Annechien, van Jakhals tot Nieuwskoningin

Afgelopen maandag, 13 mei, exact om 20.00 uur maakte Annechien Steenhuizen voor een miljoenenpubliek haar debuut als nieuwe koningin van het achtuurjournaal. Omgeven en voorafgegaan door veel media-aandacht, leek dit tijdstip een tweede kroning te gaan worden in enkele weken tijd. Voor de NOS was Annechien al een tijdje stiekem de kroonprinses, die de heersende koningin van het achtuurjournaal, Sacha de Boer, zou moeten gaan opvolgen. Voor de buitenwereld leek het allemaal spannend, maar de NOS was al geruime tijd zeker van hun besluit: Annechien zou de nieuwe (nieuws)koningin gaan worden van het immens bekeken achtuurjournaal.

En, ik moet eerlijk zijn, ze heeft er zich met een ontspannen vorm van allure doorheen geslagen. Dit klinkt misschien ietwat negatief, maar geloof maar dat ze zich op hét moment van de waarheid allesbehalve ontspannen voelde. Annechien is namelijk, naast onze nieuwe koningin van het achtuurjournaal, ook gewoon een mens.

Door alle media-aandacht die aan haar inhuldiging vooraf gingen, leefde ze onder een vergrootglas. Het Nederlandse Journaalliefhebbende volk, ging zich verdiepen in de achtergronden van Annechien en haar goed in de gaten houden. Ze kon zich, sinds de aankondiging van de abdicatie van ex-nieuwskoningin Sacha, geen misstap veroorloven. Eenmaal in het keurslijf van de, enigszins stijve, NOS, ging Annechien een gouden kooitje in. Een gouden kooitje dat onder het stof vandaan moest worden gehaald, want haar voorgangster hield het geruime tijd vol op de troon, in de kooi die achtuurjournaal heet.

Met het wegvegen van het stof en het oppoetsen van het langzaamaan weer blinkende goud, poetste ze ook haar eigen verleden weg. Een verleden dat bestond uit journalistiek bedrijven op een ontspannen en minder serieuze manier. Op slag werd ze van een onbevangen journalistiekmeisje op gympen, dat graag verslag deed van bijvoorbeeld popfestivals en andere festiviteiten in het land, een volwaardig en serieus te nemen nieuwsmevrouw met status en macht. Dat ze jarenlang als Jakhals bij De Wereld Draait Door functioneerde, en daar vaak NOS-achtuurjournaal onwaardige televisie voor bedreef, heeft de NOS met het beste soort Tipp-Ex van haar CV weten weg te werken. En haar, soms met alcohol gepaard gaande, nachtelijke uitstapjes in het centrum van Utrecht of Amsterdam, worden haar vergeven. Ze gaven haar een kans. Ze had de X-factor. En het grote, altijd en overal een gezouten mening over hebbende, Nederlandse volk, moest het allemaal nog maar eens zien. Want we waren immers zo solidair en vertrouwd geraakt met en aan onze aftredend achtuurjournaalkoningin, Sacha.

Maar na haar eerste uitzending, als nieuwe vorstin van het ook al zo vernieuwde achtuurjournaal, is kritisch kijkend Nederland overtuigd. Overtuigd van het feit dat Annechien de aangewezen persoon lijkt te zijn om deze zware last, en alle bijbehorende verplichtingen die het presenteren van het achtuurjournaal met zich meebrengt, te kunnen dragen. Duizenden verschillende, en vooral negatieve, meningen van het Nederlandse publiek over de vernieuwing (ook wel “verruwing”) van het Journaal in het algemeen, worden met de komst van Oueen Annechien onmiddellijk in de kiem gesmoord. De flitsende leader, het introgeluid met verschillende tonen erin, het lopend presenteren en de diverse soorten achtergrondbeelden met iPad-achtige druktoetsen werden sinds hun introductie veelbesproken en veelal verguisd door het kijkend publiek.

Sinds Annechien de hoffelijke presentatieklus in de vernieuwde NOS-studio op zich heeft genomen, lijkt alles op zijn plek te vallen. De verfrissende vernieuwingen lijken op haar imago gemaakt te zijn. Het imago van de frisse, zelfbewuste en plichtsgetrouwe moderne mens. De NOS gaat gelukkig duidelijk met zijn tijd mee, met Annechien als waardige frontvrouw. De vroegere Jakhals is getemd, de gouden kooi verdwijnt, de vergrootglazen worden weggelegd en de NOS kan opgelucht ademhalen met hun (ver)nieuwe(nde) nieuwsvrouw.

Leve de nieuwe koningin! Hoera, hoera, hoera!