisis. “Kijk naar alle islamitische landen; oorlog en geweld.” Dat het neoliberale westen de kiem daarvoor legde, wordt gemakshalve even niet vermeld.
9 november 2016. Een populist, die wéér een muur wil, wint exact 27 jaar nadat die andere Muur viel, de presidentsverkiezingen in de VS. Moslims, latino’s en Mexicanen krijgen de schuld van de crisis. In West-Europa winnen vergelijkbare populisten meer en meer terrein. Moslims en vluchtelingen krijgen de schuld van de crisis. Van de euforie van 27 jaar geleden is niets meer over. Jonge pacifist als ik was, dacht ik dat de wereldvrede bereikt was. 27 jaar later, nog steeds pacifist, maar minder naïef, vrees ik dat een wereldoorlog dichterbij is dan ooit.
Ik weet nog hoe ik toen, blij, dacht: dit is wereldgeschiedenis en ik maak dat mee. En nu, 27 jaar later, denk ik weer: dit is wereldgeschiedenis. Maar van die blijheid van destijds is niets meer over…
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.