Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Amsterdam: pak postercampagne partnerkeuze beter aan dan Rotterdam!

  •  
16-06-2017
  •  
leestijd 5 minuten
  •  
77 keer bekeken
  •  
Schermafbeelding 2017-06-16 om 14.10.17
Het is te hopen dat de Amsterdamse wethouder diversiteit Simone Kukenheim de handschoen oppakt die raadslid Bouchibti haar heeft toegeworpen en in Amsterdam de problematiek rond vrije partnerkeuze breed aan de orde stelt. Maar ook dat zij de zaken effectiever en professioneler aanpakt dan aan de boorden van de geduldige Maas gebeurde.
Het Amsterdamse VVD-raadslid Bouchibti wil dat de gemeente Amsterdam net als Rotterdam een campagne opzet rond vrije partnerkeuze. Daar loopt de campagne inmiddels op zijn eind. In een half gevuld collegezaaltje aan de Hogeschool van Rotterdam vond een debat plaats dat in stukjes op de website zelfgekozen.nl valt terug te kijken. De bijbehorende Facebook-pagina werd op vrijdag 16 juni gevolgd door 167 personen en leuk gevonden door 159. Aan het Algemeen Dagblad deelde Shirin Musa van Femmes for Freedom mee dat zij de nodige dreigtelefoontjes had ontvangen van boze mannen. Daarom werden folderaars op straat beveiligd.
partnerkeuze

