Alles van waarde is weerloos tegen dit kabinet

Er komt een opstekende storm aan die kan aanwakkeren tot orkaankracht. We zullen ons schrap moeten zetten om overeind te blijven. Dit is niet een storm die van links komt of van het KNMI met z’n voor sommigen onwelgevallige weersvoorspellingen. Nee, dit is de economische weersverwachting van minister de Jager.

Zwaar weer dus en een barre herfst voor de zwaksten in de samenleving. Dit maal komt ie van VVD en CDA, soms gedoogd door de PVV, soms gedoogd door PvdA, Groenlinks en D66. Maar door wie het ook gedoogd wordt, er is sprake van een harteloos beleid dat slechts doorgang kan vinden vanwege de Europese dromen, civiele missie dromen en machtsdromen.

Alles van waarde is weerloos en het heeft er alle schijn van dat het kabinet Rutte daarin een vrijbrief ziet om alles van waarde aan te pakken. Of liever gezegd áf te pakken. Onder het mom van noodzakelijke bezuinigingen wordt tot bloedens toe de kaasschaafmethode ingezet bij de groepen die het meest kwetsbaar zijn, die het minst hebben geprofiteerd van de hoogconjunctuur in de voorbije jaren en die het minst hebben bijgedragen aan het ontstaan van de huidige crisis. Ik moet zeggen Crises, voorzitter, want de Griekse schuldencrisis is het topje van een onmetelijke ijsberg, de enige ijsberg die niet smelt maar alleen maar aangroeit tot onoplosbare proporties.

Kees van Kooten bedacht in 1984 de term dominocrisis, te beluisteren op de LP draaikonten. Van zo’n dominocrisis, waar velen van u destijds nog smakelijk om gelachen hebben, zijn we 27 jaar na dato getuige.

Die dominocrisis wordt veroorzaakt door een politiek van opportunisme, prestige, kortzichtigheid en roofbouw. We zitten in het Europese schuitje, dus we zullen moeten meevaren, is het credo. Er wordt niet meer gerept over het feit dat de Euro en de Europese grondwet zijn ingevoerd zonder instemming van de Nederlandse bevolking, gepresenteerd als voldongen feiten, door opportunistische politici, die nu klaar staan voor een volgende opportunistische stap in het moeras: meer overdracht van bevoegdheden op weg naar de Verenigde Staten van Europa.

De schuldhulpverlening aan Griekenland zou ons eerst 1 miljard kosten en die financieringsbehoefte loopt inmiddels op tot 100 miljard en de bodem van de put is nog op geen enkele wijze in zicht. Maar onze minister van Financiën verzekert ons nu nog steeds dat elke aan Griekenland geleende Euro terugkomt, mét rente! Geen weldenkende Nederlander vertrouwt nog op een goede afloop van de huidige koers.

Het is een gotspe om onder dergelijke omstandigheden de miljoenennota als titel mee te geven ‘koersvast in onzekere tijden’. Er is sprake van puur hardvochtig beleid, verkocht als woorden van warmte en wijsheid.

We leven in zeer onzekere tijden, maar die hebben we over onszelf afgeroepen met de overaccentuering van korte termijn mensenbelangen. Hebzucht wordt aangewakkerd en spaarzin en duurzaamheid ontmoedigd. Louise Fresco zegt terecht (ik citeer) “Er is geen enkele rechtvaardiging voor het afschuwelijke geweld dat we in Engeland tegen onschuldige medeburgers of de politie zagen. Maar als collectief zijn wij allemaal betrokken, door een consumptiemaatschappij te bevorderen waar op de pof leven normaal is, en sparen en inspanning “belachelijk” zijn. Regeringen moeten zich realiseren dat wie consumptie zaait, frustratie of erger oogst.”

Kortom: koersvastheid van dit kabinet is het laatste waar ons land behoefte aan heeft. De koers die ons in grote problemen heeft gebracht zal zo snel als mogelijk is verlaten moeten worden. De crisis zal benut moeten worden als een letterlijk keerpunt om begrippen als duurzaamheid en mededogen centraal te stellen in onze overlevingsstrategie. Maar het kabinet doet het tegenovergestelde. Met de rug naar de samenleving en de realiteit neemt ze afstand van mededogen en duurzaamheid die worden afgedaan als ‘linkse hobbies’. Het kabinet opereert als de Tegenpartij van Jacobse en van Es: Samen voor ons eigen, en laat de rest de rambam krijgen.

Het kabinet zegt in de inleiding van de miljoenennota: “De rekening kan echter niet kosteloos blijven worden doorgeschoven naar toekomstige generaties.” (p. 9). Maar ondertussen schuift het Kabinet met overtuiging de rekening van alles wat waarde heeft door naar toekomstige generaties in Nederland, èn naar de huidige generaties buiten Nederland die lijden onder onze hebzucht. Er is geen serieus klimaatbeleid, geen beleid om de enorme ecologische voetafdruk van Nederland te verminderen, geen beleid om grondstoffen eerlijker te verdelen.

