Asielzoekers: je kunt ze moeilijk als slaven verkopen

De laatste dagen bemoeit zich een aantal wijsneuzen met het asielzoekersdebat, die allen beweren dat het naïef is om voor onbeperkte toelating te pleiten. De wijste wijsneus van dit gezelschap is professor Paul Scheffer, die afgelopen week weer een stuk in de NRC schreef van grote omvang a la zijn Multiculturele Drama van het jaar 2000. Puntsgewijs gaat de geëngageerde geleerde de vertogen na waar een ruimhartige opvang bepleit wordt.

Aan al die vertogen mankeert wel wat meent Scheffer, die – bleek in Buitenhof – ook denkt dat Nederland iets zou moeten doen om de tegenstelling tussen Merkel en Orban te overwinnen. Eigenlijk pleiten deze wijsneuzen voor een soort grenzen dicht met een menselijk gezicht. En dan? Verder dan de zinledige mantra ¨Opvang in de regio¨ komt niemand.

Laten we eens een stap terug treden en bekijken welke mogelijkheden Europa heeft om de confrontatie met deze problematiek aan te gaan. Ze zijn in het verleden allemaal wel eens toegepast.

1. Zet de mitrailleur er op ze zodra ze zich melden. Laat ze verdrinken in zee, laat ze omkomen van de honger in de steppe of in andere dorre gebieden 2. Selecteer de bruikbare mannen en vrouwen. Verkoop die als slaaf en verdeel de opbrengt over de belastingbetalers 3. Breng ze onder in militaire kampen. Train ze. Bewapen ze. Stuur ze terug om met onze steun de gronden te heroveren vanwaar ze verdreven zijn. Wie weigert, krijgt geen asiel, of eventueel 1 of 2 4. Geef ze een nieuw vaderland 5. Vang ze op

De zaak is nu dat de Europese landen in de loop der eeuwen een ethische revolutie hebben doorgemaakt. Optie 1 en 2 vindt U in ieder geval misdadig en optie 3 van het invasieleger waarschijnlijk ook. Punt vier lijkt aantrekkelijk, alleen er zijn geen lege vaderlanden. Israël is een feit en het heeft bestaansrecht nu het er eenmaal is maar dit experiment leent zich niet voor herhaling. Zo is het wel genoeg geweest.

Alleen opvang is in overeenstemming met de standaarden van onze samenleving en van onze uiteenlopende levensbeschouwingen. We zijn niet meer van de genocide en je kunt ze kwalijk als slaven verkopen, zo vinden wij. Toch brengt alles wat met grenzen sluiten te maken heeft, in de praktijk verschijnselen dichterbij die lijken op optie een en twee. Kijk naar de omgeslagen boten. Merk op hoe Syrische meisjes voor een hand flappen ongezien worden uitgehuwelijkt aan de eerste Turk die zich meldt. 

We zitten met een gewetensprobleem en we weten het. 

‘Wat moet er dan gebeuren, meneer van der Horst?’ Dat weet niemand. Wat ik wel weet, is dat we te maken hebben met een nationale crisis. Deze mensen komen. Ze blijven komen en we willen niet dat ze doodgaan. Je bent er niet door beschuldigend naar de overheid te wijzen die het allemaal niet zag aankomen of zo. In een nationale crisis is er tot in de haarvaten van de samenleving overleg. Dan gaat het bijvoorbeeld over vragen als: hoeveel extra bussen en/of sportvelden hebben wij nodig voor de nieuwe bewoners? Kunnen we dit gebruiken om de scholen in de kleine kernen open te houden? Dus niet zoals in Beverwaard: rot op met je kringloopcentrum want er moeten asielzoekers in, maar: welke investeringen heeft Beverwaard nodig voor het nieuwe elan dat de hele wijk nodig heeft nu er ineens een paar honderd nieuwe inwoners bij komen. Hoe lossen we de groep nieuwkomers zo op in onze maatschappij dat ze er onderdeel van worden in plaats van eilandjes van heimwee te vormen?

Het zou enorm helpen als de Europese leiders met hetzelfde gevoel voor urgentie en dezelfde oplossingsgerichtheid te werk gingen. 

Je kunt natuurlijk ook blijven zeuren en zeiken en wijsneuzen en demonstraties houden en scanderen van ¨AZC Nee¨. Dat zijn allemaal varianten op als een konijntje verlamd staan in het schijnsel van een koplamp, want je weet AZC Nee of Grenzen Dicht staat gelijk met dood door schuld.

Zoveel geweten hebben de meeste mensen nog wel. Daar willen ze niet verantwoordelijk voor zijn.

Of toch? Is het zover met ons gekomen?

Beluister dit opiniestuk hier 

Volg Han ook op Twitter

Het nieuwste boek van Han is De Mooiste Jaren van Nederland (1950-2000)