Beledigd tot op het bot

Nabil Ayouch en hoofdrolspeelster Loubna Abidar hebben ernstige doodsbedreigingen ontvangen, als gevolg van hun betrokkenheid bij de film Much Loved, die het leven van drie prostituees in Marrakesh portretteert. De film wordt gezien als een belediging voor de religieuze en culturele waarden in Marokko. Want de film zou té pornografisch zijn. Woedende reacties van Marokkaanse burgers op social media spreken dan ook boekdelen en veroordelen de film die, ‘Marokkaanse vrouwen in een kwaad daglicht stelt.’

“Ik gaf mijn kinderen beschimmeld brood. Zelf at ik niet, zodat ze genoeg te eten hadden.”

In een interview met  Al Jazeera , zegt de Marokkaanse mensenrechtenactivist Khadija Riyadi:

Volgens recente statistieken is een grote meerderheid van de sekswerkers weduwe of gescheiden vóór de leeftijd van 24. Zij hebben vaak weinig opties om geld te verdienen.

Als het gaat om de film Much Loved, dan horen we heel veel over de ‘schande’ van de film, maar heel weinig over het onderwerp ‘gescheiden vrouwen’.

Empirische studies zijn niet nodig om aan te tonen dat gescheiden vrouwen, vooral in de MENA-regio (Midden-Oosten en Noord-Afrika), vaak helemaal onderaan eindigen op de sociale ladder. Ze worden gestigmatiseerd en komen in een uitzichtloze positie waar ze zelf zeker niet voor hebben gekozen. Vaak dragen ze alle verantwoordelijkheid voor de opvoeding van de kinderen.

Hypocrisie versus Morele Waarden Onlangs sprak ik met drie alleenstaande moeders in Nederland over hun leven, met in mijn achterhoofd het idee om ooit een boek te schrijven over dit onderwerp. De verhalen van deze jonge vrouwen waren hartverscheurend.

Een van de moeders vertelt geroerd over haar financiële situatie, namelijk dat ze uit wanhoop weleens heeft gedacht aan prostitutie:

Als ik mijn kinderen niet meer kan voeden, dan sluit ik het niet uit.

Een andere moeder legt uit dat ze tijdens haar huwelijk niet mocht werken van haar man. Nu heeft ze veel moeite met het vinden van een baan, omdat ze als huisvrouw lang uit de arbeidsmarkt is geweest. Haar ex-man liet haar achter met torenhoge schulden en de volledige zorg voor de kinderen. Ze vertelt:

Ik gaf mijn kinderen beschimmeld brood. Zelf at ik niet, zodat ze genoeg te eten hadden.

Gescheiden vrouwen komen voor veel uitdagingen te staan. Niet alleen hun economische situatie verslechtert, maar ze worden ook plotseling geconfronteerd met ‘een veranderde sociale omgeving’. Een van de moeders vertelt:

Toen ik getrouwd was, bezocht ik altijd iedereen. Ook hielp ik zoveel mensen als ik kon. Na mijn scheiding bezocht niemand ons nog. De kinderen en ik worden niet meer uitgenodigd, gewoon omdat ik de status van getrouwde vrouw verloor.

Gescheiden vrouwen – The Not Much Loved Alsof hun ellende niet genoeg is, worden veel gescheiden vrouwen geconfronteerd met sociale stigma’s. Ze voegen niets anders toe dan nóg meer lasten. Een van de alleenstaande moeders zegt:

Mensen twijfelen opeens of ik nog wel een moslim ben. Ze roddelen de hele tijd en teren op mijn ellende. Sommige roddelaars werken zelfs als vrijwilliger in de moskee. Niemand binnen mijn gemeenschap, noch de moskee, heeft ooit aan mijn deur geklopt om te vragen hoe het met ons gaat.

Gescheiden vrouwen in de MENA-regio zijn vaak op zichzelf aangewezen en worden geconfronteerd met de realiteit van een samenleving die hen nauwelijks tolereert. En welke hulp verschaffen al die gemeenschappen, die wel van anderen verwachten dat ze leven volgens de juiste moraal? Geen hulp, geen enkele hulp! Roddelen, denigreren en het gevoel geven dat ze ongewenst zijn.

“Jou helpen?! Zoek het lekker zelf uit! Maar oh, wee, als wij iets zien of horen dat ons niet aanstaat, dan staan we allemaal vooraan om je te veroordelen!”

Simpelweg omdat deze vrouwen niet meer getrouwd zijn. Omdat ze geen ‘economische waarde’ meer hebben zijn ze ‘waardeloos’.

Het leven is als een film die niemand heeft gezien, maar waar iedereen wel een mening over heeft. Iedereen heeft een mening over gescheiden vrouwen, maar niemand kent de details van hun spijkerharde realiteit.

Hypocrieten zijn blijkbaar alleen in staat om met een vinger naar de ander te wijzen, ondertussen slaan ze hun eigen morele verantwoordelijkheid volledig in de wind.

Dit artikel werd eerder gepubliceerd op Morocco World News.