Het kabinet probeert Nederland het verhaal te verkopen dat zij ons huishoudboekje op orde gaat brengen. Dat zij de marktmeester is die voor de broodnodige handel gaat zorgen. Maar voorzitter, wie biodiversiteit, natuur, klimaat en volksgezondheid afdoet als luxedingetjes “waar nu even geen geld voor is”, brengt een duurzame economie, in groot gevaar. Hoe hard de VVD het ook wil ontkennen voorzitter, onze economie is volledig afhankelijk van het behoud van natuurlijke hulpbronnen.

De dominocrisis van Kees van Kooten is in rap tempo werkelijkheid aan het worden. We verliezen niet alleen euro’s aan Griekenland, maar door te bezuinigen op natuur en milieu, komt het verlies aan natuurlijk kapitaal in een onstuitbare stroomversnelling.

Daaromis het tijd voor radicaal andere keuzes. De enige koers die hoop biedt voor de toekomst, is een keuze voor een economie die blijft binnen de draagkracht van de aarde. Een koers die zorgt voor voldoende voedsel voor iedereen. Voor een gezonde leefomgeving, die ons schoon water levert om te drinken, schone lucht om in te ademen, en vruchtbare bodem om ons voedsel op te verbouwen.

En het kan. We kunnen de roofbouweconomie achter ons laten. Heel eenvoudig. Vier principes:

-We werken samen met de natuur in plaats van ertegen -Ecologisch draagkracht wordt noodzakelijke randvoorwaarde -Volksgezondheid boven economische belangen op de korte termijn -De vervuiler betaalt, in alle gevallen voor wat hij aanricht

Neem energie. Wij weten al geruime tijd dat de wereld aan de vooravond van een enorme energietransitie staat. Grondstoffen die wij uit de aarde halen raken op en brengen het klimaat in gevaar. We moeten dus overstappen op schone energie die de aarde dagelijks ontvangt in de vorm van zon, wind en water. Maar waar Duitsland 100 miljard investeert in duurzame energie kiest onze minister van Economische Zaken kiest voluit voor kernenergie en kolen. Zelfs Siemens, een commerciële marktleider op het gebied van kernenergie ziet er he-le-maal niets meer in.

We moeten niet 7,9 miljoen investeren in de komst van een nieuwe kerncentrale, maar in decentrale opwekking, in schone, duurzame energie, want dát zal de toekomst bepalen. Dat betekent nu een investering, in huizen en bedrijven die zelf energie opwekken, uit zon en wind.

Kernenergie en kolen zouden zogenaamd noodzakelijk zijn om te kunnen voldoen aan de sterk groeiende energiebehoefte. De Partij voor de Dieren denkt heel anders over die energiebehoefte dan het kabinet. Wij hoeven geen supersnelwegen, wij kiezen voor openbaar vervoer. Wij hoeven geen energieslurpende kunstmest op onze akkers, wij boeren biologisch. Wij willen geen 500 miljoen dieren in de bio-industrie, met luchtwassers op het dak. En we hoeven niet de slager en de melkboer van China te worden.

We kunnen met veel minder energie toe dan het kabinet ons wil doen geloven. De energie die we wel gebruiken, kan schoon, gratis en ongevaarlijk worden opgewekt. Als je nu maar investeert in een duurzame toekomst.

Neem natuur en milieu. Ik herinner het kabinet aan artikel 21 van de Grondwet: de zorg van de overheid is gericht op de bewoonbaarheid van het land en de bescherming en verbetering van het leefmilieu. De zorg van dit kabinet lijkt er echter vooral op gericht om met minder regels meer vervuilende bedrijvigheid mogelijk te maken. Nederland als bouwput, omringt door afval en doorkruist door asfalt, dat is de treurige toekomstvisie van dit kabinet.

Het is ronduit misdadig te noemen dat de uitgaven voor natuur worden weggekapt. Er wordt maar liefst 72% bezuinigd op onze natuur. Een vorm van staatsvandalisme die z’n weerga niet kent! Nota bene gefaciliteerd en bedacht door een partij die beweert dat rentmeesterschap haar uitgangspunt vormt. Hoor ik daar een haan 3x kraaien? En dat in een land waar driekwart van de natuurgebieden achteruit holt door de niet aflatende aanvoer van mest, mijnheer Buma. En dat terwijl investeren in natuur door experts verstandiger wordt geacht dan investeren in goud. Natuur kost geen geld maar levert namelijk juist geld en arbeidsplaatsen op . De opkomst van de megastallen, ten kosten van onze landschappen, zorgt voor veel maatschappelijke beroering. De potdichte veefabrieken, waar duizenden dieren worden opgefokt en opgehokt, mismaakt en ziek gemaakt om de wereld van kiloknallers te voorzien. Noodzakelijke levensbehoeften volgens Van Haersma Buma, een volledig achterhaald en onhoudbaar standpunt.

