Aan gedogen doen we niet meer

Regels zijn regels. Ook als die het omgekeerde bereiken dan waarvoor zij zijn bedoeld. Dat ervaart dezer dagen de veertienjarige Afghaanse Sahar, die met vader, moeder en het hele gezin terug moet naar Afghanistan, waar het zoals onder meer de Nederlandse expeditiemacht in Uruzgan heeft mogen ervaren, hartstikke veilig is.

De regels zorgen ervoor dat geen van deze twee dingen gebeuren: Sahar en haar familie zullen geen rolmodellen worden voor inburgering van niet-westerse allochtonen in Nederland. En evenmin zullen zij iets kunnen doen om Afghanistan in de richting van de moderniteit, de vrede en de democratie te stuwen.

In plaats daarvan worden zij uitgeleverd aan de Taliban, want daar komt het wel op neer. Wie er een levensstijl en een denkpatroon op na houdt zoals de familie van Sahar, is in Afghanistan zijn leven niet zeker. En zal ook niet geaccepteerd worden door de krijgsheren en de partijen die momenteel op het NAVO-paard wedden. Veel te vrijzinnig, veel te westers, veel te onafhankelijk, veel te zedeloos. Ze zullen Sahar en haar moeder wel klein krijgen in Afghanistan en dan mogen ze nog van geluk spreken, als het daarbij blijft.

Want in Nederland zijn regels regels.

Ooit hebben wij in ons land het gedogen uitgevonden. De eerste voorbeelden daarvan zien wij in de gouden eeuw, toen de officiële wetgeving de uitoefening van het katholieke geloof verbood. Dat middel was erger dan de kwaal en daarom lieten de autoriteiten de katholieken met rust, als zij hun kerken van buiten maar als pakhuizen of woningen vermomden. Wat niet weet, dat niet deert.  De coffeeshop waar je voor een heel ander product komt, is gebaseerd op dezelfde gedachte. Vroeger, in de tijd van het bordeelverbod, werden de seks- en relaxhuizen meestal wel geduld als zij aan bepaalde voorwaarden voldeden en keihard met de wet aangepakt als de zaken te ver gingen en zo’n oude bromsnor van vroeger uit de tijd van de “Commissaris kan me nog meer vertellen” ontdekte, dat er minderjarigen te werk werden gesteld.

Gedogen betekent dat je handelt naar de geest en niet naar de letter van de wet.Dat zijn we in Nederland nu aan het verleren. Daarom leveren we Sahar straks uit aan de Taliban. Daarom geven wij aan onze bondgenoten in Afghanistan zelf het signaal af, dat we hen  als het zo uitkomt zonder genade en zonder nadenken laten vallen. Dat Nederlanders je zomaar ineens vanwege hun regels in handen kunnen spelen van je fundamentalistische doodsvijanden.

In De Pers verscheen donderdag 2 december een uitgebreid verhaal over Sahar:  Sahar moet terug, zo zijn de regels