We moeten beter leren omgaan met de vrijheid van meningsuiting

En ja hoor, daar waren ze weer. Leon de Winter en consorten, druk twitterend om een terreurdaad, triomfantelijk in hun gelijk. Een gelijk dat logischerwijze andermans ongelijk zou moeten zijn. Want inderdaad, niemand behalve zij had een nieuwe aanslag in West-Europa voorspeld. En niemand dan zij maakt zich er druk over, betreurt de doden. Links vind Charlottesville veel belangrijker.

En oh ja, dat incident in Amsterdam een paar weken terug: ook dat was terreur, dat was nu wel duidelijk. Alleen de laffe Nederlandse autoriteiten geven het niet toe. Hoewel hij door Jan Roos ver overtroffen werd in smakeloosheid; De Winter kan niet stoppen ironische berichten met de wereld te delen over ‘verwarde diabetici’.

Maar, zo lazen wij, al een dag eerder in zijn column in De Telegraaf: daar mogen wij niets van zeggen. We mogen hem, Jan Roos, noch overigens Donald Trump, noch wie het ook is die het ‘niet met linkse politiek en linkse media eens is’ aanspreken. ‘De demoniseer-machine draait op volle toeren’. En uiteraard: hij is slachtoffer.

‘Aan Voltaire wordt de volgende uitspraak toegeschreven: “Ik ben het niet eens met wat u zegt, maar ik zal uw recht het te zeggen tot de dood toe verdedigen.” We leven in een tijd waarin bijna alle traditionele media dat principe, de hoeksteen van de open en vrije samenleving hebben verraden,’ aldus De Winter. Laat helder zijn: moreel gesproken mogen wij hem niet tegenspreken.

Dat De Winter de man was die ooit Theo van Gogh voor de rechter sleepte omdat hij iets naars over hem geschreven had, mogen wij niet te berde brengen. Dat zou flauw zijn. Noch mogen wij op zijn vele tweets en uitingen wijzen, waarin hij de islam lijkt te demoniseren, of minimaal, laat ik voorzichtig zijn, lijkt te veralgemeniseren tot een gevaarlijke fundamentalistische stroming. (Waarbij hij mij soms doet denken aan Hans Jansen, de arabist die Tofik Dibi bij het programma Pauw & Witteman antwoordde dat Dibi geen moslim was, toen Dibi desgevraagd vertelde als moslim in een gematigde islam te geloven.)

Wij moeten stoppen rechts Nederland te demoniseren, de Koran verbranden in naam van Voltaire. Wij, wegkijkers , wij dienen nederig ons ongelijk te bekennen en de verwarde man uit Amsterdam zijn insulinespuit af te nemen en op te sluiten in de donkerste kerkers van Slot Loevenstein.

Het brengt ons weinig verder. De Winter kan beledigen, Youp kan beledigen, Wilders kan beledigen, Freek de Jonge kan het, we kunnen allemaal beledigen. En we mogen dat. Met dank aan de vrijheid van meningsuiting. Zoals De Winter zijn slachtofferschap mag uitdragen, zoals zelfs de president van de Verenigde Staten, de ‘machtigste man ter wereld’, zijn slachtofferschap, zijn grote lijden onder het juk van de media, op Twitter en op persconferenties uit mag dragen en zoals wij allen ons slachtofferschap claimen mogen. Wij mogen dat recht zelfs aan anderen willen ontzeggen, zolang wij dat niet daadwerkelijk doen. Wij mogen boeken verbranden, we mogen daar in respons schande over spreken. Wij zijn vrij in onze woorden.

Ja, ik zal vechten voor het recht van De Winter en de zijnen om hun mening te uiten, hoezeer ik mij er ook aan erger, en hoezeer ik soms twijfel of zij ook vechten voor het mijne.

Maar soms vraag ik mij af of wij niet allen slachtoffers van onze eigen vrijheid zijn, van ons grootste goed. Van ons gebrek aan discipline, althans, om er verantwoord mee om te gaan zoals met ieder machtig wapen. Ons onvermogen gepast te zwijgen.

Soms denk ik dat wij daar verplicht les in zouden moeten krijgen, in plaats van over de tekst en de muziek van het Wilhelmus. En daarna vraag ik mij af: maar van wie? Voltaire kunnen wij niet meer vragen.

 

Foto: CC  N G