Betuttelracisme

Een bevriende filmmaker van PvdA-huize verzuchtte laatst aan de kroegtafel tegen mij: “Geen satire over de islam willen maken? Dat is een typisch geval van betuttelracisme.” Ik kende de term niet, maar begreep instinctief wat hij ermee bedoelde. Dit soort fenomenen in een definitie vatten, valt niet mee, maar ik zie er de laatste tijd zoveel voorbeelden van, dat ik het – met zijn permissie – toch wil proberen.

Betuttelracisme is de vooral in progressieve kringen levende gedachte dat etnische en vooral religieuze minderheden bestaan uit arme, achtergestelde mensen die door beschaafde, welopgeleide Nederlanders geholpen moeten worden omdat zij er anders niet komen. Hierbij moet zoveel mogelijk rekening worden gehouden met ‘allochtone’ normen en waarden (althans, wat wij denken dat dit zijn) en men moet hen zo weinig mogelijk als verantwoordelijke volwassenen, maar meer als een soort nobele wilden of wispelturige kinderen behandelen. Het is een soort continue positieve discriminatie, liefst op zoveel mogelijk vlakken van het leven.

Zoals gezegd, definities zijn lastig. Zij dekken nooit helemaal de lading of niet alle lading of juist te veel lading. Het is net als met liefde of kunst: moeilijk te omschrijven, maar je herkent het als je het ziet. Vandaar dat ik u graag een paar recente voorbeelden geef om duidelijk te maken waar het begrip betuttelracisme voor staat en waarom het zo’n verwerpelijk fenomeen is.

Het is te vroeg voor satire over de islam De filosoof Mihai Martoiu Ticu wijdde dinsdag een heel artikel aan deze gedachte. Zonder in te willen gaan op de stropoppen in zijn stuk (zij zijn al vakkundig verbrand in de reacties) of op het feit dat de auteur lijkt te denken dat ‘Marokkaan’ en ‘moslim’ synoniemen zijn, moet ik toegeven zelden een mooier voorbeeld van betuttelracisme te hebben gezien: Moslims zijn zielige underdogs (zijn zij dat ook in landen als Turkije, Egypte, Saoedi-Arabië of Pakistan, Mihai?) en daarom moeten wij het ze niet zo moeilijk maken met ingewikkelde zaken als humor of satire. Ze hebben het toch al zo moeilijk. Je zult verdomme een hoogopgeleide, succesvolle moslim met een geweldig gevoel voor humor zijn en zoiets moeten lezen! “Nee, Hafid, over jouw geloof maken we geen grapjes, want daar ben jij nog niet klaar voor. Bovendien wordt jouw nichtje Habiba dan straks niet meer aangenomen bij haar sollicitatiegesprek.” De Profeet (vzmh) zou zijn baard uitrukken bij het horen van zoveel betutteling tegenover zijn volgelingen.

Vrouwen in Marokko zijn nog niet toe aan abortus Toen de abortusboot begin oktober vorig jaar Marokko aandeed, was de wereld te klein. Zelfs feministen worstelden met zichzelf over wat zwaarder woog: hun ooit zo sterke principes over het zelfbeschikkingsrecht van de vrouw of hun “progressieve”, pro-islamitische Pavlovreactie en de angst voor neokolonialist te worden uitgemaakt. Hoe halen wij blanke Europeanen het in ons hoofd onze normen en waarden op te dringen aan een volk dat daar zo overduidelijk nog niet aan toe is? Abortus is een grondrecht voor ontwikkelde, blanke dames, maar niet iets voor die arme, analfabete Marokkaanse vrouwtjes. Deze denkwijze haalt het Universele uit de Verklaring van de Rechten van de Mens. Althans, zolang het om moslims gaat. Wanneer conservatieve staten in de V.S. het recht op abortus beperken, is dat een grof schandaal. Maar ja – de vrouwen die daar slachtoffer van zijn, lijken ook wel heel veel op ons. Baas in eigen buik! Ja, maar even niet in Marokko.