© Postercamapgne Rotterdam

Prompt recherchewerk Het is urgent dat prompt recherchewerk, wellicht met medewerking van de geheime diensten de daders voor de rechter brengt. Dat bedreigen om meningen wordt teveel een gewoonte in Nederland zoals blijkt uit de bejegening die Özcan Akyol van Erdoganisten moet wedervaren. Of uit wat Riffijnen overkomt die het eens zijn met de emancipatiestrijd van hun broeders en zusters in Marokko. Verbaal protest en scherpe veroordelingen zijn niet genoeg. De daders moeten weten dat je in Nederland met zulke bedreigingen niet weg komt. Dat je dan voor het hekje eindigt. Anders is het eind zoek. Dat geldt net zo goed voor wie andermans liefdesrelaties wil frustreren. Nog steeds is niets vernomen van extra actie om slachtoffers tegen groepsdruk, familieterreur of erger te beschermen. Van nieuwe investeringen om meer blijf van mijn lijf huizen en andere safe spaces op te zetten, is nog geen sprake. En evenmin van bijzondere politie-inzet om daders, aanstichters en meelopers op te pakken en te berechten.
Half collegezaaltje Zo’n half collegezaaltje en een Facebook-pagina met nog geen 200 volgers wijzen niet op een geweldige impact op de publieke opinie. Rotterdam is tenslotte geen provinciegat maar een metropool met een kleine 536.000 inwoners. Er heeft weliswaar een debat over de campagne (en niet zozeer over het thema) plaatsgevonden in de Nederlandse media en op een aantal opiniesites, maar dat is allemaal niet erg doorgedrongen tot in de vezels van de stad. Het bleef allemaal beperkt tot de twitterati, de bloggers en wat ze in het Engeland van Oscar Wilde de chattering classes noemden. Anders zouden er nu wel overal wijkdebatten plaatsvinden, zou het een hot item zijn op de straten en de pleinen van de stad. Dat is niet het geval. Wel hebben de gebruikelijke fanatici het vaandel van hun waarheid uitgestoken. De bedreigers van Shirin Musa vormen daarvan de gevaarlijke lunatic fringe.
Lange mars Alles bij elkaar ziet het er dus naar uit dat de postercampagne van de Gemeente Rotterdam een valse start was in een poging om van overheidswege een belangrijk maatschappelijk vraagstuk bespreekbaar te maken. Dat moet anders. Tijdens de publieksdiscussie in het collegezaaltje gaven sommige deelnemers aan hoe: neem de tijd, organiseer een hele hoop kleinschalige activiteiten in de omgeving van de doelgroepen zelf. Op plekken waar zij zich thuis voelen. Alleen van een lange mars over het grondvlak van de samenleving valt iets te verwachten. Daarbij nogmaals: laat mensen die hulp nodig hebben niet in de steek.  En maak je er niet van af met een beroep op hun zelfredzaamheid en het advies om 112 te bellen als hun leven gevaar loopt. Tenslotte: houd er in je uitingen rekening mee dat die door je tegenstanders voor hun eigen doelen kunnen worden misbruikt. Het gaat er niet om een vuurwerk af te steken van je eigen gelijk. Het gaat erom gehoor te krijgen. Geef de tegenstander geen kansen voor open doel. Hoe je het kunt verknoeien, liet een Marokkaanse deelnemer aan het debat zien. Hij verdedigde de stelling dat Marokkanen beter een partner in eigen kring kunnen zoeken omdat ze door andere bevolkingsgroepen toch niet worden geaccepteerd. Dat wekte verontwaardiging bij een deel van de zaal. Zo was men niet. Wat een onzin. Het was hetzelfde ontkenningsgedrag dat moslims altijd verweten wordt als anderen hen verantwoordelijk stellen voor een maatschappelijk probleem. Je kunt dan wel tevreden “Zie je wel! Dacht ik het niet!” uitroepen maar daar kom je  geen steek verder mee.
Brutaliteit Er wordt in veel debatten wel vaak terugverwezen naar de brutaliteit uit de jaren zestig die ook veel succes had. Maar deze medaille heeft een andere kant, die te vaak wordt vergeten. Het was ook de tijd dat de Telegraaf uitgroeide tot de grootste krant van Nederland met veel meer dan het dubbele van het huidige aantal lezers. Het was ook een grote bloeiperiode voor de VVD, en de EO was net zo goed een vrucht van die jaren. Wie het zelf heeft meegemaakt, weet nog hoe massaal de woede en de walging waren over programma’s als Zo is Het, of de happenings van de provo’s. Nog iets: tijdens het debat in Rotterdam nam een jonge vrouw het woord die terecht vaststelde dat de acties van Dolle Mina door de onderdrukte vrouwen zelf werden opgezet en uitgevoerd. En niet door een overheid die namens hen sprak en hen tot een verandering in doen en denken wilde brengen. Natuurlijk: vrije partnerkeuze hoort vanzelfsprekend te zijn in Nederland. Het moet nu uit zijn met dwang en drang om je wat je levensgeluk betreft te houden aan de normen van je eigen groep. En het zijn vaak moslimmeisjes en -homo’s die daardoor in de problemen komen. Dat zijn we zat. Dat moet afgelopen zijn. Niet morgen maar nu. Het is mooi en heel bevredigend om dat al dan niet met de vuist op tafel slaand vast te stellen.
Dubbeltje Maar zonder wat ze in beleidskringen noemen ‘een handelingsperspectief’ zet het geen zoden aan de dijk. Mentaliteitsverandering van bevolkingsgroepen is een zaak van lange adem. Het vergt een grote investering in effectieve en permanente communicatie, in het daadwerkelijk beschermen van de slachtoffers en in het onverbiddelijk handhaven van de grondwettelijke rechten der burgers. Daarbij kun je niet voor een dubbeltje op de eerste rang zitten. Gezien het begrotingsoverschot hoeft dat gelukkig ook niet. Het is te hopen dat de Amsterdamse wethouder diversiteit Simone Kukenheim de handschoen oppakt die raadslid Bouchibti haar heeft toegeworpen en in Amsterdam de problematiek rond vrije partnerkeuze breed aan de orde stelt. Maar ook dat zij de zaken effectiever en professioneler aanpakt dan aan de boorden van de geduldige Maas gebeurde.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.