Ahmed Aboutaleb is de perfecte premier voor domineesland

Als je Ahmed Aboutaleb vraagt of hij zichzelf niet óók ziet als toekomstig premier van Nederland, dan antwoordt hij vaag ontkennend zonder meteen alle deuren dicht te gooien. Toch scheelt het niet veel of je kunt de krul in zijn neus zien. Terecht. Het geeft een goed gevoel als half Nederland je nomineert voor de hoogste politieke functie. Wie dat verborgen houdt, toont daarmee hoogstens valse bescheidenheid en dát maakt je nou weer ongeschikt voor een leidende positie.

Zou Aboutaleb ooit de eed in handen van Zijne Majesteit komen afleggen? Dat kán zeker het gevolg zijn van de verkiezingsuitslag in 2017. Dan is er een zeer brede coalitie nodig om de PVV van de macht af te houden. Hier zou een Aboutaleb in staat zijn het onverenigbare te verenigen om een nog groter gevaar af te wenden. Hij zou zélfs met zijn ervaring als burgemeester van Rotterdam een coalitie met PVV-ers kunnen leiden, als zijn geweten hem daarbij niet in de weg stond. Hoe dan ook, Aboutaleb past wel in het Torentje. Hij is in staat de beide grote Wimmen van de Nederlandse sociaaldemocratie in zich te verenigen: Wim Kok en Willem Drees.

Predikant Waarom, bleek zonneklaar tijdens zijn optreden in College Tour van afgelopen vrijdag. De vele commentatoren, die hun loftuitingen niet spaarden, misten het belangrijkste van wat hij zei: Ahmed Aboutaleb is de zoon van een imam en vader had gehoopt dat zijn slimme zoon ooit in diens voetsporen zou treden. Nu wordt begrijpelijk waarom de predikant nooit ver weg is, als de burgemeester van Rotterdam het spreekgestoelte bestijgt. Ook krijgt een door hem regelmatig herhaalde opmerking extra gewicht: het geweten hoort voor politici het uiteindelijk richtsnoer te zijn.

Dit is domineesland. De grote politieke stromingen van dit land zijn opgericht door geestelijken of ex-geestelijken: Ferdinand Domela Nieuwenhuis, Herman Schaepman, Abraham Kuyper. Ook het liberalisme was niet vrij van inmenging uit de kerkelijke hoek. Daar liepen tal van vrijzinnige dominees rond.

Charismatische lui Nederlanders zijn van oudsher dol op een stevige preek, wat overigens een pragmatisch handelen zelden in de weg staat. Nu zovelen van God los zijn geraakt zoeken zij hun spiritueel advies niet langer bij pastores maar bij psychologen en allerlei charismatische lui al dan niet uit de new age hoek. “De mens leeft niet bij brood alleen”, is een in dit land veel gehoord gezegde. Daar ontlenen dezulken een rijke klandizie aan. De Nederlander weet een hem passend spiritueel woord ook te vinden als de God van Abrhaham, Izaäk en Jacob er niet langer aan te pas komt.

Derhalve snakken wij net zo goed naar predikanten in de politiek. Niet voor niets krijgen Rutte en consorten zo vaak het verwijt dat ze ongeïnspireerde boedelbeheerders zijn. Zeker, Nederlanders zijn een volk van kleine daden maar zonder grote woorden gaat het niet. Ahmed Aboutaleb is een gelovig man. Mensen uit zijn omgeving weten dat hij in zijn vrije tijd zowel met poëzie als theologie bezig is, wat in kringen van moslims geen gescheiden werelden zijn. Hij beklimt weliswaar op vrijdag niet de preekstoel in de moskee maar hij heeft toch zijn vader niet verraden. Hij preekt in de politiek. En dat legt hem geen windeieren. Hij weet daardoor bij alle politieke stromingen een gevoelige snaar te raken. Tot diep in de PVV. Door hem spreekt zijn geweten, zegt Aboutaleb. Hij ziet er nauwkeurig op toe dat elke toehoorder zijn woord kan enten op de eigen levensbeschouwing. Hij noemt in zijn geestelijke overwegingen geen enkel opperwezen bij naam. Daardoor klinkt zijn Woord als de Waarheid.

In zijn ziel schuilt een imam. Ahmed Aboutaleb is de perfecte premier voor domineesland.