Adieu, Philip Freriks!

Ze noemden hem De Hakkelaar. Alsof nieuwslezen een Idols-verkiezing is voor wie de minste versprekingen maakt. Inderdaad, Philip Freriks versprak zich wel eens. Maar dat was niet het bijzondere aan de man die vrijdag na veertien jaar afscheid nam als nieuwslezer van het Acht Uur Journaal. Hij was Neerlands eerste echte ‘anchorman’, iemand die je persoonlijk bij de hand neemt en langs het nieuws uit de hele wereld leidt. Freriks kon dat, op zijn eigen, al dan niet hakkelende manier. Resteert voor hem nu het Zwarte Gat? Ik heb een advies voor hem.

Vrijdag sloot Freriks zijn carrière voor de camera’s van het NOS Journaal af met een persoonlijke noot: “Het zal u niet ontgaan zijn, dit was mijn laatste Achtuurjournaal. Ik heb hier met veel plezier gezeten en ik ga er vanuit dat u daar ook wel iets van heeft meegekregen. Dank u voor uw aardige reacties en ook voor uw kritiek.” Om vervolgens het Journaal op de hem kenmerkende wijze af te kondigen: “Het ga u goed en hoe dan ook, ik wens u nog een héél prettige avond.”

Na afloop kreeg Freriks in een chatsessie met kijkers de vraag wat hij van internet vond. Onvermijdelijk maar ingewikkeld, was zijn eerlijke commentaar. “Ik vind het soms ook wel gecompliceerd, allerlei dingen die de jongere generatie wat makkelijker tot zich heeft genomen. Dan zit ik nog wel eens te pielen.”

Het deed me terugdenken aan begin 2008, toen Freriks wat aarzelend begon te bloggen op de NOS-website. Het aardige aan dat eerste blogje van Freriks is dat hij daarin op grappige wijze zijn gezonde tegenzin verwoordt, schreef ik indertijd. “Bloggen. Het schijnt onontkoombaar te zijn. Journalist, presentator; je moet mee in de nieuwe, wondere wereld van de multimedialiteit.”

Begin vorig jaar was de enige echte diehard-blogger bij het NOS Journaal Tim Overdiek , dus mocht het geen verrassing heten dat ‘onze cross-mediale correspondent te Londen’ (dixit Freriks) de redactie blogles was komen geven. Freriks schreef over die cursus van Overdiek: “Hij keek me voortdurend streng aan. Kennelijk moest ik me aangesproken voelen. Zonder weblog geen toekomst als journalist, zo hield hij me voor. De blog als levenselixer. Je blog, donc je suis , vrij naar René Descartes.”

Toch vond Freriks het maar niks. Plaatjes uploaden lukt hem niet, terwijl zaken als digitale televisie, Navigator en bluetooth hem het gevoel geven “dat je minstens een hoogwaardige ingenieurstitel behaald moet hebben om al dat spul soepeltjes naar je hand te kunnen zetten”. Over het blogfenomeen blogde hij:

Tot mijn verrassing ontpopte de nieuwslezer zich in de paar dagen die volgden tot een verdienstelijk blogger. Eerst dook hij knap in de emoties van militairen die hun eigen friendly fire wellicht niet onder ogen wilden zien, waarna hij zelfs GeenStijl haalde met zijn droomblogje over een affaire met Ayaan Hirsi Ali. Een eigenzinnig schrijfsel dat de tongen direct in beroering bracht. Waarna hij GeenStijl vervolgens kapittelde als een stelletje “pubers die de luier maar niet willen ontgroeien en dus nog steeds niet zindelijk zijn”. Inderdaad, Freriks had het blogdebat meteen heel aardig in de vingers.

Het NOS Journaal is al langer bezig om af te dalen uit de ivoren toren waarin het instituut zich bevindt. Bloggen is daar een zinvol instrument voor. Tim Overdiek, inmiddels adjunct-hoofdredacteur, speelt daar een voortrekkersrol in. Hij kreeg eerst hoofdredacteur Hans Laroes aan het bloggen en begin vorig jaar dus ook – voorzichtig – enkele gezichtsbepalende presentator, zoals Philip Freriks en Sacha de Boer.

Nu Freriks gestopt is, heb ik een simpel advies aan hem: ga weer bloggen! Zijn ooit beoogde opvolger Charles Groenhuijsen zei eens: “Toen ik de nieuwe anchor van het NOS Journaal zou worden, wilde ik elke dag een blogje van 200 woorden schrijven, over hoe onze nieuwskeuze tot stand komt. Onder meer daarmee had ik een soort band met de kijker willen creëren.”

Freriks hoeft als anchorman geen band meer te smeden met zijn kijkers, maar hij kan zijn publieke rol op bescheidener wijze continueren door een weblog te starten waar hij zijn persoonlijke kijk op het nieuws en/of de wereld geeft. Probeer het eens, Philip. Het ‘pielen’ valt best wel mee. En hakkelen doe je er al helemaal niet.