Beste NRC, u bent twintig bruggen te ver gegaan

Geloof me, als intensief internetgebruiker kom ik regelmatig een zogeheten Godwin (elke discussie loopt uit op een verwijzing naar de Tweede Wereldoorlog) tegen. Van vluchtelingen die volgens Facebook-gebruikers ‘in kampen gestopt moeten worden’, tot supporters van een voetbalclub die te pas en te onpas worden uitgemaakt voor Joden, al dan niet in combinatie met verschillende ziekten.

Toch heeft het voor mij een aanzienlijke lange tijd geduurd voordat ik het eens was met een dergelijke vergelijking naar de donkerste periode uit de vorige eeuw. Tot afgelopen woensdag, om precies te zijn.

Ik ben zelf het middelste kind thuis, met twee oudere broers en twee jongere zusjes. Van die twee prachtige meisjes, overigens een twee-eiige tweeling, heeft de oudste downsyndroom. Voor mij is ze niks anders dan mijn andere broers en zusje, ze vergt enkel en alleen wat meer aandacht en zorg.

Omdat het contrast tussen mijzelf en de doorsnee nuchtere Nederlander op dat vlak ( ‘Heb je een zusje met downsyndroom? Dat zal wel lastig zijn zeker?’ ) zo ontzettend groot is, kan ik me ook verschrikkelijk ergeren aan een Niet Invasieve Prenatale Test (NIPT-test), waarmee kan worden vastgesteld of een foetus het Syndroom van Down heeft of niet. Begrijpelijk voor jonge ouders die een ‘normaal’ kind willen, minder begrijpelijk voor – de ouders van – kinderen met Down. Zijn hun kinderen dan niet gewenst?

Denkend dat dergelijke uitspraken en tests niet meer van deze tijd zijn, schrok ik dan ook enorm toen ‘kwaliteitskrant’ NRC met een artikel kwam waarin zorgvuldig wordt uitgerekend hoeveel een kind met downsyndroom kost in zijn of haar leven. Uitkomst: één tot twee miljoen euro.

Lieve NRC, niet doorvertellen, maar wisten jullie dat mensen met het Syndroom van Down toch wel degelijk mensen zijn? En dat we als fatsoenlijke mensen geen prijskaartje hangen aan het leven van andere mensen? Ik dacht dat alleen de geldwolven bij verzekeraars dat deden (70 tot 80 duizend euro per jaar, volgens de QALY-schaal), maar blijkbaar vindt uw krant het zich goed recht 20.000 Nederlanders die toevallig een chromosoom meer hebben, over een kam te scheren.

Ik hoop dat u zich dan ook met het schaamrood op de kaken beseft dat de eerdergenoemde Godwin hier dan ook zeker op zijn plaats is. Gelukkig verscheen via sociale media een stortvloed aan verontwaardigde reacties op uw artikel, met als meest treffende een verkiezingsposter van de NSDAP: een man in een rolstoel met het bijschrift ’60 000 Duitse mark kost deze erfelijk zieke tijdens zijn leven. Landgenoten, dat is ook uw geld!’ Ziet u de gelijkenis?

Mijn inmiddels 16-jarige zusje kan verdomde goed lezen, dus ik was blij dat er geen NRC in de buurt was. Ervan uitgaande dat dit een dom foutje was, ben ik benieuwd of de kritiek ook uw hoofdredactie heeft bereikt, en of er wat met de ontvangen kritiek gaat gebeuren. Vooralsnog heeft u dan ook een paar flinke minpunten bij mij. Weet u dat goed te maken?