Als je anders bent, ben je dan eng?

Sinds 1 juni zijn de maatregelen verder versoepeld. We mogen op terrasjes zitten en op vakantie gaan. Ook van het ov mag weer gebruik gemaakt worden maar wel met mondkapjes. De afgelopen tijd gebeurt er steeds zoveel dat ik merk dat ik snel overspoeld raak. Omdat ik het onbekende 22q11ds heb, wordt informatie bij mij minder goed verwerkt. Mijn hoofd zit hierdoor sneller vol dan bij een ander. Hoe ga je daarmee om in de heftige tijd waar we nu in zitten?

Nieuws wisselt zich in zulk rap tempo af dat het moeilijk is hier grip op te krijgen. We hadden de afgelopen tijd natuurlijk de Black Lives Matters beweging die volop in het nieuws is vanwege de afschuwelijke moord op George Floyd. Ik vind het goed en belangrijk dat discriminatie eindelijk openlijk besproken wordt. Helaas komt discriminatie vandaag de dag nog steeds veel te veel voor en dat vind ik heel ernstig. Echter, zou je als je het toch over discriminatie hebt, dit op grotere schaal moeten bespreken. Zoveel mensen die als ‘anders’ worden beoordeeld omdat ze van de norm afwijken, ervaren (al dan niet bewuste) discriminatie

Mensen vinden het eng als je anders bent. Ik ben zelf altijd blij geweest dat je niks aan mij ziet. Je ziet niet aan mij dat ik een beperking heb. Helaas komt hierbij het nadeel dat ik altijd overvraagd wordt. Mensen verwachten dingen van mij die ik simpelweg niet kan. Mijn energie is heel onvoorspelbaar. Ik kan niet zoals de meeste mensen een baan van 32 uur aan. Dit is ook de reden dat ik in de wajong zit. Toen ik net in de wajong terecht kwam in 2006 merkte ik hoe slecht er over mensen in de wajong en in uitkeringssituaties gedacht wordt.

Niet ieder persoon met een uitkering is iemand die hier in zit omdat hij of zij niet wilt werken. Ik heb lang geworsteld om de situatie waar ik in zit te accepteren. Nog steeds zou ik zo graag op mijn manier iets bijdragen, maar het systeem werkt niet voor mij.

Het blijft zoeken wat ik wel kan, iedere dag weer. Hoeveel energie heb ik vandaag? Waar ga ik dit aan besteden? Hoe vind ik een weg om mijn leven zo zinvol mogelijk te maken? Dit zijn vragen waar ik dagelijks mee worstel. Ik ben daarbij ook niet iemand die ‘zomaar’ opgeeft, gelukkig maar! Ik heb geleerd om door te zetten. Dat is wat me door deze heftige tijd heen heeft geholpen. Geef niet op en kijk naar wat je elke dag aan kunt. Steek zo min mogelijk energie in mensen die met hun vooroordelen klaar staan. Dit blijft een moeilijke want je komt ze altijd en overal tegen.

Het zou voor mij een droom zijn als er niet meer met een scheve blik wordt gekeken naar mensen die anders zijn. Als ik niet meer hoefde te doen ‘alsof.’ Ik denk dat het heel goed is dat eindelijk het topic discriminatie grootschalig is blootgelegd. Het laat de lelijke kanten zien van de perfecte wereld, waar we zo lang in dachten te leven. De wereld is namelijk verre van perfect. Mensen zijn niet perfect, we zijn niet gemaakt om perfect te zijn dus waarom doen we zo hard alsof?

De term het ‘nieuwe normaal’ wordt met regelmaat gebruikt door de minister-president. Hij bedoelt hiermee de 1,5 meter samenleving. We willen met z’n allen dolgraag terug naar het ‘oude normaal.’ Maar willen we dat ook werkelijk? Dit is juist een periode waarin we met elkaar een ‘nieuw normaal’ kunnen creëren. Eentje waarin we mensen die anders zijn niet meer eng vinden.

Zou dit nieuwe normaal ruimte geven om na te denken over hoe normaal inclusie is?