Bent u al geblockt door Sander Schimmelpenninck?

Sander Schimmelpenninck liet er op Twitter geen misverstand over bestaan. Hij blockt wie hij wil en daarmee basta. Hoewel, toen ik de harde woorden op me liet indalen begon ik toch wel een beetje te twijfelen want zijn verklaring leek zichzelf te ondermijnen. Niet alleen omdat hij wilde verantwoorden waarom hij zich niet hoefde te verantwoorden. Roerend in mijn koffie dacht ik er over na. Hoe weet je dat er boos gereageerd wordt op een block? Ik bedoel, het hele idee van een block is toch dat je nooit meer iets van zo’n persoon wilt zien? Laat staan dat je er weer op gaat reageren. Tegen theetijd gaf ik het op een antwoord te vinden. Sociale media werkten weer eens als Pacman voor gedachten, je kunt ze eindeloos blijven opruimen.

Toen internet opkwam werd het medium gezien als paradijs voor vrije meningsuiting. Iedereen zou voortaan alles kunnen zeggen. Censuur werd onmogelijk. Dat bleek grotendeels waar, al bleef het paradijs ook nu weer uit. De problemen begonnen omdat de visie in bepaalde kringen gepaard ging met de misvatting dat er dan ook naar iedereen geluisterd moet worden. We hebben daar onder meer de wederopstanding van het populisme aan te danken.

Het jongste resultaat is de zendmachtiging voor de omroep Ongehoord Nederland. De naam is een aanklacht van hen die vinden dat ze recht hebben op aandacht, niet toevallig een overeenkomst met dreinende kleuters. Ik had nog even de hoop dat ze hun eerste radioprogramma Niemand Luistert zouden noemen. En dat dat dan een selffulfilling prophecy zou worden. Niet dat zoiets verlossing brengt want vervolgens zullen ze daar weer verbolgen over worden. Rancune is hun perpetuum mobile.

Of het nou door die opvatting komt of door de aard van het medium maar sociale media bestaan bij de gratie van het aanjagen van ergernis. Correctiedrift is een van de meest voorkomende aandoeningen in het gedigitaliseerde sociale verkeer. Kijk maar wat je nu aan het lezen bent. Dat is opvallend omdat het corrigeren van anderen in het gewone sociale leven weinig voorkomt. Sterker nog: het is iets waar de meeste mensen bang voor zijn. Personen die anderen corrigeren worden in de sociale omgang veelal als onaangenaam ervaren. Online levert het juist een heldenstatus op en voedt daarmee de drift. Zie Schimmelpenninck die fier aankondigt dat hij zich niks aantrekt van hen die zich niks van hem aantrekken.

Verder heeft Schimmelpenninck natuurlijk gelijk. Blocken is een adequate vorm van personalisatie. Je tijdlijn op Twitter of andere sociale media is van jou. Het is immers ook jouw tijd die er door verslonden wordt. Maar het is ook internet, de wereld waar alles vaak precies andersom is. En blocken betekent dan al snel dat je er over door blijft gaan. Dat moet ook wel want wie te effectief blockt en filtert houdt niks meer over om zich aan te ergeren. En wat heb je dan nog aan sociale media?