Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Aboutaleb in het torentje

  •  
14-05-2016
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
26536808780_7c59338332_k

© cc-foto: PvdA, Frederieke Jongbloed

Herstel van balans zou zo maar eens een keuze op zichzelf kunnen zijn
De kiezers hebben bij de vorige keer de VVD en de PvdA tot elkaar ‘veroordeeld’. Dat was wrang, omdat de VVD kiezers Samson buiten wilde sluiten en andersom de PvdA Rutte, maar zo werkt het nu eenmaal in coalitieland. De PvdA had keuzes. Ofwel mee gaan regeren of wel in de oppositie gaan. De PvdA wist dat meeregeren tenminste twee ongunstige consequenties voor de partij had: ze zou zich (deels) moeten conformeren aan de visie van de VVD (en andersom natuurlijk) en het noodzakelijk nemen van impopulaire maatregelen om ons land na de crisis weer economisch stabiel te krijgen. Er zou, zo wist de PvdA leiding, veel onbegrip ontstaan in het land. Toch koos de PvdA niet voor het (electorale) partij belang, maar voor regeren. Dat mag, hoe je er ook over denkt, moedig gevonden worden. Het kiezers- en landsbelang boven het partij belang, in de nuchtere vaststelling dat je nou eenmaal in een regering meer voor je kiezers kan betekenen dan langs de zijlijn gaan staan. Wat de PvdA incalculeerde, gebeurde ook. De kiezer keerde zich vol onbegrip van de partij af en de impopulaire maatregelen die volgden versterkte die afkeer.
Inmiddels zijn we een paar jaar verder en worden resultaten van dat zo bekritiseerde beleid zichtbaar. Op economisch gebied is er ontegenzeggelijk succes; het begrotingstekort neemt af (een bekend verschijnsel onder PvdA ministers van Financiën, terwijl dit onder ministers van andere partijen altijd oploopt -zie de geschiedenis), de werkeloosheid neemt af en de koopkracht van de mensen neemt toe. Werkenden gaan er gemiddeld met 2,6 procent op vooruit, het besteedbare inkomen van tweeverdieners met kinderen stijgt zelfs met vijftig tot honderd euro per maand. Wie niet werkt gaat er dankzij allerlei compenserende maatregelen niet op achteruit.
Dit kabinet is slagvaardiger gebleken dan vele voorgangers. Asscher loodste een reeks grote hervormingen door het parlement, rond de WW, het ontslagrecht, de bijstand en het pensioensparen. Schippers slaagt erin de uit de hand lopende stijging van de zorgkosten enigszins te beteugelen. En Dijsselbloem, met afstand de populairste minister, wist met onvermoeibare diplomatieke acrobatie een Grexit te voorkomen en heeft Nederland in financieel-economisch opzicht naar de top van de EU gestuwd.
Vanzelfsprekend is er ook nog wel wat op het beleid aan te merken. De zorg is nog altijd een hoofdpijndossier. De hervormingen op dat terrein gaan, met name in de thuiszorg met de nodige hobbels gepaard en er ligt nog een behoorlijke opdracht om de gemeentes tot een adequate uitvoering te krijgen. Ook de bejaardenzorg is in vele tehuizen ondermaats. Gezinnen die onder armoedegrens leven voelen zich terecht in de steek gelaten. Iets dat zeker de PvdA mag worden aangerekend. Maar niettemin; er waren geen grote betogingen op het Malieveld, waar vele voorgaande kabinetten mee te maken kregen en er was geen enkele aanleiding voor grote stakingen. De Nederlanders zijn per saldo, zo blijkt ook steeds uit onderzoeken, best tevreden en sommige geluiden in de politiek die ons anders willen doen geloven vinden hun ongeloofwaardigheid in de feiten.
De discussie over de lijsttrekker voor de PvdA is, als gebruikelijk voor de verkiezingen, weer volop gaande. Samson zal zich naar alle waarschijnlijkheid, ondanks zijn afgenomen populariteit zowel binnen als buiten de PvdA-gelederen, opnieuw kandideren. Dat is moedig. Met zoveel tegenwind toch langdurig blijven doortrappen en nog langer op de pedalen willen blijven staan, getuigt van kracht. Dat doorzettingsvermogen is, wat men verder ook van de man vindt, bewonderenswaardig. Verdient hij een nieuw lijsttrekkerschap of moet de partij populistisch gaan doen met bijvoorbeeld Aboutaleb? Ik denk dat dit laatste een verkeerd signaal zou zijn, alsof er een schuldbekentenis naar de kiezer wordt afgelegd. Daar is geen enkele reden voor. Binnen de mogelijkheden heeft de PvdA zichzelf niet veel te verwijten, althans niet in die mate dat daarvoor de partijleider opzij geschoven moet worden. De PvdA zou slechts zwakte tonen.
Mijn advies: Samson opnieuw lijsttrekker en Aboutaleb voordragen als minister-president als de PvdA de grootste wordt. Een utopie? Welnee. Vier jaar geleden stond de PvdA nog kort voor de verkiezingen ook op 12 zetels en wie al het voorgaande tot zich laat doordringen komt misschien tot een wat billijker kijk op de dingen. Bovendien; Nederland wordt er niet leuker op. Herstel van balans zou zo maar eens een keuze op zichzelf kunnen zijn.

Meer over:

politiek, pvda, opinie
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.