Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Allah is God, God is Allah

  •  
28-11-2012
  •  
leestijd 5 minuten
  •  
930 keer bekeken
  •  
BNNVARA fallback image
Pogingen fundamentele verschillen tussen islam en christendom aan te tonen, getuigen van een hemeltergende hypocrisie
In een week waarin half Nederland net doet alsof het zich druk maakt over een bidet, een schuifpui en een meterkast – de essentiële ingrediënten van een halalwoning – herinnert een serie foto’s uit Zuid-Azië ons eraan hoe gestoord en gevaarlijk religie echt kan zijn. In landen als Iran, Pakistan en India werd dit weekeinde Asjoera gevierd. Misschien kent u dit fenomeen nog van oude journaalbeelden: mannen in een psychotische trance die zichzelf met zwepen, messen en andere martelwerktuigen mutileren. U weet wel: feest, religion style.
Tijdens Asjoera herdenken sjiitische moslims hoe in het jaar 680 tijdens de slag bij Kerbala, Hoessein, volgens islamitische overlevering een kleinzoon van de profeet Mohammed, werd gedood in de strijd om het leiderschap over het geloof van de vrede. Misschien moet je zelf religieus zijn om te begrijpen waarom deze quasihistorische gebeurtenis dik 1300 jaar later een reden is je rug met een van prikkeldraad en scheermesjes gemaakte zweep te bewerken. Ik kan het in ieder geval niet.
Maar het kan nog erger. Tijdens de Asjoera moeten ook kinderen eraan geloven. De voorhoofden van jongetjes worden door hun liefhebbende vaders met vleesmessen bewerkt. U begrijpt wel: uit liefde voor hun god. De foto’s van huilende, bebloede kinderen in doodsangst stellen de maag van iedere ouder – nee, van ieder normaal mens – op de proef. Het is één van de talloze voorbeelden van nut en noodzaak religieuze rituelen te wantrouwen en ervoor te waken dat dit soort misdadige godsdienstwaan in ieder geval bij ons nooit op enige vorm van tolerantie kan rekenen.
Barbaren Nu roept u waarschijnlijk: “Ja, Schut, wacht even, die sjiieten zijn barbaren. Dit soort rituelen heeft niets met geloof te maken. In ieder geval niet met het onze. Wij christenen, joden of soennieten zouden zoiets nooit doen.” O nee? Als u jood of moslim bent, ga dan even naar YouTube en type “circumcision” (besnijdenis) in de zoekmachine. Zet dan wel het geluid van uw computer wat zachter, want hoe beschaafd u ook denkt dat “onze” monotheïstische godsdiensten zijn, het geschreeuw uit doodsangst en pijn van onverdoofde baby’s, kan zelfs rotsvast geloof aan het twijfelen brengen.
En o ja, geachte christen, zoekt u dan intussen beelden op van Paasvieringen op de Filippijnen. Daar waar katholieken de kruisiging van hun idool vieren door zijn lijden te kopiëren: spijkers door de handen en hangen maar. En als dat u allemaal wat teveel realisme is, downloadt dan gewoon Mel Gibsons’ ‘The Passion of the Christ” even. Geen beter bewijs denkbaar van de bloedlust en het sadomasochisme waaraan ook protestanten en katholieken lijden.
Waarmee ik aankom bij de kern van mijn betoog: Allah is God en God is Allah. Of Jahweh, kan mij het schelen. Eén pot nat, lood om oud ijzer en same shit different day. De god van de drie monotheïstische religies is zo overduidelijk dezelfde (dit wordt bevestigd door hun “heilige” boeken zelf) dat iedere krampachtige poging kunstmatige onderscheiden tussen judaïsme, christendom en islam te maken, gedoemd is te mislukken. Het zijn uiteindelijk niet meer dan verschillende stromingen van hetzelfde woestijngeloof.
Toch wordt dit wel geprobeerd, vooral door anti-islamitisch rechts. Als voorbeeld noem ik het artikel van Thierry Baudet (vakkundig gefileerd op deze site door Zihni Özdil) in NRC waarin hij oproept meer te generaliseren als het om de islam gaat. Baudet ziet “fundamentele verschillen” tussen islam en christendom, iets dat Geert Wilders ook doet wanneer hij spreekt over Nederland als “joods-christelijke beschaving”. Alsof juist christenen zich niet met hand en tand hebben verzet (en nog steeds verzetten) tegen alles wat ons land zo beschaafd maakt: vrijheid, tolerantie, mensenrechten, de scheiding van kerk en staat.
