Arbeiders aller landen

Binnenkort liggen de aardbeien en asperges in de kassen en het veld te rotten dankzij Geert Wilders en zijn vreemdelingenhaat, alsmede de Nederlandse cao-correctheid. Volgens een reportage op BNR is er in Duitsland al een groot probleem ontstaan omdat Polen niet langer bereid zijn om daar te komen werken voor een hongerloontje.

In “Brexit Old England” moeten de Britten binnenkort zelf weer het land op om hun strawberry fields te redden. In Nederland is er nog een vreemdere reden die de Polen werkschuw maakt. Alle Polen die ik ken zijn aardige harde werkers. In de bouw staan ze om 7 uur voor je neus en werken door tot 6 uur ’s avonds. Koffiedrinken laten ze aan hun Nederlandse collega’s over en lunchen doen ze het liefst staand. Een zesdaagse werkweek van zo’n 65 uur is hun ideaal. Drie maanden hard werken en dan weer terug naar Polen waar ze ook hard werken om met hun in het Westen verdiende geld hun eigen huis (af) te bouwen.

In vergelijking met Engeland, die er een hele Brexit voor heeft verzonnen, pakt Nederland het slimmer aan om de Polen weg te jagen. Naast de stemmingmakerij van Wilders nemen we de Polen onder vuur met… de cao. Polen mogen niet langer dan 38 uur werken voor het minimumloon binnen de cao in de tuinbouw. Goed voor die arme Polen en goed voor de werkgelegenheid van ons eigen volk, hoewel daarvan maar weinig mensen bereid zijn om aardbeien te gaan plukken of asperges te steken.

Maar wat moeten die Polen met al die vrije tijd? In de stinkende kamertjes waar ze met zijn achten verblijven naar een Poolse zender turen? Veel Nederlanders spugen een beetje op Polen. In het gros van de cafés zijn ze weinig geziene gasten.

We leven in één wereld. Een wereld waarin het gros van de mensen liever geen vies of zwaar werk doet. Waarom omarmen we die Polen, Bulgaren en Roemenen dan niet? Waarom laten we Syriërs (ook een volk van harde werkers) werkeloos een paar jaar in een opvangkamp zitten om de meest achterlijke feitjes over Nederland te leren tijdens hun burgerschapcursussen.

Eigenlijk verdienen we geen aardbeien op ons bord of asperges in onze soep zolang we zo onvriendelijk blijven tegen – overigens grotendeels – superaardige mensen. Als er straks schaarste ontstaat stel ik voor dat we in ieder geval PVV stemmers deze aardbeien ontzeggen.