Arme ouders, arme kinderen

Tot vervelens toe worden ouders dezer dagen geprest om zich met hun kinderen te bemoeien, op de basisschool, maar ook in het voortgezet onderwijs. Er zijn nu zelfs cursussen voor ouders van kinderen in de brugklas, om ze te begeleiden. Arme ouders, arme kinderen.

De ouders moeten thuis opletten of de kinderen goed gedijen op de nieuwe school, de kinderen moeten er met hun leraren en hun klasgenoten zelf hun weg vinden. Ik herinner me een avond met mijn vader, die radeloos probeerde mij te helpen met wiskunde. Tegen mijn wil, want hij snapte de methode van mijn wiskunde-onderwijs helemaal niet meer. Die was namelijk grondig anders dan die uit zijn schooltijd. Hij dreef zichzelf en mij tot wanhoop. Ik wou het zelf doen, hij wou en zou mij ‘helpen’.

En zo is het nog steeds. De do’s en don’ts van de scholieren van nu zijn totaal anders dan die van hun ouders. En ook zonder ouderlijke inspanningen moeten kinderen het zelf rooien op school. Dat is altijd zo gegaan en zo moet het ook. Hou toch op met opgedrongen schoolgemoeienissen door ouders. En ouders, laat die kinderen met hun zware rugzakken hun eigen boontjes doppen. Daar worden ze groot van.

Dit stuk verscheen eerder op de weblog van Hanneke Groenteman