Hypocrisie De theorie dat de islam fundamenteel verschilt van het christendom getuigt van een hemeltergende hypocrisie, een schokkende ontkenning van de religieushistorische realiteit of een lachwekkend gebrek aan zelfkritiek. Natuurlijk kent anno 2012 de islam meer extremisme en meer gewelddadige uitwassen dan het christendom. En natuurlijk vormt het moslimgeloof op dit moment een grotere bedreiging voor democratie, vrijheid en mensenrechten. Wie dat niet erkent, is zelf door religie verblindt of slaagt er niet in de oogkleppen van een anachronistische (en hopelijk uitstervende) politieke correctheid af te schudden.
Maar wie weigert in te zien dat deze ontwikkeling meer het gevolg is van de tijdsfase waarin de islam zich bevindt en van sociaaleconomische, culturele (voor zover die los zijn te zien van religie) en zelfs geopolitieke factoren, is net zo blind als de my-religion-right-or-wrong-verdedigers van dit geloof. De geschiedenis van de islam is niet begonnen met de moord op Theo van Gogh, heren van De Dagelijkse Standaard. “Ik verlang naar de verdwenen tuinen van Cordoba”, verzucht Prins Feisal tegen Lawrence of Arabia in de gelijknamige film. Het is een verwijzing naar het roemrijke verleden van het Westers Kalifaat toen de moslims in al-Andalus ons westerlingen dagelijks een lesje in tolerantie en moderniteit leerden.
Islam is niet fundamenteel kwaadaardiger dan christendom of judaïsme. Thora, bijbel en koran staan alle drie vol met  prachtige voorbeelden van vergiffenis, mededogen en empathie. En van haat, geweld en oorlog uit naam van diezelfde god. Het is maar waar je als gelovige de nadruk op wilt leggen. “Ja maar, de koran is anders omdat deze het definitieve woord van Allah zou zijn, waaraan niet valt te tornen ongeacht tijd en omstandigheden”, zult u misschien tegenwerpen. Akkoord, maar dat het Oude Testament het Woord van God is of toch ten minste goddelijk is geïnspireerd, staat buiten kijf voor christenen. En het Nieuwe is gebaseerd op het leven van Jezus, nota bene zelf een god! Dat is meer dan de sterveling Mohammed ooit durfde te dromen, ondanks zijn de facto goddelijke status. (Er zijn zoveel engelen, heiligen, demonen en profeten in christendom en islam dat deze religies monotheïstisch noemen eigenlijk een gotspe is.)
Wie islamofoob is én consequent wil zijn, moet tegelijkertijd en (bijna) net zo hard het christendom en judaïsme afwijzen. Ik kan het weten, want ik ben er zelf één. Je kunt niet moord en brand schreeuwen over moslimfundamentalisme en tegelijkertijd de ogen sluiten voor de intolerantie van katholieken in Ierland (waar deze week een Indiase vrouw overleed omdat haar een abortus werd geweigerd), christenen in Oeganda (waar deze week wordt gestemd over invoering van de doodstraf voor homoseksuelen) en orthodoxe joden in Jeruzalem (waar 8-jarige meisjes worden gestenigd omdat zij zich niet kuis genoeg kleden).
Alleen een consequente afwijzing van de uitwassen van alle geloven (en, durf te dromen, van die geloven zelf!), zorgt ervoor dat de kwaadaardige goden van het monotheïsme – Allah de Bloeddorstige, God de Schijnheilige en Jahweh de Onverschillige – uiteindelijk de plaats in de geschiedenis zullen innemen, die hun toekomt: op de vuilnisbelt. God als anachronistisch fenomeen dat de strijd tegen de menselijke evolutie heeft verloren, zoiets als de staart die onze verre voorvaderen ooit droegen. Hopeloos verouderd, overbodig en zo goed als vergeten, alsof hij nooit heeft bestaan.
Volg Bart Schut ook op Twitter

Meer over:

opinie, leven
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.