Afval? Weg ermee!

Wel eens je vuilnisbak omgekieperd om te kijken wat je weggooit? Ik wel, maar het was een typisch één-keer-en-nooit-weer geval. Wat een hoop rotzooi! Per jaar gooien we per persoon bijna 550 kilo weg waarvan we zo’n 50 kilo zouden kunnen besparen. Een simpel voorbeeld: alleen al het weigeren van plastic tasjes levert drie kilo besparing op.

Ik let inmiddels heel bewust op mijn afval. Naast een flessenrek en vuilnisbak heb ik ook een aantal witte bakken voor gescheiden afval. Dat afval scheiden wordt me helaas niet altijd even makkelijk gemaakt. Waarom moet ik sommige verpakkingen (van speelgoed bijvoorbeeld) eerst chirurgisch ontleden om het gescheiden te kunnen weggooien? Waarom kunnen de machines die ons gescheiden plastic sorteren het zwarte plastic niet herkennen? Waarom mag een plastic tandenborstel niet in de plastic zak en de verpakking ervan wel?

Ergens begrijp ik de mensen wel die vinden dat verwerkingsbedrijven dat afval maar achteraf moeten scheiden. Maar bronscheiding maakt me wél bewust van wat ik in huis haal én dus ook van wat ik niet in huis hoef te halen. Oké, dat levert soms lastige situaties op: leg twee hongerige kleuters in de supermarkt maar eens uit dat die kleurige paaseitjes er niet inkomen vanwege al dat aluminium. Maar uiteindelijk heeft het vooral voordelen. Voor het milieu, want hoe minder je aan afval in huis haalt, hoe minder er geproduceerd hoeft te worden. En voor je portemonnee, want met minder verpakking ben je vaak goedkoper uit. En ook niet onbelangrijk: minder afval scheelt weer een discussie over wie de vuilniszak moet verschonen.

Deze column verscheen ook in De Telegraaf

Volg Marie-Claire op Twitter , bezoek haar weblog Groen Doen