Niet biologische producten horen duurder te zijn, maar producten uit de bio-industrie waarvan de maatschappelijke kosten niet verrekend zijn in de prijs. Dat is een taak voor een overheid die kiest voor duurzaamheid. Maar dit kabinet laat de markt maar aanmodderen en legt de verantwoordelijkheid ten onrechte primair bij de consument. Terwijl 70% uit onze veehouderij geëxporteerd wordt, buiten de invloedssfeer van Nederlandse consumenten.

In plaats van een carte blanche aan de veehouderij, waardoor alle burgers nu opdraaien voor de vervuilingskosten ter waarde van € 500 per Nederlander per jaar, zou de vervuiler zelf moeten betalen via een vleestaks. Het is toch te zot voor woorden dat burgers er voor kunnen kiezen voor 2 tientjes donateur te zijn van Wakker Dier of Natuurmonumenten, terwijl ze verplicht donateur zijn van de bio-industrie voor 500 euro per jaar, vaak zonder het zelf te weten!

Het Planbureau voor de Leefomgeving heeft overtuigend aangetoond dat het subsidiëren van milieuvervuilende activiteiten het paard achter de wagen spannen is, en dat het daarmee afgelopen moet zijn. De Partij voor de Dieren wil dat ‘de vervuiler betaalt’ het leidende principe wordt in ons belastingstelsel. Een hogere belasting op consumptie, en een lagere belasting op arbeid. Zo stimuleren we de werkgelegenheid, stimuleren we milieuvriendelijk gedrag, en kunnen we de milieuschade van ons koopgedrag aanzienlijk beperken. Schaf de milieuschadelijke subsidies af, bereken de milieukosten door in de prijzen, en verlaag de belasting op arbeid in ons land.

Niet windmolens draaien in ons land op subsidie zoals wel beweerd wordt in kringen van VVD,CDA en PVV, maar vliegtuigmotoren en landbouwtractoren draaien op subsidie door de onbegrijpelijke taxfree regeling voor vervuilende sectoren.

De Partij voor de Dieren is het met het Planbureau voor de leefomgeving eens dat er zal moeten worden ingezet op het schrappen van subsidie op vervuiling, en het stimuleren van duurzame activiteiten.

Als zelfs Daan van Doorn, tot voor kort de grootste slager van Nederland in dienst van de Vion, zich realiseert dat we consumeren alsof we 4 aardbollen tot onze beschikking hebben, zou dat besef toch ook weleens door mogen breken bij zijn partijgenoten in het CDA en bij de rest van de minderheidscoalitie en haar eerste gedoogpartner en haar instant gedoogpartners.

Ik citeer uit de Monitor Duurzaam Nederland 2011 een gezamenlijk onderzoek van Centraal Bureau voor de Statistiek, Centraal Planbureau, Planbureau voor de Leefomgeving en het Sociaal en Cultureel Planbureau: Nederlanders zijn rijk en tevreden. Maar de wijze waarop we die welvaart bereiken, houdt weinig rekening met onze kinderen. De manier waarop de welvaart tot stand komt, bedreigt die van onze kinderen en kleinkinderen.

En wat doet het kabinet? Het omgekeerde van wat gerenommeerde adviesorganen haar adviseren. Politiek opportunisme viert hoogtij, en dat kan alleen maar via de euroforie die partijen als Groenlinks, D66 en PvdA tot slaafse instant gedoogpartners van dit kabinet maakt, omdat ze duurzaamheid en mededogen kennelijk minder zwaar wegen dan het realiseren van een Europees sprookje waarvan de burgers inmiddels allang door hebben dat het elke realisteitszin ontbeert.

We waren een vooruitstrevende, tolerante en duurzame samenleving. Inmiddels glijden we af tot een land waar geld wordt gezien als het grootste goed en waar maatschappelijke intolerantie hoogtij viert.

Onze economie beleeft de ernstigste crisis die de neoliberale economie ooit gekend heeft. Banken zijn omgevallen, landen staan voor een bankroet of boeten in aan kredietwaardigheid. Zelfs het voortbestaan van de euro is in het geding. Burgers en bedrijven verliezen hun vertrouwen in de economie en stoppen met investeren en consumeren.

Dieren, natuur en milieu spelen geen rol meer in de overwegingen van de overheid, die in de pers gesymboliseerd wordt als een konijn dat verstijfd van schrik in de koplampen staart van een aanstormende auto.

Willen we de crisis aanwenden als een keerpunt, het tij keren, voordat de wal het schip keert, dan zal er een daadkrachtig, duurzaam beleid moeten worden ingezet.

Zolang dit kabinet daar niet voor voelt, integendeel, maakt elke partij die dit destructieve beleid gedoogt, al of niet op basis van een gedoogakkoord, zichzelf medeverantwoordelijk voor dit beleid.

Er is nog maar weinig tijd, laten we kiezen voor komende generaties, en dus ook voor dieren, natuur en milieu. Alleen al om die reden ben ik van mening dat er zo spoedig mogelijk een einde moet komen aan de bio-industrie!