Achterlijke landen?

Zo, dat weten we nu ook weer. Of beter gezegd, wat ieder weldenkend mens als wist wordt nog eens onderstreept. De landen die door onze grote leiders Fortuyn en Wilders als achterlijk werden beschreven omdat ze zogenaamd in de grip van de islam zitten, zijn gewoon landen onder de knoet van dictators die met steun van onder andere islamofobe westerlingen aan de macht kunnen blijven. Verlichting gemist? Ach, vertel dat maar aan die jongeren die in Tunesië, Egypte en Iran hun leven wagen en communiceren met alle social media die beschikbaar zijn.

Het spel daar is pas net begonnen nu ze de ketenen afwerpen. Deze regimes hebben de middelen om het lang uit te zingen. Hun militairen zijn geïncorporeerd in het systeem, het is een vorm van militair cliëntalisme (overigens was dit ook zo in het Atatürk Turkije van de Elsevier doctrine). We hebben gezien hoe Ahemdinejad door stug vol te houden en te onderdrukken zijn regime kon redden. De oude Moebarak zal er ongetwijfeld de verkeerde lessen uit getrokken hebben. Zijn benoeming van een onpopulaire baas van de geheime dienst als plaatsvervanger doet het ergste vrezen.De dactatoren zullen het niet zomaar opgeven.

Het is tijd om al die clichés over het Arabieren, moslims en het midden oosten bij het grof vuil te zetten. Het Israëlisch Palestijnse conflict zal in de komende jaren niet meer het middelpunt van de destructieve aandacht zijn. Die twee hebben elkaar uitgeput in domheid en recalcitrantie. Ze zoeken het maar uit. Amerika heeft Israël te lang de hand boven het hoofd gehouden om nog invloed te hebben. Israëli’s zijn zelfverzekerd en arrogant en we kunnen hen vriendelijk nazwaaien op hun alleingang.

Nee, het werkelijke spektakel vindt vanaf nu elders plaats. Het is vervelend dat de EU geen goede buitenland coördinator heeft die hierop in kan spelen. Dit is het moment om lijnen te openen. De Amerikanen proberen het maar hebben natuurlijk boter op hun hoofd. Toen de Egyptenaren vijf en half jaar geleden Bush op zijn woord geloofden en deelnamen aan een min of meer democratisch proces, werden ze gevangen gezet en gemarginaliseerd. Bij de fake verkiezingen van een half jaar geleden was geen oppositie te bekennen en hoorde je uit het westerse kamp geen kik.

Misschien hebben we de kans al gemist. Maar de les van de revolutie in Iran is niet dat islamisten het kunnen overnemen. De les is dat als je uit angst de dictator te lang steunt je jezelf buiten spel zet.

Dit artikel verscheen eerder op de website van Frans Verhagen