Belachelijk Facebook-onderzoek

Je werkt aan de universiteit en je moet dus regelmatig onderzoek doen, want dat is in wezen je werk: onderzoeken en les geven. In de universitaire hiërarchie staat les geven een stuk lager dan onderzoeken. Maar ja, onderzoek is ook weer niets waard als je het niet publiceert. Dat moet in een echt wetenschappelijk tijdschrift, want hoewel een stukje in de krant honderd keer zo veel mensen bereikt, telt uiteindelijk alleen een artikel dat in een vakblad verschijnt. Daar word je beoordeeld door je eigen soort.

Een presentatie op een wetenschappelijk congres is al een opstapje, maar dat is niet zo geweldig als een publicatie in zo’n tijdschrift en dan hoop je maar dat het geaccepteerd wordt in één van de toptijdschriften. Je prestige, je carrière en je inkomen zijn daarvan afhankelijk.

Stel je nu voor dat er in februari een wetenschappelijke conferentie is over Computer Supported Coo perative Work and Social Computing . Gossie, wat een interessante bijeenkomst. Wat zou je daar voor interessants kunnen presenteren? Verdorie, iets over Facebook, want dat interesseert iedereen. En een onderzoek daarover is gemakkelijk te doen. Je stuurt iets uit via Facebook en mensen kunnen dat dan zelf invullen en aan je terugsturen. 165 mensen, dat is wel genoeg. En dan doe je bijvoorbeeld een onderzoek naar beschamende ervaringen op FB. Dat vindt iedereen interessant en je helpt de wereld er enorm mee. Bijvoorbeeld iets over een foto die gepost is waarop je dronken bent of in je neus peutert. 

Oei, wat een opvallende dingen komen er uit je onderzoek : mensen die in het dagelijks leven graag zo goed mogelijk voor de dag komen voelen zich het ellendigst als ze gênante dingen meemaken op Facebook. Dat is verrassend zeg. Wie had dat nou kunnen denken? Daar haal je de media wel mee.

Maar nu nog even een ingewikkeld klinkende verklaring erbij bedenken. Iets over de verschillende rollen die je in het leven speelt. Bijvoorbeeld dat je iemand anders bent bij je vrienden dan bij je ouders of op je werk. Ja natuurlijk! En op Facebook kun je dat allemaal niet meer van elkaar gescheiden houden.

Bij een goed onderzoek worden altijd nog een aantal conclusies en aanbevelingen gegeven zodat de lezers niet het gevoel hebben dat je het onderzoek maar zo’n beetje zonder duidelijke reden hebt gedaan. Dus dan waarschuw je de lezertjes dat ze goed op hun privacy moeten letten, goed moeten leren hoe je een tag van een foto die je niet bevalt kunt halen en vrienden van vrienden kunt blokkeren.

Je vindt je onderzoek zo geweldig dat je het ook nog via de persdienst van je universiteit twee maanden voor de conferentie plaatsvindt laat verspreiden. Het is immers breaking news!  Het hypen van gebakken lucht van gebakken lucht. En je hebt helemaal niet door dat je jezelf voor schut zet, dat er eigenlijk eens iemand zou moeten zijn die onderzoek doet naar wanneer onderzoekers zichzelf belachelijk maken, een verklaring geven waarom dat toch steeds gebeurt en dan wat tips leveren hoe je dat kunt voorkomen.

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Het vorige Gezonde Weetje van de Dag:  OMG, dit meen je niet

Het nieuwe boek van Ivan Wolffers is: Het gezonde lifestyleboek