Eerwraak moet je niet (willen) benoemen Want stel je voor, de burger zou wel eens door kunnen krijgen dat niet alle gewoonten en gebruiken die immigranten mee naar Nederland importeren een verrijking van onze cultuur zijn. Als diezelfde burger erachter komt dat het niet alleen om muntthee drinken en olieworstelen gaat (u weet wel, ‘tolerantie’ volgens de rasbetuttelaars van de SIRE), gaat zijn onderbuik opspelen. En dat moeten we niet willen met zijn allen. Dus als een 15-jarig Turks neefje zijn nichtje neerschiet omdat zij op de verkeerde man verliefd is geraakt of als een moeder haar dochter doodsteekt omdat zij zich te westers kleedt en gedraagt, noemen we dat op de staatstelevisie ‘huiselijk geweld’ en niet eerwraak. Alsof het om een ouderwets spannende Siciliaanse crime passionel gaat. Niet aan de hand, het is “maar” huiselijk geweld. Sorry, Mirjam/Maryam, maar zoiets triviaals als de waarheid over jouw dood mag natuurlijk niet de goed-nieuwsboodschap van de NOS in de weg staan. Je kunt nu eenmaal geen omelet bakken zonder een paar eieren te breken. Het is een godswonder dat Opsporing Verzocht nog bestaat.

Allochtonen met moslimwortels mogen niet afvallig zijn Want stel je voor, als immigranten uit islamitische landen hun geloof de rug kunnen toekeren, moeten we ze misschien wel als volwaardige, mondige burgers gaan beschouwen en waar moeten we dan naartoe met ons betuttelwereldbeeld en onze subsidiegerelateerde baantjesmachine? Dus shhhh, stil nou, Irakees of Somaliër, atheïst worden doe je maar achter je voordeur. Intussen houden wij het simpel en overzichtelijk door overheidsloketten in moskeeën te plaatsen, vrouwen en mannen gescheiden te laten zwemmen en onze moslims sterk op het hart te drukken hun kinderen vooral niet Jan, Kees of Wesley te noemen. Want dat vindt de over de schouder van onze ambtenaren meekijkende burgerlijke stand van het land van herkomst vast niet goed. En laten we eerlijk zijn, Salahdine of Ibtissam is toch ook gewoon veel mooier? En kies je er toch voor jouw geloof af te zweren, hou dat dan vooral voor je! Zet het niet op je Facebookpagina of Twitterprofiel, de politie heeft het al zo druk. Mondje dicht, dan hoeven we je ook niet a la Ayaan Hirsi Ali het land uit te jagen en slapen we allemaal toch iets beter ’s nachts.

Betweters Dat dus, betuttelracisme. Maar weet u wat nou het leuke, het positieve aspect eraan is? Dat de meeste allochtonen zich er geen barst van aantrekken. Dat zij weigeren zich als kinderen door betweters en do-gooders in een hoek van zieligheid te laten drukken. Dat zij studeren, werken, wel of niet naar de moskee gaan (steeds minder blijkt uit onderzoeken, al-Hemdulillah!), integreren, een leven en een toekomst opbouwen voor zichzelf en hun kinderen.

De afgelopen maanden heb ik het voorrecht gehad te mogen meewerken aan een project waarin ik samen met een Nederlands-Marokkaanse journalist jonge, hoogopgeleide en (potentieel) succesvolle immigranten interviewde. Zoveel gesprekken, zoveel meningen, maar over een zaak bestond absolute unanimiteit onder de Turken, Marokkanen, Somali’s, Afghanen, Iraniërs – kortom Nederlanders: Betuttel ons niet! Pamper ons niet, laat ons met rust met jullie positieve discriminatie en jullie beste bedoelingen. Geef ons gewoon een eerlijke kans, behandel ons als volwaardige burgers met alle lusten en lasten, alle plichten en verantwoordelijkheden. Precies zoals je met een roomblanke autochtoon uit Weesp, Woerden of Wijk bij Duurstede zou doen.

Dus geniet nog maar even van jullie moreel superioriteitsgevoel, betuttelracisten. Maar weet dat jullie tijd er bijna opzit. En dat het einde van jullie macht niet teweeg zal worden gebracht door een populistische, antidemocratische demon van extreemrechtse huize, maar juist door hen die jullie zo graag betuttelen! De moderne, hardwerkende en gezagsgetrouwe immigrant die lacht om jullie misplaatste politieke correctheid en nauwelijks verheulde superioriteitsgevoel. Deze ontwikkeling zouden jullie eigenlijk moeten toejuichen, maar ik vermoed dat jullie er stiekem, in het diepst van je hart, helemaal niet zo blij om zijn.