Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Benin 5 (slot)

  •  
31-05-2010
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
BNNVARA fallback image
Ik ben niet meer in Benin.
De eerste fase van mijn onderzoek naar de mogelijkheden om hier een internet praktijkopleiding op te zetten zit er op. Ik blik terug op de laatste dagen. Razzack laat me Ouidah zien. De stad van de voodoo en de geschiedenis van de slavernij. We staan aan de kust voor een indrukwekkend monument, de Poort van ‘No retour’, Hierdoor liepen de slaven in de richting van de zee, stapten in de boten en verdwenen langzaam uit zicht. Om daarna nooit meer terug te keren. De gedachte daaraan gaat je door merg in been.
’s Miidags zijn we in Cotonou. Na een bliksembezoek aan een krankzinnig grote en ultramoderne supermarkt waar ik toevallig tegen mijn lievelingsyoghurt oploop, ga ik met mijn collega Marijke naar de SNV. Een Nederlandse hulporganisatie. Hier staat een vrolijke zwarte vrouw uit Washington aan het hoofd. We bespreken een idee om een serie programma’s voor vrouwen te gaan maken. Ik teer op enige ervaring, onder andere uit de tijd dat ik bij de Vara chef was van het feministische programma ‘Hoor haar’. Ik lever een reeks suggesties. Wordt hopelijk vervolgd. Op de terugweg maken we op de snelweg in het donker een ongeluk mee. Een man rijdt zonder lichten aan en zonder uit te kijken vrij plotseling van links de snelweg op. De zijspiegel van Marijke’s auto gaat naar de maan en de linkervoorkant raakt ook behoorlijk beschadigd. De man blijkt niet verzekerd tegen dit soort ongevallen en zegt geen geld te hebben om de schade te betalen. Als hij schuld zou erkennen. In zo’n geval kun je niet veel anders doen dan je verlies nemen.
In het hotel ben ik al dagen de enige gast. Ik word dagelijks door een stuk of tien personeelsleden verzorgd. Dat geeft een enigszins  opgelaten gevoel. Ze draaien een standaardrepertoire of met vaste vragen en en aantal vaste gerechten die goed gekookt worden. Ik eet veertien dagen sla. ’s Middags en ’s avonds. Onder het motto: ‘crudité, égalité, fraternité’. Ik zeg dat ik de andere porties – rijst en vlees – veel te groot vind, maar ik blijf grote porties krijgen, Een ober probeert houten voorwerpen aan mij te slijten. Tegen de muur vlak onder het TV toestel lopen vier hagedissen omhoog. Ben benieuwd of ze op het hoofd van de in beeld verschijnende langdradige politicus kruipen? Ze lijken niet erg een politiek geneuzel geïnteresseerd.
Mijn eerste onderzoeksperiode loopt ten einde. Ik heb met achttien mensen gesproken, met een aantal van hen meerdere keren. En soms meerdere uren. Gaandeweg kreeg ik steeds meer dossiers te zien. Mijn eerste plan beslaat 10 pagina’s plus vele bijlagen. De presentatie op vrijdagmiddag begint twee uur te laat, maar als iedereen er is trekt men er wel ruim de tijd voor uit. Ik begin te zeggen dat intelligente mensen de chaos aankunnen. Vervolgens neem ik kort een aantal nieuwe mediaontwikkelingen door en geef voorbeelden van nieuwe toepassingen. Het gaat over dingen als ‘crossmedialité’; connected TV; de 3D evolutie en ‘smooth streaming’. Ik ontvang (beter laat dan nooit) een visie van de webmaster van de organisatie (APM), Sessie, op zijn internet-onderwijsideeën, die ik in de volgende versie van het plan zal verwerken. Hij denkt dat de opleiding ongeveer € 35.000 per jaar gaat kosten. Dat moet ik nog zienTijdens de presentatie, voorgezeten door de zeer ervaren en charismatische Soulé Issiaka, wordt ook veel gelachen. Over het woord ‘Grand Popo’ (zo heet een plaats in Benin) en om mijn laatste aanbeveling om er in hotel voor te zorgen dat er voortaan zout uit de zoutvaatjes komt. Mijn belangrijkste conclusies zijn: 1. De animo voor het webcenter is groot, maar als ik vraag wat men daar wil leren, vis ik in het duister. 2. We hebben nog geen goed beeld van de kosten, nodig voor het opstellen van de begroting. 3. We moeten verder zoeken naar commerciële sponsors voor het project. 4. De technische infrastructuur in Benin is erg kwetsbaar.
Tijdens een wandeling in de botanische tuin van Porto Novo, vlak naast het parlement, bespreek ik mijn verbijsterende ervaringen van de vorige avond met mijn nieuwe vriend Razzack. Hij vertelt hoe veel toenaderingspogingen door wanhoop en armoede zijn ingegeven. Elize, een van de serveersters in de hotelbar tegenover het hotel, heeft mij verteld dat de meeste mannen in Porto Novo twee of meer vrouwen hebben. Razzack geeft wel toe dat polygamie hier normaal wordt gevonden, maar vindt haar voorstelling van zaken overdreven. We maken een foto van een prachtige grote houten hond die op onze hond Flip (thuis in Holland) lijkt. Zo’n ervaring als de afgelopen twee weken noem ik altijd een les in nederigheid. Ik keer hier graag terug om de samenwerking nog wat meer gestalte te geven. Politici die ontwikkelingssamenwerking willen kortwieken of stopzetten moeten zich schamen.

Meer over:

opinie, wereld
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.